Το κουτί της Πανδώρας είναι ανοιχτό!

– κάθε αραχνιασμένη εμμονή, «παραδοσιακό» πολιτικό παραμύθι, λαϊκισμό, κούφια ρητορική και ψευδαίσθηση,

– κάθε πλάνη, κρυφτούλι, άλλοθι, εύκολη μετάθεση ευθυνών και επιπολαιότητα.

Oι εβδομάδες, οι μήνες που έρχονται προβάλλουν κολασμένοι και συγκλονιστικοί!

Το Προσφυγικό -που έχει κρύψει το ήδη μεγάλο πρόβλημα του Μεταναστευτικού- αναδεικνύεται το «νέο όχημα» για την ελάφρυνση του χρέους, την αποφυγή «άτεγκτων» αξιολογήσεων. Δεν πρέπει, όμως, να διαφεύγει την προσοχή ο άλλος άξονας συσχετίσεων: Η αύξηση των πιέσεων στα εθνικά με την ίδια, παλιά κατεύθυνση (Αιγαίο, Κύπρος, Σκόπια) από τους συμμάχους. Φρόνιμο, λοιπόν, είναι η κυβέρνηση να επιδείξει ιδιαίτερη σπουδή και προσοχή ώστε να αποφύγει να μετατραπεί η φαινομενική ευκαιρία της σημερινής μέρας σε απειλή την επομένη.

Το Ασφαλιστικό, οι τράπεζες, το Φορολογικό, η προστασία της πρώτης κατοικίας αναδεικνύονται σε ζώνη «αποσυσχετίσεων» μεταξύ των κοινωνικών αναγκών και των κυβερνητικών πράξεων. Έτσι, διευρύνονται τα ρήγματα σε ένα ιδιότυπο, αμφίρροπο και πιθανόν επικίνδυνο ιστορικό κράμα.

Η δημιουργία εμπιστοσύνης είναι το κλειδί για την οικοδόμηση ασφαλούς και θετικής πορείας. Εδώ η εσωτερική ομογενοποίηση και η εθνική συνεννόηση είναι η αναντικατάστατη συνθήκη, αλλά δυστυχώς δεν τρέχει ακόμη και τώρα. Αντίθετα, οι τακτικισμοί ως κυβερνητική πρακτική αυξάνουν το μέγεθος των προβλημάτων και το ρίσκο των (και απο-) συσχετίσεων, σε μια ιστορική στιγμή που χρειάζεται τακτική ενταγμένη σε ισχυρή στρατηγική.

Οι μεταρρυθμίσεις για να παράγουν αποτέλεσμα απαιτούν συνδυασμό των πόρων (ανθρώπινων, οικονομικών, τεχνολογικών και φυσικών) σε γήινη και κοινή λογική. Αρκετά έχουμε ταλαιπωρηθεί από τις «ευφυείς συλλήψεις». Νέοι κανόνες, καθαροί και εφαρμοστέοι χωρίς διακρίσεις, ως ένα νέο «πρωτόκολλο» συμπόρευσης, είναι αναγκαίοι για να απεμπλακούμε από την καχυποψία και την αυτοκαταστροφική παρακμιακή τροχιά και να οδηγηθούμε σε ενδογενή ανάπτυξη.

Σήμερα οι δημιουργικές παραγωγικές δυνάμεις πρέπει να έρθουν στο προσκήνιο, χωρίς τη μεσολάβηση κάθε είδους γραφειοκρατιών. Η αναδημιουργία των συλλογικοτήτων, των νέων σχέσεων και δεσμών είναι επείγουσα για να στηρίξει αυτήν την κατεύθυνση.

Καθαρές κουβέντες: Καμία ομάδα, στρώμα, τάξη ή ηλικία δεν κατέχει τη «μοναδική αλήθεια και λυσιτελή πρόταση», δεν είναι απείραχτη από επιρροές ή νοοτροπίες, από «χρόνιους ιούς» που διάφοροι «γκουρού» εκμεταλλεύονται!

Επομένως, αν γίνει κατανοητό ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να περιορίζεται στις μνημονιακές επιταγές και η κοινωνία στη «μετρο-μονομέρεια», η «αργεντινοποίηση» μπορεί να αποτραπεί και η έξοδος από την κρίση να γίνει ορατή!

*Μάστερ στις Δημόσιες Πολιτικές,
Συντονιστής του Ομίλου Πολιτικού
και Κοινωνικού Προβληματισμού «Ακτίδα»,
πρ. Πρόεδρος ΑΔΕΔΥ