Οι ακροβατικές υστεροβουλίες του κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ

Ο συμπαθής κατά τα άλλα πρώην λουξεμβούργιος πρωθυπουργός θα μπορούσε να έχει και δίκιο αν οι πρόσφυγες και οι οικονομικοί μετανάστες προσθαλασσώνονταν στο Ανατολικό Αιγαίο με ελικόπτερα ή πέφτανε με αλεξίπτωτα και δεν διέρχονταν καθόλου από το τουρκικό έδαφος και από εκεί, με τη βοήθεια των τούρκων δουλεμπόρων, δεν προωθούνταν στα απέναντι ελληνικά νησιά. Προ ημερών πολυτελές κρουαζιερόπλοιο αποβίβασε εκατοντάδες πρόσφυγες στη Μυτιλήνη.

Ασφαλώς, δεν σαλπάρισε από κάποιο απόμακρο τουρκικό όρμο ή από κάποια ερημική τουρκική ακτή. Ο κ. Γιούνκερ είναι βέβαιο ότι θα έχει ακούσει από τους έλληνες πολιτικούς ηγέτες για ποιους λόγους η Ελλάδα δεν στέργει να συνεργασθεί με την Τουρκία για κοινές περιπολίες στο Αιγαίο, οι οποίες θα ήταν αυτονόητες αν η Άγκυρα μονίμως και σταθερά δεν αμφισβητούσε τα ελληνικά θαλάσσια σύνορα όπως προβλέπονται από το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή πρακτική. Πολύ πιθανό ο κ. Γιούνκερ να θυμάται, επίσης, ότι ήταν η Τουρκία του Μπουλέντ Ετσεβίτ που υπαναχώρησε από τη συμφωνία Κ. Καραμανλή – Ντεμιρέλ για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ των δύο χωρών. Με νεότερες δηλώσεις ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προσπάθησε να διορθώσει τις αρχικές του θέσεις. Όμως οι εντυπώσεις μένουν. Και όταν οι συκοφαντίες επαναλαμβάνονται, στο τέλος κάτι μένει από αυτές. Ο συμπατριώτης του υπουργός Εξωτερικών ήταν πιο ειλικρινής λέγοντας μια μεγάλη αλήθεια, δηλαδή ότι το Προσφυγικό κινδυνεύει να διαλύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και ο ευρωπαίος πολίτης διερωτάται: Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αντέχει να αντιμετωπίσει το Προσφυγικό, τότε σε τι αντέχει; Η ΕΕ έχει χτισθεί επάνω σε σαθρά θεμέλια, που αν δεν ενισχυθούν, τότε είναι βέβαιο ότι δεν θα αντέξει το βάρος της ύπαρξής της. Αλλά κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Και τούτο επειδή θα συμπαρέσυρε στην πτώση της και το γερμανικό imperium και των βορείων δορυφόρων της που το στηρίζουν. Η Ευρώπη οφείλει να υποστηρίξει με πάθος τις αρχές της. Εκπλήσσει δε το γεγονός ότι σε καμία Σύνοδο Κορυφής για το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό δεν γίνεται έκκληση για τερματισμό του πολέμου στη Συρία, που αποτελεί πηγή όλων των δεινών για τους λαούς και τις χώρες της Μ. Ανατολής. Ουδεμία, επίσης, ευρωπαϊκή πρωτοβουλία καταγράφεται προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτή η παράλειψη ενισχύει την υποψία ότι η Ευρώπη δεν επιθυμεί να εναντιωθεί στην πολιτική των ΗΠΑ για την περιοχή. Η Ελλάδα, μια χώρα που θίγεται άμεσα από το Προσφυγικό, αδυνατεί, για πολλούς και σοβαρούς λόγους, να παίξει ενεργότερο ρόλο. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες βλέπουν την Ελλάδα ως μια χώρα ανάχωμα (buffer zone). Η ελληνική διπλωματία γνωρίζει καλά και τις παγίδες που κρύβει η παρακίνηση ισχυρών διεθνών παραγόντων για ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής, η οποία τοποθετείται προς το τέλος του δεύτερου δεκαημέρου του Νοεμβρίου. Ο έλληνας πρωθυπουργός έχει σαφώς διαχωρίσει την ελληνοτουρκική συνεργασία για αντιμετώπιση του Προσφυγικού από τις κοινές περιπολίες στο Αιγαίο, που υποκρύπτουν άλλες επιδιώξεις. Πολύ περίεργες μπορεί να χαρακτηρισθούν και οι υπαινιγμοί της γερμανίδας καγκελαρίου ότι αν στην αντιμετώπιση του Προσφυγικού δεν συνεργασθούν και οι βαλκανικές χώρες, τότε διαγράφεται κίνδυνος για αναζωπύρωση των βαλκανικών ερίδων και συγκρούσεων του παρελθόντος. Τα λόγια της κ. Μέρκελ ακούγονται περισσότερο ως απειλή παρά ως νουθεσία. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και η Διπλωματική μας Υπηρεσία διαθέτουν και πείρα και γνώση για να ερμηνεύσουν αυτούς τους υπαινιγμούς. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι η αντιμετώπιση του Προσφυγικού – Μεταναστευτικού είναι πρωτίστως θέμα ευρωπαϊκό, ούτε βαλκανικό ούτε, ασφαλώς, ελληνοτουρκικό.