Φόβοι για εγκλωβισμό των προσφύγων στην Ελλάδα
Και αυτό γιατί αφορούσε τον άμεσο περίγυρό μας. Το μεγάλο μειονέκτημα ήταν ότι στη Σύνοδο δεν συμμετείχαν -προφανώς δεν προσκλήθηκαν- δύο χώρες-κλειδιά για την αντιμετώπιση του Προσφυγικού – Μεταναστευτικού, η Τουρκία και η Ιταλία. Ιδιαίτερα η πρώτη, που βαρύνεται με κατηγορίες ότι δεν συνεργάζεται σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πράγματι, μέγα μέρος των προσφύγων – μεταναστών καταφθάνουν στην Ευρώπη διερχόμενοι, σχεδόν ανενόχλητα, μέσω του τουρκικού εδάφους. Υπό αυτό το πνεύμα, η παρουσία της Ελλάδος θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως βιαστική, ενώ είναι πιθανό να μην έγινε η δέουσα εκτίμηση των συνεπειών της συμμετοχής στη Σύνοδο. Διαρροές στον γερμανικό Τύπο άλλωστε το επιβεβαίωσαν. Σύμφωνα με αυτές, θα προτεινόταν στην Ελλάδα η δημιουργία ενός μεγάλου κέντρου φιλοξενίας για πενήντα χιλιάδες (50.000) πρόσφυγες – μετανάστες έναντι, προφανώς, οικονομικών και άλλων ανταλλαγμάτων. Οι σκέψεις αυτές, που τελικά δεν υποβλήθηκαν επισήμως, σχολιάστηκαν και από τον αναπληρωτή υπουργό για το Μεταναστευτικό κ. Γιάννη Μουζάλα, ο οποίος είπε χαρακτηριστικά ότι ένα τέτοιο κέντρο θα ισοδυναμούσε με σύσταση στρατοπέδου συγκεντρώσεως και θα θύμιζε θλιβερά ιστορικά προηγούμενα. Ωστόσο, ο αρμόδιος υπουργός επιβεβαίωσε τη δημιουργία τριών-τεσσάρων μικρότερων κέντρων σε διάφορα μέρη της Ελλάδος για τη φιλοξενία 30 συν 20 χιλιάδων προσφύγων, ένα εξ αυτών στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Εδώ χρειάζεται προσοχή. Δεν διευκρινίζεται για πόσο χρονικό διάστημα θα παραμένουν σε αυτά οι πρόσφυγες – οικονομικοί μετανάστες. Μήπως αναιρούνται στην πράξη οι αποφάσεις της έκτακτης Συνόδου των Βρυξελλών για ανακατανομή στις χώρες-μέλη; Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα σήμαινε ότι η Ελλάδα θα φορτωνόταν το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων για απροσδιόριστο αριθμό και χρόνο. Ήδη, διά στόματος του προέδρου της Επιτροπής, προαναγγέλθηκαν, υπό διερευνητική προφανώς μορφή, και σχετικά ανταλλάγματα. Ο κ. Γιούνκερ σε δηλώσεις του αναφέρθηκε στην ανάγκη χαλάρωσης των μέτρων δημοσιονομικής πολιτικής που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας για εκείνες τις χώρες που αντιμετωπίζουν πρόσθετα βάρη λόγω του Προσφυγικού. Ασφαλώς δεν στερείται σημασίας και ανάλογο γερμανικό δημοσίευμα για μεγάλο κούρεμα του ελληνικού χρέους. Γενικά η επίσκεψη της κ. Μέρκελ στην Τουρκία, η αυτοσχέδια μίνι Σύνοδος Κορυφής των ηγετών των Δυτικών Βαλκανίων, η μη πρόσκληση και συμμετοχή σε αυτή δύο βασικών χωρών που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση του Προσφυγικού – Μεταναστευτικού (Τουρκία και Ιταλία), όπως και οι σχετικές δηλώσεις Γιούνκερ και Ντάισελμπλουμ που ακολούθησαν, δηλώνουν έλλειψη βούλησης για την αντιμετώπιση του θέματος συλλογικά και αλληλέγγυα. Κάθε χώρα-μέλος προσπαθεί να επιρρίψει το βάρος σε άλλα μέλη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Και εδώ αποκαλύπτεται και ένας μεγάλος βαθμός υποκρισίας όλων των μερών. Ουδέποτε και σε καμιά Σύνοδο Κορυφής δεν τέθηκε θέμα ανάληψης πρωτοβουλιών -όπως πολύ σωστά επισήμανε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης- για τον τερματισμό του πολέμου στη Συρία, που αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία του Προσφυγικού και του ξεριζώματος εκατομμυρίων οικογενειών από τις εστίες τους. Ούτε ποτέ εκλήθησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες να συμμετάσχουν, έστω με τη μορφή απλού παρατηρητή, σε κάποια ευρωπαϊκή Σύνοδο για το Προσφυγικό από τη στιγμή που κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον ρόλο της Ουάσινγκτον στα γεγονότα της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής. Άλλωστε πολλές κοινοτικές χώρες δεν συμμετείχαν στον Συνασπισμό των Προθύμων (Coalition of the willing ) στην εμπλοκή της Δύσης στο Συριακό και όχι μόνο; Αρχές Νοεμβρίου (4-5) αναμένεται να πραγματοποιηθεί έκτακτη Σύνοδος Κορυφής στη Βαλέτα, πρωτεύουσα της Μάλτας, όπως έχει προαποφασισθεί στη Σύνοδο των Βρυξελλών. Αντικείμενο της Συνόδου θα είναι η αντιμετώπιση, κυρίως, του προβλήματος των λαθρομεταναστών από τη Βόρειο και Κεντρική Αφρική. Η ελληνική αντιπροσωπεία θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική και να επισημάνει ότι η αποτροπή χρησιμοποίησης των θαλασσίων οδών της Κεντρικής και Δυτικής Μεσογείου μπορεί να τους κατευθύνει ανατολικά, χρησιμοποιώντας το τουρκικό έδαφος και εκείθεν στα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Αυτό, δε, συνιστά και έμπρακτη επιβεβαίωση ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο ένας ή οι ισχυρότεροι επιδιώκουν να επιρρίψουν τα βάρη σε άλλους. Ήδη ψιθυρίζεται ότι γίνονται νέες προτάσεις που βαίνουν πέραν όσων αποφασίστηκαν στη Σύνοδο για τα Δυτικά Βαλκάνια.