Η Υπερηχογραφία είναι αξιόπιστη απεικονιστική μέθοδος χωρίς ακτινοβολία
Αυτό επισήμαναν με αφορμή το 27ο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Υπερηχογραφίας EUROSON (που πραγματοποιεί η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Υπερήχων στην Ιατρική και Βιολογία (EFSUMB) σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Υπερήχων στην Ιατρική και Βιολογία {HSUMB}), ο Νικόλαος Ε. Παπαντωνίου, καθηγητής Μαιευτικής και Γυναικολογίας ΕΚΠΑ, πρόεδρος του Συνεδρίου και πρόεδρος HSUMB και ο Δρ Αθανάσιος Ν. Χαλαζωνίτης πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής του Συνεδρίου.
Το συγκεκριμένο Συνέδριο αποτελεί μεγάλη πρόκληση για την Ελληνική Ιατρική Κοινότητα καθώς συγκεντρώνει όλες τις ενεργείς δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Υπερηχογραφίας σε ένα πλήρες Επιστημονικό Πρόγραμμα, αναφορικά με τις τρέχουσες αλλά και τις μελλοντικές διαγνωστικές και επεμβατικές δυνατότητες της μεθόδου στην καθημερινή κλινική πράξη.
Τι είναι η Υπερηχογραφία
Υπερηχογραφία είναι ένας ανώδυνος και ασφαλής τρόπος διαγνωστικής απεικόνισης των οργάνων του σώματος χωρίς ακτινοβολία. Με ένα μικρό εξάρτημα, το οποίο δρα σαν ραντάρ, μια δέσμη υπερήχων έρχεται σε επαφή με το δέρμα μας και δέχεται τις ανακλάσεις από τα όργανα του σώματος. Οι ανακλάσεις αυτές συλλέγονται από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή του υπερηχογράφου, που τις επεξεργάζεται για να σχηματίσει μια εικόνα / τομή του ανθρώπινου σώματος, που απεικονίζει τα όργανα που βρίσκονται απέναντι από το σημείο επαφής του εξαρτήματος στο δέρμα. Με τον τρόπο αυτό φαίνονται λίθοι (στη χολή, στους νεφρούς) και όγκοι, τραύματα ή φλεγμονές στα συμπαγή όργανα (ήπαρ, πάγκρεας, σπλήνας, νεφροί, μήτρα, ωοθήκες, προστάτης, μαστός, θυρεοειδής, μύες, τένοντες). Κοίλα όργανα που περιέχουν αέρα (στομάχι, έντερο, πνεύμονας), τα οστά και ό,τι περιβάλλεται από οστά (εγκέφαλος και νωτιαίος μυελός) δεν φαίνονται αξιόπιστα στην υπερηχογραφία. Οι σύγχρονοι υπερηχογράφοι έχουν τη δυνατότητα να μελετούν όχι μόνο τη μορφή και τη δομή των οργάνων αλλά και την κίνησή τους μαζί με την κυκλοφορία του αίματος στην καρδιά και τα αγγεία ολόκληρου του σώματος.
Η μέθοδος της Υπερηχογραφίας
Σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι μια δυναμική εξέταση, η οποία ανιχνεύει στον οργανισμό σε πραγματικό χρόνο πιθανά παθολογικά ευρήματα, καθώς τα ευρήματα αυτά αξιολογούνται άμεσα κατά τη διάρκεια του χρόνου της εξέτασης από τον γιατρό ο οποίος διενεργεί το υπερηχογράφημα. Στη συνέχεια αυτά παραπέμπονται στον κλινικό γιατρό για συνεκτίμηση.
Για να προβεί ο γιατρός σε υπερηχογράφημα θα πρέπει να γνωρίζει τη φυσική των υπερήχων και να έχει κατάρτιση πρακτική ως προς τη χρήση του μηχανήματος. Απαραίτητη δε, είναι και η θεωρητική γνώση της ηχοανατομίας της περιοχής του ελέγχου και της πιθανής ηχοπαθολογίας της περιοχής του ελέγχου. Ο γιατρός επιπροσθέτως πρέπει να έχει την ικανότητα διενέργειας του ελέγχου (με την εφαρμογή πρωτοκόλλων εξέτασης), ικανότητα ανάδειξης των φυσιολογικών ευρημάτων, καθώς και της πιθανής παθολογίας αλλά και της περιγραφής και αξιολόγησης αυτών.