Περί ηρωισμού…

Γύρω μας πρέπει να αναζητήσουμε τον ηρωισμό, στο αξιοθαύμαστο κουράγιο των συνανθρώπων μας, σε μια γυναίκα λ.χ. που στηρίζει μια οικογένεια ολομόναχη, σε κάποιον άνεργο που δίνει μάχη να μη συντριβεί ολοκληρωτικά, σε κάποιον που αντιμετωπίζει την αρρώστια με αυτοσεβασμό, σε αυτόν που βοηθά ανήμπορους πρόσφυγες που θαλασσοδέρνονται. Σε όλες αυτές τις υπέροχες, μικρές, αποφασιστικές πράξεις που αναδεικνύουν την ομορφιά του ανθρώπινου είδους.

Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά έχω την αίσθηση ότι οι ιστορίες ηρωισμού έχουν έναν και μόνο σκοπό, να μας παραπλανήσουν προς τον δρόμο της αυτοθυσίας».

«Έχω την αίσθηση ότι ο ηρωισμός συνδέεται στενότατα με την ήττα. Είναι οι ηττημένοι περισσότερο που μπορούν να εκφράσουν ειλικρινά την αγάπη, την καλοσύνη, την ευρυχωρία της ανθρώπινης ψυχής. Είναι πανέμορφο να διαπιστώνουμε ότι, ακόμη και μέσα στη φτώχεια ή στην καταπίεση, βρίσκει τρόπο να διατηρείται ανέπαφη και να εξωτερικεύεται η αξιοπρέπεια των ανθρώπων. Ο πόλεμος και η βία δεν έχουν άλλο στόχο: πριν από το σώμα, θέλουν να αφανίσουν αυτή την αξιοπρέπεια».

Ρίτσαρντ Φλάναγκαν
(Από τη συνέντευξη του αυστραλού συγγραφέα,
που τιμήθηκε με το βραβείο Booker το 2014, στο «Βήμα»,
στον Γρηγόρη Μπέκο.)