Έχθρα, χαιρεκακία, συνιστώσες, θωπείες και… ήθος στη ΝΔ

Η ΝΔ, στελέχη της οποίας επικαλούνται συνεχώς τον ιδρυτή της Κωνσταντίνο Καραμανλή κομπάζοντας, υφίσταται επικίνδυνες ρωγμές. Ρωγμές που οδηγούν σε ανοιχτή ρήξη, ακόμα και σε ενδεχόμενη διάλυσή της. Αιτία η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ εκλογής αρχηγού. Όχι, ας πούμε, η επιδίωξη νέου προσανατολισμού ή η ανεύρεση και εδραίωση νέας στρατηγικής.

Από την ίδρυση της ΝΔ άλλαξαν, εάν δεν απατώμαι, έξι αρχηγοί: Γεώργιος Ράλλης, Ευάγγελος Αβέρωφ, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Μιλτιάδης Έβερτ, Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς. (Το «άλλαξαν» εξηγεί γιατί δεν συμπεριέλαβα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και, επειδή ήταν μέχρι τούδε προσωρινός αρχηγός, τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη.)

Οι αλλαγές αυτές υπήρξαν κατά το μάλλον ή ήττον ομαλές. Καταγράφηκαν, βέβαια, και δυσαρέσκειες. Του Ευάγγελου Αβέρωφ, διότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προτίμησε ως διάδοχό του τον Γεώργιο Ράλλη και όχι εκείνον, παρότι εκείνος του είχε τηλεφωνήσει να έρθει αμέσως από το Παρίσι στην Αθήνα, εμποδίζοντας τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο να αναλάβει την αρχηγία και την πρωθυπουργία στη χώρα μας. Η μεγαλύτερη κρίση επεσυνέβη, όμως, όταν η Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ ψήφισε με άνετη πλειοψηφία τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αντί του ακραιφνούς ηγέτη του κόμματος, Κωστή Στεφανόπουλου, ο οποίος απεσχίσθη και δημιούργησε δικό του κόμμα, τη ΔΗΑΝΑ. Μικρής σημασίας, τέλος, θεωρήθηκαν οι αλλεπάλληλες αντεγκλήσεις Μιλτιάδη Έβερτ και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Δίδαγμα: «Όποιος βγαίνει απʼ το μαντρί, τον τρώει ο λύκος». Δίδαγμα, ωστόσο, με εξαιρέσεις. Διότι εκ των υστέρων ο Κωστής Στεφανόπουλος αναδείχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μάλιστα πολύ επιτυχημένος. (Ποιος δεν θυμάται τη δριμύτατη και μεστή νοημάτων ομιλία του στο Προεδρικό Μέγαρο ενώπιον του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον;)

Φρονώ ότι η αναδρομή στο παρελθόν της ΝΔ δεν ήταν άχρηστη. Υπογραμμίζει τουλάχιστον ότι τις περιόδους εκείνες δεν είχαμε πάνω στο κεφάλι μας τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Τους τιμωρητικά αδηφάγους αυτούς αντιπάλους. Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ πιο κρίσιμα. Τόσο για τη ΝΔ όσο και για την ταλαίπωρη πατρίδα μας.

Την αρχηγία διεκδικούν αλφαβητικά στη ΝΔ τέσσερις υποψήφιοι. Ο Γεωργιάδης, ο Μεϊμαράκης, ο Μητσοτάκης και ο Τζιτζικώστας. Ο καθένας τους υποστηρίζεται από μία συνιστώσα. Οι πληρωμένες δημοσκοπήσεις είναι, ως γνωστόν… άψογες και προωθεί η καθεμιά τους όποιον της προσφέρει το μεγαλύτερο ποσό. Οι σχέσεις μεταξύ των τεσσάρων είναι αβρές, θωπευτικές και αξιοθαυμάστως ειδυλλιακές. Δηλαδή τρισάθλιες. Το μίσος που νιώθει ο καθένας για τους υπόλοιπους είναι αβυσσαλέο, ενώ η χαιρεκακία για ενδεχόμενες γκάφες τους προκαλεί αγαλλίαση και ενθουσιασμό. Σημειώνω ακόμα ως εκ περισσού την… αδιάβλητη γνώμη του… οξυδερκέστατου και… αντικειμενικότατου Τράγκα: «Καταλληλότερος είναι ο Άδωνης». Ο Άδωνης, του «Αδ-όνειδος», σύμφωνα με τον «Μετέωρο» της «Εφημερίδας των Συντακτών» που είναι ιδιαίτερα προικισμένος στα καίρια και ευτράπελα παιχνίδια με τις λέξεις και γενικότερα με την πλουσιότατη γλώσσα μας. (Πού και πού τον αντιγράφω βελτιωτικά. Φέρʼ ειπείν και σ’ ετούτο το άρθρο επαναλαμβανόμενο πλεοναστικά: «η φαιδρεπιφαίδρως σαχλεπίσαχλη».)

Απορεί και εξίσταται ο καθένας με το γεγονός ότι και οι τέσσερις υποψήφιοι αρχηγοί της ΝΔ τάσσονται εναντίον των Μνημονίων και διατείνονται πως δεν θα ψηφίσουν τα προαπαιτούμενα! Διαθέτουν δηλαδή καταστροφικά όπλα στη φαρέτρα τους με τα οποία θα συντρίψουν τον Τσίπρα! Ποιοι; Οι πρώτοι, ομού με τον Βενιζέλο, που υιοθέτησαν άνευ ανταλλάγματος και μάλιστα ασμένως το ξεπούλημα της πατρίδας μας και την οικονομική εξαθλίωση του λαού μας. Εύγε τους!

Υπήρξε για το θεαθήναι μια… συμφιλιωτική συνάντηση των τεσσάρων, προφανώς κατόπιν ισχυρών πιέσεων της τελευταίας στιγμής. Πολύ αμφιβάλλω κατά πόσον θα διατηρηθεί αυτό το κλίμα μέχρι την ημέρα της αναμέτρησης. Υποθέτω βασίμως ότι θα εκτοξευθούν αρκετές μπηχτές, που θα συγκαλύπτονται με την μπέρτα του ενιαίου και αδυσώπητου αντιτσιπρικού αγώνα. Ο Τσίπρας θα λειτουργήσει ως η πιο αποτελεσματική συγκολλητική ουσία που θα αποτρέψει τη διάσπαση ή ίσως και τη διάλυση της ΝΔ, ερήμην των ικανοτήτων ή μη ικανοτήτων του έλληνα πρωθυπουργού.

Ευτυχώς, προσθέτω. Διότι δεξιά παράταξη θα υπάρξει ούτως ή άλλως στην Ελλάδα. Προτιμότερη, επομένως, θα είναι η ΝΔ που τη γνωρίζουμε από μια άλλη που δεν τη γνωρίζουμε.

ΥΓ.: Φληναφήματα θεωρώ τα περί παραγραφής των αδικημάτων εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου στο τέλος του τρέχοντος έτους που περιέχονται στη λίστα Λαγκάρντ. Ανεξάρτητα από το περιβόητο στικάκι που έκρυβε επί μήνες στο σπίτι του ο άθλιος –και άκρως ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ– Βενιζέλος, παραγραφή σε τέτοια κεφαλαιώδους σημασίας ζητήματα ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ.