Έλα να σου πω πώς στήνεται μια παράδοση…
Αναγκαίο, επίσης, να επαναλαμβάνεις ανάμεσα στις σειρές που γράφεις, αρκετές φορές, φράσεις του τύπου «κάποιος είπε» ή «κάποτε άκουσα» και, ακόμα καλύτερα, να βρεις τον ντόπιο που θα επιβεβαιώσει το σενάριο…
Κάπως έτσι στήνεται μια παράδοση, η οποία, όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, για να δημιουργηθεί απαιτείται η παρουσία των ανθρώπων, που εν προκειμένω δεν είναι απλώς μουσουλμάνοι, αλλά Τούρκοι. Άρα, από… «πολύ παλιά» η… «τουρκική παρουσία στη Θράκη θα πρέπει να θεωρείται αδιαμφισβήτητη»… Σαν να ακούω τη Χαϊρουλλάχ να μιλά σε κάποιο φόρουμ του ΟΗΕ…
Και η ζωή συνεχίζεται…
***
Μια τελετή που τη λένε μάχια
Γράφει λοιπόν ένα τουρκοπεριοδικό που ευδοκιμεί στη Θράκη (σε μετάφραση από τα tourkikanea.gr):
«Πραγματοποιήθηκε σήμερα στο χωριό Κοπτερό η τελετή μάχια, που οργανώθηκε από τον κόσμο του χωριού». (σ.σ.: Σηκώθηκε δηλαδή ένα πρωί ο κόσμος του χωριού και είπε «έλα να κάνουμε την εκδήλωση και να καλέσουμε και αυτούς που πρέπει», όπως θα διαβάσουμε ευθύς παρακάτω.)
«Στην τελετή αυτή μετείχαν ο εκλεγμένος μουφτής (σ.σ.: Ο ψευδομουφτής εννοεί, μια και οι θρησκευτικοί ηγέτες δεν εκλέγονται ούτε στην Τουρκία) Ιμπραήμ Σερίφ, ο υποπρόξενος Κομοτηνής Ιρφάν Τσετίν, ο βουλευτής Ιλχάν Αχμέτ, ο πρόεδρος του DEB Μουσταφά Αλή Τσαβούς, ο πρόεδρος της Ένωσης ”Τουρκικής” Νεολαίας Κομοτηνής (σ.σ.: Αναφέρεται στον παράνομο και παράτυπο σύλλογο στην Κομοτηνή, στον οποίο έχουμε αναφερθεί ουκ ολίγες φορές) Κοράι Χασάν, ο περιφερειακός σύμβουλος Οντέρ Μουμίν, ο δήμαρχος Ιάσμου Ισμέτ Καδή και περίπου 3.000 άτομα» (σ.σ.: Δηλαδή τα… λεωφορεία πήγαν-ήρθαν, όχι αστεία).
Συνεχίζει το κείμενο: «Η τελετή άρχισε με ανάγνωση μεβλίτ από θρησκευτικούς λειτουργούς υπαγόμενους στην αιρετή μουφτεία Κομοτηνής» (σ.σ.: Προσέξτε αφενός την επιλογή των λέξεων από «τον ποιητή», αναφερόμενο στο προσωπικό γραφείο του Σερίφ στην Κομοτηνή, αφετέρου την εντύπωση που δίνει ότι αυτοί οι θρησκευτικοί λειτουργοί είναι πολλοί και πληρώνονται… από πού;). «Η προσευχή της ημέρας τελέστηκε από τον εκλεγμένο μουφτή» (σ.σ.: Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως…). «Ο Σερίφ στην ομιλία του είπε πως πρέπει να στηρίζονται οι παραδόσεις, τα έθιμα και τα μαθήματα Κορανίου» (σ.σ.: Τα κοράν κουρσού είναι το ζήτημα, γιατί εκεί γίνεται η μεγάλη προπαγάνδα…), «και ότι δεν πρέπει να υπάρχει υποχώρηση στο θέμα της ενότητας και της ομοψυχίας». (σ.σ.: Πολύ σωστά το λέει το μάθημά του ο Σερίφ, καθότι μετά και από την εκπαίδευση των ιεροδιδασκάλων, αντιλαμβάνεται πως… αν και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, αυτός και οι συν αυτώ έχουν υποχρέωση να κάνουν την προσπάθειά τους για το αντίθετο.)
Σε ό,τι αφορά τη μάχια του Κοπτερού, σύμφωνα με τον συντάκτη του τουρκοπεριοδικού, «είναι μια παλιά παράδοση που συνεχίζεται» (σ.σ.: Ναι, το είχαν κάνει μάθημα σε ένα από τα κοράν κουρσού του Σερίφ, αλλά… οι Κοπτεριώτες δεν πρόσεχαν…). «Η παράδοση αυτή», επιμένει ο συντάκτης, «έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα» και συνεχίζει: «Εντύπωση προκαλεί πως στο χωριό υπάρχει ένας τεκές. Κάποιοι ομογενείς περιέγραψαν πως παλιότερα δίπλα στον τεκέ σφάζονταν κουρμπάνια» (σ.σ.: Για τη μάχια ή μήπως για τα Ραμαζάνια…). Όμως ο συντάκτης είναι… αμετακίνητος, με την καταλυτική συνδρομή και ενός Χουσεΐν Χατζίτ, ετών 63, που… διηγείται: «Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία λένε πως όταν φτάσει ο καιρός για την τελετή μάχια, εδώ διακρίνονται κάποια φώτα, τα οποία χάνονται όταν σφαγεί το κουρμπάνι. Εγώ προσωπικά δεν τα έχω δει» (σ.σ.: Πρόκειται, προφανώς για θεοσεβούμενο άνθρωπο). «Στην πραγματικότητα αυτό που υπάρχει στον τεκέ είναι το αίμα ενός ατόμου. Το άτομο αυτό ήταν ένας στρατιώτης που τραυματίστηκε στον πόλεμο. Ο τεκές Ακμπαμπά που βρίσκεται στο Ιππικό (χωριό), ο τεκές του Κοπτερού και ο τεκές Καραμασά που βρίσκεται στον Πολύανθο στην πραγματικότητα ανήκουν στο ίδιο άτομο. Οι τεκέδες αυτοί έγιναν επειδή εδώ έσταξε το αίμα αυτού του ατόμου που είχε τραυματιστεί. Δεν είναι γνωστό σε ποιον τεκέ βρίσκεται το σώμα του», ολοκληρώνεται το κείμενο… και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…