Αναγκαίες διευκρινίσεις

Εξηγούμε. Διακρίνουμε μια πλήρη ιδεολογική μεταστροφή της εγχώριας παραδοσιακής Αριστεράς, με αφορμή και τις δηλώσεις Φίλη… αλλά και τον φράκτη στον Έβρο για την αντιμετώπιση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών. Πρόκειται για πλήρη μετατόπιση από το ενιαίο του εθνικού και κοινωνικού, του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, στη γραμμή της παγκοσμιοποίησης στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Πράγματι.

Όλη η εγχώρια παραδοσιακή Αριστερά όλων των αποχρώσεων (με μικρές επιφυλάξεις σε κάποιες εκδοχές για το «ορθόδοξο» ΚΚΕ), είτε σταλινική είτε ανανεωτική / εκσυγχρονιστική, ασχολείται -με το πρόσχημα των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών- με το πώς θα γκρεμιστεί ο φράκτης στον Έβρο… Ξεχνούν ωστόσο ότι αυτός βρίσκεται στα σύνορα με την Τουρκία, η οποία την ίδια στιγμή παραμένει βαθύτατα κεμαλική και τουρκολάγνα. Για αυτό λοιπόν δεν ενοχλούν κανέναν τους οι δηλώσεις του κ. Φίλη για τη Γενοκτονία των Ποντίων.

Αμόρφωτοι αποδεικνύονται, συν τοις άλλοις, οι ποικιλώνυμοι Μαρξιστές μας όσον αφορά το ανατολικό ζήτημα: «Καμιά χώρα δεν έχει ελπίδα για πρόοδο, εφόσον μένει υπό τουρκική κυριαρχία. Για το ανατολικό ζήτημα, το καθήκον μας είναι να δεχτούμε τον κατακερματισμό της Τουρκίας και να δείξουμε αμέριστη συμπαράσταση προς τους χριστιανικούς λαούς», έλεγε η Rosa Luxemburg – πριν τον σφαγιασμό τους και τον διωγμό τους από τις πατρογονικές τους εστίες, προφανώς.

Είναι λοιπόν η σημερινή εγχώρια Αριστερά, σε αντίθεση με την προηγούμενη γενιά αριστερών, αδιάφορη στην ιδέα της καθολικής απελευθέρωσης, της εθνικής και κοινωνικής αυτοδιάθεσης… Αντιθέτως, λατρεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα, έτσι ερμηνεύεται ότι το αριστερό καθήκον εξαντλείται στη διεκδίκηση μειονοτικών δικαιωμάτων.

Με αυτές τις απόψεις να κυριαρχούν, είναι αναγκαίο -συν τοις άλλοις- να επαναδιατυπωθεί η (άλλη) πρόταση για την απελευθέρωση της κοινωνίας και της πατρίδας.

«Ο δρόμος έτρεχε ομιχλώδης μπροστά μας» (Δημήτρης Αγγελής, ποιητής).

e-mail: [email protected]