269,5 δισ. ευρώ κοστίζουν οι… ανοησίες του κ. Σόιμπλε!
Εβδομήντα πέντε χρόνια και η σημερινή ηγεσία της, ακολουθώντας τις προηγούμενες, αρνείται να πληρώσει τα περίπου 270 δισεκατομμύρια ευρώ στα οποία, σύμφωνα με τη διεθνή αποτίμηση, ανέρχονται οι καταστροφές που προξένησαν τα χιτλερικά στρατεύματα κατοχής, η αρπαγή του χρυσού από την Τράπεζα της Ελλάδος και το κατοχικό δάνειο. Στο ποσό, μάλιστα, αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται οι αποζημιώσεις για την απώλεια ανθρώπινων ζωών (εκτελέσεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια κ.ά.), οι οποίες κατά το πόρισμα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους κυμαίνονται από 22,1 δισ. ευρώ μέχρι 107,3 δισ. ευρώ.
Και όχι μόνο αρνείται η Γερμανία να αποζημιώσει την Ελλάδα αλλά και ο κ. Σόιμπλε απειλεί να μας στείλει στην αγχόνη, να πάρει το σπίτι δεκάδων χιλιάδων πολιτών που πήραν δάνειο και με την κρίση δεν μπορούν να το πληρώσουν. Τα δικά τους, δικά τους και τα δικά μας, δικά τους.
Πρόσφατα, μάλιστα, ο υπερυπουργός της καγκελαρίου, ο κ. Σόιμπλε, χαρακτήρισε… ανοησίες την ελληνική απαίτηση για καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου. Οι αριθμοί, όμως, και τα ντοκουμέντα αποδεικνύουν ότι ανοησίες λέει αυτός.
269 δισ. ευρώ και συν…
Με βάση το αρχειακό υλικό που συνέλεξε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, το σύνολο των απαιτήσεων, όπως καταγράφονται αναλυτικά στο πόρισμά του, ανέρχεται σε 269.547.005.854 ευρώ.
Σε αυτά περιλαμβάνονται το κατοχικό δάνειο, το οποίο υπολογίζεται σε 10.344.859.092 ευρώ, οι υλικές ζημιές και οι ζημιές υποδομών 135.543.499.154 ευρώ, ενώ οι αποζημιώσεις για τη βύθιση των εμπορικών πλοίων είναι 12.475.890.520 ευρώ (πίνακας 1).
Να σημειωθεί ότι το ύψος των συνολικών απαιτήσεων σύμφωνα με τη Συνδιάσκεψη των Παρισίων ήταν 332.842.200.623 ευρώ (πίνακας 2).
Υπάρχει, όμως, και ένα ποσό που η Γερμανία χρωστάει στην Ελλάδα για απαιτήσεις από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που φθάνει στα 9.189.270.837 ευρώ.
Παυλόπουλος: Δεν υπάρχει παραγραφή
Θέμα παραγραφής δεν υπάρχει, δηλώνει ο Προκόπης Παυλόπουλος σε συνέντευξή του στην «Αυγή» στις 12 του περασμένου Γενάρη. Και είναι κατηγορηματικός. Τονίζει συγκεκριμένα:
«Οι σημερινοί ισχυρισμοί του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αναφορικά με τις απαιτήσεις της Ελλάδας ως προς το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις, είναι προδήλως -αλλά και προκλητικώς- εσφαλμένοι.
Όχι μόνο δεν υφίσταται ζήτημα παραγραφής ή προηγούμενης ρύθμισης, όπως ισχυρίζεται ο κ. Σόιμπλε, αλλά όλως αντιθέτως οι ως άνω ελληνικές απαιτήσεις είναι πλήρως ενεργές από νομική άποψη, όπως άλλωστε είχα επισημάνει ήδη από το 2013 (σε συνέντευξη στη ΝΕΤ και στην εκπομπή “Συμβαίνει τώρα”».
«Η σχετικώς πρόσφατη απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, με την οποία απορρίφθηκε ιταλικό αίτημα -υπήρχε και παρέμβαση ελλήνων διαδίκων- για πολεμικές αποζημιώσεις έναντι της Γερμανίας, ουδόλως αλλάζει τα προαναφερόμενα νομικά δεδομένα και επιχειρήματα υπέρ της Ελλάδας.
Και τούτο διότι η ως άνω απόφαση εκδόθηκε ύστερα από προσφυγή ιδιωτών. Τώρα γίνεται λόγος για απαιτήσεις του Ελληνικού Κράτους, κατά το Διεθνές Δίκαιο, τόσο για εξόφληση του κατοχικού δανείου όσο και για την καταβολή αποζημιώσεων λόγω των “πεπραγμένων” των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής».
Στην ίδια συνέντευξη, ο κ. Παυλόπουλος, Πρόεδρος της Δημοκρατίας σήμερα, είχε πει σχετικά με το ύψος της συνολικής οφειλής της Γερμανίας:
«Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, το ελάχιστο των κατά τα προαμνημονευόμενα ελληνικών απαιτήσεων έναντι της Γερμανίας είναι σήμερα, περίπου, 60 δισ. ευρώ από το κατοχικό δάνειο και 110 δισ. ευρώ λόγω αποζημιώσεων. Ήτοι σύνολο, περίπου, 170 δισ. ευρώ. Αλλ’ αυτό είναι θέμα ειδικότερου υπολογισμού, ο οποίος θα γίνει με την επιμέλεια των αρμόδιων ελληνικών κρατικών αρχών».
Ανοικτό το θέμα του κατοχικού δανείου από το 1960
Πρώην συνάδελφοι του κ. Σόιμπλε κάθε άλλο παρά συμμερίζονται την άποψή του ότι οι ελληνικές απαιτήσεις είναι… ανοησίες. Το 1964 η τότε κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου ανέθεσε στον καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο, ο οποίος θα συμμετείχε σε ένα Διεθνές Συνέδριο στη Δυτική Γερμανία, να έρθει σε επαφή με τις αρμόδιες γερμανικές αρχές και να ανακοινώσει το θέμα των κατοχικών δανείων. Πράγματι, είχε επαφές με τον διευθυντή του υπουργείου Οικονομικών Φ. Ντε λα Κρουά και τον διευθυντή του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας Ράινχαρτ και ενημέρωσε τον τότε υπουργό Εξωτερικών Σταύρο Κωστόπουλο για τα συμπεράσματα από τις επαφές αυτές με έκθεση που του υπέβαλε. Κατέληγε, δε, με την επισήμανση ότι «η Ελλάδα πρέπει να διατηρεί ανοικτή την εν λόγω απαίτηση, να την υπενθυμίζει σε κάθε ευκαιρία και να κάνει γνωστό ότι η ελληνική στάση θα είναι κατά κάποιο τρόπο “ανένδοτη”».
Ως προς το ύψος του κατοχικού δανείου, ο Άγγελος Αγγελόπουλος είχε τονίσει τα εξής σε συνέντευξη που είχε δώσει το 1993 στο «Βήμα»:
«Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του επί των οικονομικών γερμανού εκπροσώπου τότε στην Τράπεζα της Ελλάδος Νέστλερ, το οφειλόμενο από τα δάνεια αυτά ποσό, αρκετούς μήνες πριν από το τέλος του πολέμου, ανερχόταν σε 38 εκατ. χρυσές λίρες. Το ποσό αυτό αναφέρει ο Σπ. Χατζηκυριάκος, που τα χρόνια της Κατοχής διετέλεσε διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος. Μάλιστα, το ποσό αυτό το θεωρούσε κατώτερο του πραγματικού, εξαιτίας εσφαλμένων τιμαριθμικών αναπροσαρμογών.
Αν, λοιπόν, συνυπολογισθούν και οι υπόλοιποι μήνες μέχρι το τέλος του πολέμου και αν δεχτούμε ακόμη και τους υπολογισμούς των γερμανικών αρχών, που είναι πολύ κάτω της πραγματικότητος, τα δάνεια της Κατοχής θα είχαν ανέλθει το λιγότερο σε 45 εκατ. χρυσές λίρες, που αντιστοιχούν σε 4.050 δισ. δολάρια.
Από το ποσόν αυτό, σύμφωνα με την κατανομή της Τραπέζης της Ελλάδος, αντιστοιχούν στη Γερμανία 3,5 δισ. δολάρια περίπου. Αν τώρα στο ποσόν αυτό των 3,5 δισ. δολαρίων υπολογιστεί ένας πολύ χαμηλός τόκος 3%, η σημερινή οφειλή φθάνει τα 13 δισ. δολάρια.
Τα ποσά αυτά των δανείων, ανεξάρτητα από τις “πολεμικές επανορθώσεις” για τις καταστροφές και τις αρπαγές του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου της Χώρας μας, πρέπει να διεκδικήσει η Ελλάδα με απόλυτη προτεραιότητα».
Μας χρωστάει και η Ιταλία!
Όπως προκύπτει από το βιβλίο με τίτλο «Κατοχικόν Δάνειον και Δαπάναι Κατοχής» που εξέδωσε το 1954 ο υπουργός Οικονομικών Σωτ. Γκοτζαμάνης της κατοχικής κυβέρνησης του Κ. Λογοθετόπουλου, οι ιταλικές αρχές κατοχής είχαν πάρει 64.800.000 δολάρια (αξίας 1938) από την Τράπεζα της Ελλάδος, τα οποία όμως δεν επέστρεψαν. Σχετικά με το θέμα αυτό, που ίσως γίνεται γνωστό για πρώτη φορά, ο Σωτ. Γκοτζαμάνης γράφει τα εξής:
«Περί των ενεργειών από ελληνικής πλευράς διά την είσπραξιν του χρέους παρά της Ιταλίας γνωρίζομεν τα εξής. Κατά την συζήτησιν της ειρήνης με την Ιταλίαν εν Παρισίοις το 1946 η ελληνική αντιπροσωπεία επεδίωξε να εγγράψη την εξής τροπολογίαν εις το άρθρον 74 της συνθήκης.
“Η Ιταλία υποχρεούται να καταβάλη εις χρυσόν εις την Τράπεζαν της Ελλάδος, εντός τριών μηνών από της ισχύος της παρούσης συνθήκης, το ποσόν των 64.800.000 δολαρίων (αξίας 1938), ποσόν εις ο ανέρχονται αι προκαταβολαί αι γενόμεναι υπό της Τραπέζης της Ελλάδος εις τας ιταλικάς αρχάς κατοχής, επί πλέον των δαπανών κατοχής, αι οποίαι δυνάμει της συμφωνίας μεταξύ των κυβερνήσεων του Ράιχ και της Ιταλίας της 14ης Μαρτίου 1942 και πάσης άλλης μετέπειτα τροπολογίας θα ήσαν εις βάρος της Ελλάδος”. Μετάφρασις εκ του γαλλικού (G. P. / GEN / DOC I. J. 17 Βιβλ. V σελίς 484».
Και προσθέτει: «Ατυχώς η ελληνική αντιπροσωπεία δεν επέτυχε να εγγράψη την τροπολογίαν της και την απέσυρε την 1η Οκτωβρίου 1946 κατά την 30ήν συνεδρίασιν».
Το θέμα επανήλθε προς συζήτηση με ερώτηση που κατέθεσε στις 24 Δεκεμβρίου 1952 ο βουλευτής Φλώρινας Γ. Μόδης προς τον τότε υπουργό Εξωτερικών Στ. Στεφανόπουλο. Στην απάντησή του προς τον βουλευτή στις 15 Ιανουαρίου 1953 σημειώνει τα εξής:
«Προ του αδιεξόδου (λόγω των ιταλικών αντιρρήσεων) και όπως μη ματαιωθή η υπογραφή της Συμφωνίας των επανορθώσεων η απαίτησις αύτη δεν ερυθμίσθη τότε και το ζήτημα παραμένει εισέτι ανοικτόν προς συμψηφισμό προς άλλας ιταλικάς απαιτήσεις.
Η ανάλογος ημετέρα απαίτησις έναντι της Γερμανίας ήχθη ενώπιον της εν Λονδίνω Συνδιασκέψεως του Φεβρουαρίου 1951 επί του γερμανικού χρέους, αλλά η συζήτησις γενικώς των εκ του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου απαιτήσεων απεφασίσθη να γίνη κατά την σύναψιν της σχετικής Συνθήκης Ειρήνης».
Το Βερολίνο δεν απέβαλε το ναζιστικό του πρόσωπο…
Δυστυχώς, η Γερμανία δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό τη νοοτροπία του κατακτητή που βύθισε δύο φορές τον κόσμο στο αίμα και στα ερείπια μόνο και μόνο για να ηγεμονεύσει.
Δεν έβαλε μυαλό, στην ίδια νοοτροπία κινείται και σήμερα. Αποπειράται για τρίτη φορά να έχει υπό την κατοχή της την Ευρώπη.
Με όπλο το ευρώ, που το χειρίζεται η Μέρκελ παρέα με τον Σόιμπλε, πιο δολοφονικά και από τα Στούκας και τα τανκς του Χίτλερ. Το ζουν οι Έλληνες. Το πρόσωπο του Βερολίνου παραμένει το ίδιο αδίστακτο και σήμερα.