Λάφυρα…
Η Γερμανία, πρωταθλήτρια της ΑΠΑΤΗΣ, όπως αποδείχθηκε περίτρανα με το τεράστιο σκάνδαλο της Volkswagen και άλλων δικών της αυτοκινητοβιομηχανιών, ασκεί τιμωρητική πολιτική για τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους που έχασε, συσσωρεύοντας εκ των υστέρων, ιδίως τα πέντε τελευταία χρόνια της χρηματοπιστωτικής κρίσης, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΛΑΦΥΡΑ, προκειμένου να ισοσκελίσει τον λογαριασμό ή και να τον υπερκεράσει, εάν δεν τον έχει υπερκεράσει ήδη.
Φαταούλας είναι η… υποδειγματική, όπως φαντασιώνεται τον εαυτό της, Γερμανία, και εκδικητική ειδικά απέναντι στην Ελλάδα. Δεν ξεχνάει τι έπαθαν οι χιτλερικοί πρόγονοι του λαού της στην κατοχική πατρίδα μας από τις αντιστασιακές οργανώσεις μας με επικεφαλής τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Υπενθυμίζω –το έχω τονίσει και σε προηγούμενα άρθρα– ότι εμποδίσαμε, κρατώντας τες εδώ με ηρωικές και αιματηρές μάχες, να ενσωματωθούν οι εν Ελλάδι μεραρχίες με τη στρατιά που εκστράτευε για να καταλάβει το Στάλινγκραντ. Εάν είχε καταληφθεί τότε το Στάλινγκραντ, ίσως να επικρατούσε ακόμα και σήμερα η ιδεολογία του ναζισμού σε μεγάλη κλίμακα. (Παιδιά και κυρίως εγγόνια των δωσίλογων της Κατοχής συγκροτούν στις μέρες μας τη Χρυσή Αυγή. Εγκληματική οργάνωση που οφείλει να απαγορευθεί, όπως μαρτυρούν και οι πρόσφατες προκλητικές δηλώσεις στελεχών της.)
Λάφυρα άλλου τύπου επιδιώκουν να ενθυλακώσουν και οι αξιωματούχοι της ΝΔ. Η εκλογή νέου αρχηγού αποτελεί το πρώτο βήμα. Διαδικασία που εκκρεμεί ακόμα και δεν αποκλείεται να προκαλέσει ρωγμές στην ηγεσία της. Κόμμα αδιευκρίνιστης ιδεολογικοπολιτικής τοποθέτησης –είναι νεοφιλελεύθερο, κεντροδεξιό ή ακροδεξιό;– που καμώνεται πως θα επανέλθει το ταχύτερο δυνατόν στην εξουσία. Πράγμα ανέφικτο, διότι κανένας δεν λησμονεί το μνημονιακό όργιο που προηγήθηκε με την ομολογία της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης Κασσιανής, του Σαμαρά δηλαδή, με το περιβόητο «ουδείς αναμάρτητος» που εξεστόμισε στη Μέρκελ, ο ανεκδιήγητος!
Πάντως, ο Σαμαράς, μετά την παραίτησή του και την ανάθεση της προσωρινής αρχηγίας στον Μεϊμαράκη, δεν παραμένει ανενεργός. Εργάζεται υπογείως, πρωτίστως για την επικράτηση της υποψηφιότητας του Τζιτζικώστα στις αρχηγικές εκλογές, εκδικούμενος ταυτοχρόνως τον… αχάριστο Μεϊμαράκη που δεν αναγνώρισε την… ανιδιοτελή προσφορά του. Με αυτές τις δραστηριότητες δεν αποκλείει δευτερευόντως το ενδεχόμενο να εισπηδήσει και πάλι σε ουσιώδεις και σημαντικούς ρόλους εντός (με τη βοήθεια του Τζιτζικώστα) ή εκτός Ελλάδος (με τη βοήθεια της καταρρακωμένης σήμερα Μέρκελ, πράγμα που δεν έχει προφανώς αντιληφθεί).
Οι πάντες στη ΝΔ επικαλούνται τις αρχές, τις αξίες και την ιδεολογία του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Γενικά και αόριστα, όμως, καθώς και εξόχως επιφανειακά. Διότι ο ιδρυτής του κόμματός τους είχε κατηγορηθεί για «σοσιαλμανία». Τον Νοέμβριο του 1974, στις πρώτες εκλογές μετά την κατάρρευση της χούντας των συνταγματαρχών, εξελέγη η ΝΔ με 54%. Ποιες ήταν τότε οι πρώτες πράξεις της κυβέρνησης Καραμανλή; Κάποιοι μεγαλοπαράγοντες του κόμματος τις έχουν απωθήσει στο υποσυνείδητό τους, αν δεν τις συγκαλύπτουν συνειδητά. Ήταν, παρακαλώ, ΟΙ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ! Τις οποίες καταδικάζουν σήμερα με αφρίζουσα μανία κάτι τσόφλια της δεκάρας που διεκδικούν την αρχηγία, ή μάλλον το «λάφυρο» της αρχηγίας για να μείνουμε στον ενικό του τίτλου αυτού του άρθρου, όπως ο Άδωνης Γεωργιάδης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. (Μεϊμαράκης και Τζιτζικώστας εξαιρούνται. Ο πρώτος λόγω εμπειρίας και ο δεύτερος λόγω πλήρους απειρίας.)
Ο επιδιωκόμενος αντι-Τσίπρας δεν υφίσταται. Και αυτό διότι ο Τσίπρας καλπάζει, στηριζόμενος σε ισχυρές συμμαχίες στο εξωτερικό. «Εγκαταλείψαμε την Ελλάδα, μια χώρα της οποίας ο πολιτισμός μάς φωτίζει ακόμη. Απαρνηθήκαμε τις ευθύνες μας έναντι της ελληνικής κυβέρνησης. Ελπίζω… τώρα να αρχίσουμε να μιλάμε για το χρέος», δήλωσε ο γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ. «Αν η αυτοκριτική συνοδευόταν και με απόσυρση των εγκληματικών πολιτικών, θα ήταν καλοδεχούμενη. Αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει είτε να υποστούν λοβοτομή οι ευρωκράτες είτε να υποχρεωθούν να υποχωρήσουν λόγω των αντιδράσεων των λαών» (Τάσος Παππάς, «Εφημερίδα των Συντακτών» της Πέμπτης).
Εμμένοντας στον τίτλο του παρόντος άρθρου, καταλήγω με τα «λάφυρα» για όλους σχεδόν παγκοσμίως, παραθέτοντας το τέλος ολοσέλιδου –και βαθυστόχαστου– άρθρου του Κωνσταντίνου Τσουκαλά στην ίδια σπουδαία εφημερίδα της Δευτέρας:
«Πριν από 1.500 χρόνια, η Ευρώπη που γνωρίζουμε συνεπάγη μέσα από την ανοίκεια σύνθεση των υπολειμμάτων της κραταιάς Ρώμης με τους Τεύτονες, τους Γότθους και τους νομάδες Σλάβους. Σήμερα, πάλι, η νέα Ευρώπη φαίνεται να συναρτάται από τη δυνατότητα να επινοηθούν νέες μορφές θεσμικής και πολιτιστικής ώσμωσης ανάμεσα σε γηγενείς και επήλυδες. Η πορεία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος περνά ίσως μέσα από τη μακροσκοπική μετουσίωση όλων των εθνικών κρατών σε συμπαγείς πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Όχι μόνο δε επειδή κάτι τέτοιο υπαγορεύεται από τις πανανθρώπινες αξίες με τις οποίες όλοι γαλουχηθήκαμε. Επιπλέον, αυτός είναι ίσως ο μόνος πρακτικός τρόπος για να επιζήσουμε και να αναπαραχθούμε. Οι ”βάρβαροι” μπορεί να αποδειχτούν οι σωτήρες μας. Και δεν χρειάζεται να τους περιμένουμε. Βρίσκονται ήδη εδώ».