Xρέος του Τσίπρα είναι να απελευθερώσει τη μειονότητα από τη σκλαβιά του τουρκικού προξενείου
Πέραν των σαφών «υποχρεώσεων» που δημιουργεί στη νέα κυβέρνηση -και ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ- η μαζική στήριξη της μειονότητας σε πολιτικό επίπεδο, στέλνει αρνητικά και προβληματικά μηνύματα και στο εξωτερικό, καθώς για πρώτη φορά μετά το 1946 εκλέγονται τέσσερις μειονοτικοί βουλευτές… Αποτελεί ευτύχημα μάλιστα ότι οι προσωπικές φιλοδοξίες του βουλευτή Ξάνθης Χ. Ζεϊμπέκ να μην επιτρέψει την ύπαρξη και άλλου δημοφιλούς στελέχους της μειονότητας στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στην Ξάνθη, απέτρεψαν το ενδεχόμενο να υπάρξει για πρώτη φορά εκλογή πέντε μειονοτικών βουλευτών, καθώς στην περιφέρεια αυτή εξελέγησαν και οι υπόλοιποι δύο συμμετέχοντες στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας έξω από τη Βουλή τον πρώην υπουργό της ΝΔ κ. Κοντό.
Η εικόνα μιας μεγάλης εκλογικής περιφέρειας, όπου κατοικεί η μουσουλμανική μειονότητα, να εκπροσωπείται στην Ελληνική Βουλή από τρεις μουσουλμάνους και κανέναν χριστιανό βουλευτή δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις, καθώς φασιστικά εμφανίζονται οι χριστιανοί ως μειονότητα… Πολύ περισσότερο μάλιστα εάν προστεθεί και το αποτέλεσμα της Ξάνθης, όπου και πάλι η εικόνα είναι παραμορφωτική.
Η μαζική μεταστροφή των μειονοτικών ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου στον ΣΥΡΙΖΑ και η πλήρης εγκατάλειψη της ΝΔ, λόγω κυρίως της παρουσίας του Αντ. Σαμαρά αλλά και της προβολής «πειθήνιου» μειονοτικού υποψήφιου, δεν οφείλονται μόνο στο μακρύ χέρι του βαθέως κράτους της Τουρκίας στη Θράκη.
Οι μειονοτικοί κυρίως αγρότες και κτηνοτρόφοι έχουν πληγεί ιδιαιτέρα από την οικονομική κρίση, ενώ κάθε άλλο παρά ακούγονται αδιάφορα οι υποσχέσεις αλλά και δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την αναγνώριση της «τουρκικής» ταυτότητας και ικανοποίησης πάγιων αιτημάτων που έθεταν τα ακραία στοιχεία της μειονότητας.
Το γεγονός ότι σταδιακά τα τελευταία χρόνια, με αφετηρία την πρώτη περιοδεία Ερντογάν στη Θράκη, υπό τις ευλογιές, τότε, της κυβέρνησης Καραμανλή (2004), δημιουργήθηκε σταδιακά η εικόνα ενός «όμορου και συγγενούς» χώρου, όπου σε τακτικά χρονικά διαστήματα υπάρχουν επισκέψεις κορυφαίων τούρκων αξιωματούχων, ενώ η οικονομική κρίση επέτρεψε τη μεγαλύτερη πρόσδεση και ένταξη των δύο νομών της Θράκης στη ζώνη οικονομικής επιρροής της γειτονικής Αδριανούπολης, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον το εμπόριο, είναι «θεμέλια» στα όποια χτίζει μεθοδικά η τουρκική πολιτική.
Καθώς οι ευθύνες δεν ανήκουν αποκλειστικά στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διαχέονται τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη ΝΔ, που αντιμετώπισαν πάντοτε με μικροκομματικές σκοπιμότητες τη μειονότητα, σοβαρές ευθύνες ανήκουν και στους τοπικούς αφέντες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Είναι ενδεικτικό ότι ο νυν περιφερειάρχης κ. Πετριδης, που στηρίχθηκε από τη ΝΔ, στη Ροδόπη έχει… έξι μειονοτικούς περιφερειακούς συμβούλους και μόλις έναν χριστιανό…
Εκτός του προβληματικού εκλογικού νόμου, που αποδεικνύει τον παραλογισμό του στις τριαδικές περιφέρειες, τα πολιτικά κόμματα έχουν υιοθετήσει λανθασμένη αναλογία στη συγκρότηση των ψηφοδελτίων τους. Τοποθετώντας έτσι στα ψηφοδέλτια τρεις χριστιανούς και δύο μειονοτικούς υποψηφίους, το μόνο που πετυχαίνουν είναι η πολυδιάσπαση της χριστιανικής ψήφου.
Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο είναι οι μεταφερόμενοι εκ Τουρκίας ψηφοφόροι, καθώς οι μειονοτικοί που ζουν πλέον στην Τουρκία, όπως και οι υπόλοιποι ομογενείς που θα έχουν δικαίωμα ψήφου, θα πρέπει να προβλεφθεί ώστε να ψηφίζουν για βουλευτές επικρατείας των κομμάτων προτίμησής τους και όχι για συγκριμένους υποψήφιους σε συγκεκριμένες περιφέρειες. Οι μεταφερόμενοι ψηφοφόροι από την Τουρκία δεν είναι αυτοί που κρίνουν το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά επηρεάζουν σημαντικά τις εσωτερικές ισορροπίες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, επί σειρά ετών, ο Αχμέτ Χατζηοσμάν του ΠΑΣΟΚ κέρδιζε στο νήμα τον Ιλχάν Αχμέτ (με όποιο κόμμα και αν κατέβαινε) λόγω των εκ Τουρκίας ψηφοφόρων. Σήμερα, ο κ. Χατζηοσμάν, ο οποίος διετέλεσε και πρόεδρος του μειονοτικού κόμματος ΚΙΕΦ, δραστηριοποιείται παράλληλα με σκληρούς μηχανισμούς, όπως είναι η -πανίσχυρη στην Τουρκία- Διεύθυνση Τούρκων Εξωτερικού και Συγγενών Κοινοτήτων, που υπάγεται απευθείας στο γραφείο του πρωθυπουργού. Εξάλλου, ο κ. Χατζηοσμάν ήταν και ο μοναδικός προσκεκλημένος εξ Ελλάδος στο Συνέδριο του ΑΚΡ, που επανεξέλεξε τον Αχμ. Νταβούτογλου στην ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος.
Κομβικό ρόλο στη χάραξη και εφαρμογή της πολιτικής στη Θράκη έχουν ο τούρκος υπουργός Υγείας Μεχμέτ Μουεζίνογλου, που έχει γεννηθεί στα Αρριανά, και ο Χαλίτ Ερέν, πρόεδρος του Ιδρύματος Ισλαμικού Πολιτισμού του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, που κατάγεται και αυτός από τη Θράκη.
Τα τελευταία δύο χρόνια όμως είναι σε εξέλιξη και εσωτερική σύγκρουση για τον έλεγχο της μειονότητας, καθώς ο ψευδομουφτής Ξανθής Αχμ. Μέτε επιδιώκει να μετατραπεί σε πολιτικοθρησκευτικό ηγέτη της μειονότητας, αλλά πλέον προσκρούει τόσο στον Αχμ. Χατζηοσμάν, που ως θεολόγος δεν θα απέρριπτε μια πρόταση για ανάληψη -από τον ίδιο- ρόλου «εκλεγμένου» μουφτή. Επιπλέον, ο κ. Μέτε βρίσκεται απέναντι και στους δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Ροδόπης κ. Μ. Μουσταφά και Α. Καραγιουσούφ. Αντιθέτως έχει ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τον βουλευτή Ξανθής κ. Ζεϊμπέκ.
Η δύναμη των τεσσάρων βουλευτών είναι πολλαπλασιαστική σε μια Βουλή που η κυβερνητική πλειοψηφία στηρίζεται σε 155 βουλευτές.
Ο Μουσταφά είναι ίσως ο πιο αριστερός και για τον λόγο αυτό πιο «ανεξάρτητος» από τις βουλές του Προξενείου.
Αλλά ακόμη και αυτός στη διάρκεια της πορείας του, πάντοτε στην Αριστερά, υποστηρίζει θέσεις για τη μειονότητα που τελικά ταυτίζονται με όσους προωθούν και επιχειρούν να εμπεδώσουν τον τουρκισμό στη Θράκη.
Ποιος είναι ο στόχος…
Είναι η γνωστή λεπτή γραμμή του σεβασμού όλων των μειονοτικών δικαιωμάτων χωρίς όμως να δημιουργούνται χωριστικές γραμμές, που εμποδίζουν την ομαλή συμβίωση. Και παρά τις… καλές προθέσεις, οι στόχοι της τουρκικής πολιτικής στη Θράκη είναι η δημιουργία ομογενοποιημένης ζώνης από την Αδριανούπολη μέχρι την Καβάλα, τα Σκόπια, την Αλβανία, το Κόσοβο, τη Βοσνία και τη Σερβία, με την αναβίωση των οθωμανικών ζωνών επιρροής. Όπου, όμως, ο κίνδυνος αυτή η συμβολική και πολιτιστική επιρροή να μετατραπεί σε ουσιαστική απειλή εντοπίζεται μόνο στη Θράκη, που γειτνιάζει με την Τουρκία και έχει ισχυρό μουσουλμανικό στοιχείο.
Ο Ζεϊμπέκ έχει κάνει τις επιλογές του και είναι από τα πιο σκληρά στελέχη της μειονότητας, ο Α. Καραγιουσούφ είναι πιο προσεκτικός, αλλά γνωρίζει καλά ότι η εκλογή του οφείλεται και στην καθοδήγηση της μειονοτικής ψήφου, ενώ ο Ιλχάν Αχμέτ, χαρισματικό στέλεχος της μειονότητας, δοκίμασε την τύχη του με τρία κόμματα μετά την αποχώρησή του από τη ΝΔ, πετυχαίνοντας στο τέλος να εκλεγεί και λόγω της προσωπικής επιρροής του αλλά και με τη βοήθεια των μηχανισμών.
Έχει ιδιαίτερη ευθύνη ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να ενσωματώσουν αυτή τη μαζική στήριξη της μειονότητας εποικοδομητικά και να μην επιτρέψουν η εκλογική στήριξη, που απλόχερα προσφέρθηκε τώρα, να μετατραπεί σε όπλο στα χέρια του Προξενείου και της τουρκικής πολίτικης, κάτι που θα καταστήσει και τη νέα κυβέρνηση όμηρο των ξένων κέντρων που χειραγωγούν τη μουσουλμανική μειονότητα και τελικά θα μπορούν να την αποσταθεροποιήσουν, οδηγώντας τους ψηφοφόρους σε άλλα κόμματα, όπως επανειλημμένα συνέβη στο παρελθόν.
Η μειονοτική πολιτική πρέπει να χαραχτεί με σύγχρονο ευρωπαϊκό τρόπο, όχι για να καλύψει τις απαιτήσεις των ακραίων κύκλων, άλλα για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των μελών της μειονότητας, ιδίως της νέας γενιάς, που βρίσκεται εγκλωβισμένη σε ένα στείρο, αδιέξοδο και χωριστικό εκπαιδευτικό σύστημα που την καταδικάζει στην απομόνωση.
Κωνσταντίνος Τσάκαλος