Σκέψεις, απορίες, επισημάνσεις…

Το μέγα αυτό επίτευγμα οφείλεται πρωτίστως στην, με θετικό πρόσημο, δημεγερτική ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα αλλά και στο γεγονός ότι η ψήφος των σκεπτόμενων ελλήνων πολιτών υπήρξε τιμωρητική για τη δικομματική μεταπολίτευση, δεσπόζουσα αιτία της πτώχευσής μας. Προσθέτω ότι και η τεράστια αποχή ήταν και αυτή έμμεσα, κατά σημαντικό ποσοστό, τιμωρητική.

Η ύστερα από καραμπόλες και αδέξιες μετατοπίσεις ικανών υπουργών σε άσχετα με τις μέχρι τούδε δραστηριότητές τους υπουργεία προκαλεί εύλογες απορίες. Αντίθετα ικανοποιεί το άμεσο ξήλωμα του ανεγκέφαλου και επικίνδυνου Δημήτρη Καμμένου –τυχαία συνεπωνυμία με τον Πάνο Καμμένο– και η αντικατάστασή του με τον Παναγιώτη Σγουρίδη.

Η ίδια κυβέρνηση με νέα μορφή απέχει παρασάγγας από το επιθυμητό. Τα μέλη της, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι μέτρια και σ’ αυτήν δεν εκπροσωπείται στοιχειωδώς η κοινωνία. Ειδικά το υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων είναι αυτόχρημα τραγελαφικό, με επικεφαλής τον αρχιφιλόδοξο Νίκο Φίλη, απόφοιτο, όπως λέγεται, οκτατάξιου γυμνασίου, ανάλογο δηλαδή της σημερινής τρίτης Λυκείου! Το ότι γράφτηκε σε κάποιο πανεπιστήμιο χωρίς να αποκτήσει πτυχίο, δεν λέει απολύτως τίποτα.

Ο Αλέξης Τσίπρας, ο ταλαντούχος αυτός ηγέτης, που δεν κινδυνεύει από κανέναν πολιτικό του αντίπαλο, φρόντισε να αποκτήσει καμαρίλα. Η εξωκοινοβουλευτική καμαρίλα δεν είναι μόνο θεμιτή αλλά και αναγκαία. Αντίθετα, η καμαρίλα βουλευτών και κυρίως υπουργών είναι εντελώς αθέμιτη. (Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που διεκδικεί την αρχηγία στη ΝΔ, είναι ένας πεφυσιωμένος διάνος. Ορθότερα, ένα τσόφλι. Αφήνω που τη βλέπει μόνο στον ύπνο του. Από την πληθώρα άλλων διεκδικητών, θα λακίσουν οι περισσότεροι, εάν θέσει υποψηφιότητα ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης.)

Η νέα Βουλή θα έχει άξιο πρόεδρο, όπως όλα δείχνουν, τον Νίκο Βούτση. (Γράφω το μεσημέρι της Πέμπτης.) Ο κ. Βούτσης είναι ευφυής, ευγενής και ψύχραιμος. Φρονώ ότι θα λειτουργεί εντελώς αντικειμενικά, αποτρέποντας τις όποιες αντεγκλήσεις.

Ερχόμαστε τώρα στα δύσκολα, δυσεπίλυτα και πανάκριβα προβλήματα που θα επιβληθούν στην κυβέρνηση. «Το κρίσιμο για τη νέα κυβέρνηση είναι να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας καλλιέργησαν προεκλογικά. Προσδοκίες μικρές, καθώς ο λαός θα συνεχίσει να δοκιμάζεται».

Τον Ιανουάριο τα πράγματα ήταν διαφορετικά, καθώς οι συνθήκες προκαλούσαν αισιοδοξία. Οι περισσότεροι Έλληνες πίστευαν, παρά την εικαζόμενη σκληρή οικονομική πολιτική, ότι θα βίωναν κοινωνική δικαιοσύνη, ότι τα πενόμενα λαϊκά στρώματα θα τύγχαναν ορατής υποστήριξης και ότι θα τσακίζονταν η διαπλοκή, η διαφθορά και τα πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα. Υποτίμησαν, όμως, αν δεν αγνόησαν εντελώς, τη σκληροτράχηλη βούληση της γερμανοκρατούμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γεγονός που υποτίμησε και ο ίδιος ο Τσίπρας διαβουλευόμενος με τους άκαμπτους «θεσμούς», οι οποίοι ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΝ –ω, του αίσχους!– τους λαούς των κρατών-μελών!

Η κυβέρνηση οφείλει να επιταχύνει άρδην τις δραστηριότητές της εκπληρώνοντας ταυτόχρονα και τις δυσβάστακτες υποχρεώσεις της. Ως μνημονιακή πλέον κυβέρνηση οφείλει να πραγματοποιήσει σε τρεις μήνες –έναν αριθμό θα αναφέρω μόνο– το 56,4% των μέτρων του Μνημονίου! Πρόκειται για ανατριχιαστικό όντως νούμερο. Θα τα καταφέρει; Ελπίζω ναι, επικαλούμενος το συγκλονιστικό μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη «Αναφορά στον Γκρέκο».

Στο έργο αυτό ο Καζαντζάκης συναπαντιέται φαντασιακά με τον επίσης Κρητικό Δομίνικο Θεοτοκόπουλο (Γκρέκο), τον αποκαλεί «παππού» και βασανιζόμενος από τις φιλοδοξίες του ζητάει μια συμβουλή. «Φτάσε όπου μπορείς, παιδί μου», του απαντάει ο Γκρέκο. Η απάντηση αυτή δεν ικανοποιεί τον Καζαντζάκη και του ζητάει κι άλλη συμβουλή. Και τότε ο «παππούς» του λέει: «Παιδί μου, ΦΤΑΣΕ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ».

Θα τα καταφέρει, θα το κατορθώσει, πιστεύω κι εγώ. Κι αυτό επειδή ο Τσίπρας θέλει να παραμείνει στην εξουσία τουλάχιστον μέχρι να διεξαχθούν οι εκλογές στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, αν όχι ολόκληρη την τετραετία.

ΥΓ.: Οι Γερμανοί, με έμμεσους πρωτεργάτες τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, συνεχίζουν να προβαίνουν σε ιλιγγιώδη σκάνδαλα. Το σκάνδαλο του κρυφίως ρυπογόνου Volkswagen θα τους κοστίσει 18 δισ. δολάρια που θα καταβάλουν στους Αμερικανούς. Το ποσό, όμως, που θα τους τσακίσει είναι το προερχόμενο από τα 11.000.000 οχήματα που κυκλοφορούν παγκοσμίως. Πολλοί προβλέπουν ότι η Μέρκελ θα παραιτηθεί εξ αυτού του λόγου. Προσωπικά αμφιβάλλω, διότι τη θεωρώ ξετσίπωτη.