Ξαναχτίζουν τα τείχη του Βερολίνου…

// Γιώργο, πιστεύεις ότι αυτή η κυβέρνηση έχει ορίζοντα τετραετίας;

Αν είναι να κάνω μια πρόγνωση θα έλεγα ότι αυτή η Βουλή δεν θα κρατήσει για πολύ. Δεν έχει μέλλον. Θα υπάρξουν εξελίξεις από την ίδια την κοινωνία, καθώς θα βλέπει να χάνεται, σιγά σιγά, ό,τι πιο σημαντικό έχει. Το σπίτι της. Ο Έλληνας έλεγε πάντα: «Κάνω οικονομία, για να έχω ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου». Η ιδιοκτησία για τον Έλληνα έχει ταυτιστεί με τη γη και την πατρίδα. Δεν ξέρω αν αυτό υπάρχει και σ’ άλλους λαούς. Για τον Έλληνα είναι αξίωμα. Όταν με τον ΕΝΦΙΑ, τους φόρους, θα φτάσει να πουλήσει αυτό το σπίτι ή να το μισθώνει σε Γερμανούς -που λυσσαλέα μας μισούν, ως λαό, για τη θάλασσα και τον ήλιο μας και θέλουν να μας πάρουν σπίτια και εξοχικά, κοψοχρονιά-, τότε πραγματικά δεν ξέρω τι θα συμβεί στην πολιτική ζωή του τόπου.

// Δηλαδή θα πάμε ξανά σε εκλογές;

Επειδή ένας σατιρικός δημιουργός αρέσκεται στο να κάνει σενάρια, πιστεύω ότι το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη θα αφομοιωθεί από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Στο ΚΚΕ πιστεύω ότι θα ενταχθούν ο Λαφαζάνης και η Κωνσταντοπούλου, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα περάσει από αρκετές συμπληγάδες και ταλαιπωρίες, αφού έχει ακόμη πολλές συνιστώσες. Αλήθεια, ποια είναι η δεξαμενή των ψηφοφόρων του; Από το ΠΑΣΟΚ ένα πολύ μεγάλο μέρος και από τη Νέα Δημοκρατία ένα μικρότερο.

// Ο Τσίπρας είναι ΣΥΡΙΖΑ;

Για μένα, ο Τσίπρας δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι αριστερός, ειδικά μετά την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος (;). Σε ένα φανταστικό σενάριο που υπάρχει στο μυαλό μου, ο Τσίπρας θα έπρεπε να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ. Θεωρώ ότι είναι κεντροαριστερός. Να πάρει το «brand name» του ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε μοιάζει τόσο πολύ με τον Ανδρέα Παπανδρέου.

// Και η Χρυσή Αυγή;

Για μένα, ιστορικά, τα άκρα αριστερά και τα άκρα δεξιά πάντα συγκλίνουν. Απλώς θα ήθελα να ρωτήσω τους βουλευτές της αλλά και τους ψηφοφόρους της τι σχέδια έχουν για την Ελλάδα; Θέλουν να μας κάνουν σαν τη Βόρεια Κορέα; Δεν θέλουν τους μαύρους, δεν θέλουν τους Γερμανούς, δεν θέλουν τους πρόσφυγες. Μας θέλουν μέσα στην ΕΕ ή έξω από την ΕΕ; Όπως τους ακούω, μας θέλουν σε μια απομόνωση; Θα γίνουμε σαν την παλιά Αλβανία;

// Θα βλέπατε ένα νέο κόμμα;

Μακάρι να ήθελε ο Νίκος Γκάλης να κατέβαινε αρχηγός. Ένα σύμβολο. Ένας άνθρωπος που άλλαξε τον αθλητισμό στην Ελλάδα. Θα ψηφιζόταν από τους Θεσσαλονικείς και από όλη τη Βόρεια Ελλάδα.

// Ποιο είναι το μέλλον της Ευρώπης;

Για μένα, θα ξαναχτιστούν τα τείχη του Βερολίνου. Και πιστεύω ότι θα φτάσουμε στο σημείο όπου οι κάτοικοι του φτωχού Νότου δεν θα μπορούν να πηγαινοέρχονται στις χώρες του πλούσιου Βορρά.

Θεωρώ ότι κάτω από αυτήν την εξαθλίωση του Νότου κρύβεται μια διαχρονική θρησκευτική διαμάχη. Οι προτεστάντες θέλουν να επιβληθούν και στους καθολικούς και στους ορθόδοξους. Η Γερμανία και οι δορυφόροι της, οι σκληροπυρηνικές χώρες της Σκανδιναβίας και της Κεντρικής Ευρώπης, έχουν μια πολύ διαφορετική νοοτροπία για το κράτος, την οικονομία, τη δουλειά. Αφού διέλυσαν την Κύπρο, την Ελλάδα, την Πορτογαλία, τώρα ετοιμάζονται για την Ιταλία. Αλλά εκεί τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Γιατί εκεί ουσιαστικά ηγείται ο Πάπας. Είναι η έδρα της μεγαλύτερης θρησκείας του κόσμου και δεν θα αφήσει τους Ιταλούς να ζουν με 300 ευρώ τον μήνα και να τους βλέπει να φτωχοποιούνται. Είναι θέμα γοήτρου. Αν δει κανείς πώς είναι ντυμένος ο Ντάισελμπλουμ, με το συγκεκριμένο στυλ και ύφος, θα καταλάβει τη διαφορά. Είναι ο απόλυτος εκπρόσωπος του τραπεζικού συστήματος, του κεφαλαίου, του χρήματος.

// Είστε σε συζητήσεις με το Μega για τη δημιουργία μιας νέας σατιρικής εκπομπής;

Πριν από το δημοψήφισμα και τα capital controls συζητούσαμε με το Mega για τη δημιουργία μιας σατιρικής εκπομπής, μαζί, βέβαια, με την ομάδα μου. Και λέγαμε τότε πως θα φτιάξουμε τις μάσκες της Ζωής, του Βαρουφάκη, του Λαφαζάνη. Δεν μπορώ να πιστέψω πόσο ρευστά είναι όλα στην Ελλάδα. Ήρθαν οι εκλογές και αυτά τα πρόσωπα μπορεί και να πάψουν να μας απασχολούν τόσο.

// Είναι πολυδάπανη μια παραγωγή με μιμήσεις; Στο εξωτερικό έχουν ολόκληρα επιτελεία.

Είναι, πραγματικά, εξαιρετικά πολυδάπανο να φτιαχτούν νέες μάσκες. Θα μπορούσα να πάω στην Αμερική που έχουν σπουδαίους make up artists και να παραγγείλω πέντε μάσκες πολιτικών, από τον Πάνο Καμμένο μέχρι τον Σταύρο Θεοδωράκη. Αλλά έτσι που έχουν γίνει τα πράγματα στην πολιτική μας ζωή, σε λίγο καιρό θα πρέπει να έχω τη μάσκα του νέου αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας. Έτσι, έχω μάθει από μόνος μου πώς δημιουργείται το καλούπι, πώς χρησιμοποιείται η σιλικόνη, ώστε να μπορώ να φτιάξω μια νέα μάσκα ενός προσώπου που θα είναι στην επικαιρότητα. Βέβαια, έχω μπει στη διαδικασία να βρω έναν μόνιμο συνεργάτη στην Ελλάδα, που να μπορεί -με χαμηλό κόστος- να φτιάχνει αυτές τις μάσκες με τα προσθετικά υλικά για τις μύτες, τα μαλλιά, τα φρύδια.

// Πάντα δίνεις χώρο στους νέους σατιρικούς κειμενογράφους;

Μόνο έτσι ανανεώνεται η σάτιρα. Έτσι έκαναν και οι συγγραφείς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

// Για να ευθυμήσουμε, πώς θα παρουσίαζες σατιρικά τον Βαρουφάκη, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου;

Τον Βαρουφάκη θα τον έβαζα να κάνει τη στάση «savasana» στη γιόγκα με κάποιον γκουρού στο Θιβέτ, μετά τα βάσανα που τον έχουν βρει. Βέβαια, επειδή ο Βαρουφάκης είναι απρόβλεπτος και έχει αυτή τη στάση του παγωνιού και το αγγλικό αξάν, είναι υπερήφανος, θα του ταίριαζε -και με τα πουκαμισάκια του- να ακούει Μπομπ Μάρλεϊ στην Καραϊβική και να είναι πέρα βρέχει. Τη Ζωή Κωνσταντοπούλου θα την υποδυόμουν ως serial killer. Θα την έκανα γυναίκα – αράχνη. Να ανεβαίνει πάνω στο ταβάνι στο Μέγαρο Μαξίμου και να στάζει μια σταγόνα δηλητήριο στον Τσίπρα ώστε να πέσει στο φλιτζάνι του καφέ του. Σαν τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ ή στις «Επικίνδυνες αποστολές». Όσον αφορά τον πρόεδρο Λεβέντη, θα τον διατηρούσα στα ντεσιμπέλ που είχε, παρόλο που τα έχει κατεβάσει. Θα τον έβαζα να πετάει φραπέδες και πίτσες στη Βουλή σε κάθε νόμο που πρέπει να ψηφιστεί. Στον φίλο μου τον Λεβέντη, για τον οποίο σ’ αυτές τις εκλογές μίλησα και σ’ ένα σποτάκι του κόμματός του, λέγοντας στο διαδίκτυο «Ψηφίστε Λεβέντη, πρόεδρε σου ζητώ συγγνώμη», εύχομαι τα καλύτερα. Ήταν μια δικαίωση για αυτόν και το σποτάκι πληροφορήθηκα ότι έκανε θραύση.

// Πώς βλέπεις αυτήν την Ευρώπη;

Με θλίβει αυτή η Ευρώπη, με τα παιδιά των προσφύγων να κοιμούνται μόνα τους στα δάση, στα παγκάκια, γιατί η μάνα ή ο πατέρας έχουν πνιγεί. Με θλίβει, δεν μπορεί να βοηθήσει ούτε και αυτούς τους ταλαίπωρους ανθρώπους που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο. Με θλίβει αυτή η Ευρώπη που έχει κάνει μετανάστες τα δικά μας παιδιά, τα Ελληνόπουλα. Με θλίβει ο οικονομικός πόλεμος που μας έχουν εξαπολύσει και ο πραγματικός πόλεμος που μαίνεται στη Συρία και αυτοί κάθονται και κοιτούν.

Δεν ξέρω, αλλά οι μεσογειακοί λαοί, και λόγω κλίματος και λόγω θρησκείας, κινούνται πάνω στον άξονα «είμαστε πλάσματα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού». Είμαστε αλληλέγγυοι, θέλουμε να κάνουμε το καλό. Θα καλέσουμε τον γείτονα για φαγητό, ακόμη και έναν ξένο σε μια βάφτιση, σε ένα παραδοσιακό γλέντι. Δεν μπορεί ο Έλληνας να βλέπει τον συνάνθρωπό του να υποφέρει, θα τον φροντίσει, θα μοιραστεί το ψωμί μαζί του.

// Τι συμβουλεύεις αυτούς που νιώθουν ότι και να αγωνιστούν δεν έχουν προοπτική, αυτούς που έχουν πάψει να ονειρεύονται;

Να πιστεύουν. Να λένε «καλημέρα Θεέ μου, δώσε μου και σήμερα δύναμη τόσο σε εμένα, στην οικογένεια μου και σ’ όλο τον κόσμο να παλέψουμε το σήμερα». Το μυαλό μας πάντα να επικοινωνεί με τον Θεό και να έχει αγάπη. Ο νους μας είναι ο δίαυλος επικοινωνίας με την ανώτερη δύναμη. Ο Ιπποκράτης λέει ότι το σώμα αρρωσταίνει όταν το μυαλό του το επιτρέψει. Οι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούν ότι ο Θεός μπορεί να μας δώσει μια δοκιμασία στη ζωή για να μας κάνει πιο δυνατούς ώστε να αντεπεξέλθουμε στα πιο δύσκολα που μπορεί να έρθουν. Αν μια ημέρα αποφασίσουμε να ζήσουμε ως άστεγοι, να κοιμηθούμε στο χώμα, στον δρόμο, θα δούμε τι σημαίνει ταπείνωση και αντοχή. Τότε δεν θα μας νοιάξει αν έχουμε αυτοκίνητο, κινητό ή υπολογιστή. Προτείνω στους αναγνώστες να διαβάσουν τον βίο της μοναχής Γαβρηλίας, μιας κοσμικής γυναίκας, που είχε σπουδάσει ιατρική, που πούλησε όλη την περιουσία της, που πήγε και βοήθησε παιδιά στην Κένυα και γύρισε στην πατρίδα, όταν και πήγε σ’ ένα μοναστήρι για να ακολουθήσει τον δρόμο του μοναχισμού, και έλεγε συνέχεια μέσα της: «Ο Θεός θα μου βρει ένα κομμάτι ψωμί να φάω, ένα σπίτι να κοιμηθώ», και έτσι έγινε. Παρότι, δε, ζούσε σ’ ένα σπίτι μ’ αφόρητη ζέστη, αυτή στο δωμάτιο δροσιζόταν.

// Υπάρχει άλλο φάρμακο;

Το καλύτερο φάρμακο στα δύσκολα είναι να δυναμώσεις το μυαλό σου, το σώμα με άσκηση, με περπάτημα, με ποδήλατο, με κολύμπι, να σκέφτεσαι θετικά, ομαδικά, να μην πέφτεις στην παγίδα της απογοήτευσης. Να κάνεις πράγματα με τους φίλους σου, τα παιδιά σου, τους συνεργάτες σου, τον / τη σύντροφό σου, να γελάς και να συνεχίζεις να δημιουργείς και να διαβάζεις. Να μην αφήνεις το μυαλό χωρίς νέες πληροφορίες.

// Πώς μπορούμε να μάθουμε να δίνουμε;

Πρέπει να αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου και μετά τους άλλους. Να κρατάς για σένα και δύναμη και ενέργεια για να μην εξαντλείσαι, ώστε να έχεις πάντα τη διάθεση να προσφέρεις και στον συνάνθρωπο. Πρέπει να μάθεις πόσο και πότε πρέπει να δίνεις την αγάπη σου στη μάνα, στην / στον σύζυγο, στα παιδιά, στους φίλους σου. Να μαθαίνεις να δίνεις με τον σωστό τρόπο και όταν μπορείς. Και από τους άλλους όμως να αποδέχεσαι το ίδιο. Γιατί, αλλιώς, στη διαδρομή, αν δεν κρατηθεί η ισορροπία, θα χαλάσεις και σχέσεις, θα κάνεις κακό και στην υγεία σου και θα παρεξηγηθείς. Με λίγα λόγια, παν μέτρον άριστον.