Ο κ. Μεϊμαράκης πλήρωσε ακριβά την προσήλωση στο «χθες»
Πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ με διαφορά 7,5 μονάδες από τη ΝΔ. Έτσι, για άλλη μια φορά διαψεύστηκαν και οι δημοσκοπήσεις και οι προσδοκίες του κ. Μεϊμαράκη ότι η διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων θα είναι 1-1,5 μονάδα. Αυτές οι προσδοκίες καλλιεργήθηκαν συστηματικά στην προεκλογική περίοδο και απέβλεψαν βασικά στο να κερδίσουν υπέρ της ΝΔ τους αναποφάσιστους. Και εδώ πανηγυρική διάψευση προσδοκιών. Έτσι καταλήξαμε και πάλι σε κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου. Ίδια γεύση. Ίδιο εκλογικό αποτέλεσμα, ίδια κυβέρνηση. Ο σοφός Ρωμιός απεφάνθη ότι η ΝΔ πρέπει να συνεχίσει να βρίσκεται στην αντιπολίτευση, γιατί «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Η προεκλογική προσπάθεια του κ. Μεϊμαράκη να συσπειρώσει γύρω από τη ΝΔ όλες τις δυνάμεις της Δεξιάς απέβη τελικά σε βάρος του. Ξέχασε ότι το ιστορικό παρελθόν της παράταξής του είναι σκοτεινό. Και αντί να κάνει πως το ξέχασε, έδειξε ότι είναι προσηλωμένος στο «βαρίδι» αυτό. Ακολούθησε τη συνταγή της «ανακομιδής λειψάνων (μέχρι και το «λείψανο» Σαμαρά προσπάθησε να «αγιοποιήσει») και με συγκίνηση θυμήθηκε και το παλαιό γραφείο του κόμματος στην οδό Ρηγίλλης! Ξύπνησε μνήμες που είχε κάθε συμφέρον να ξεχάσει. Τρομερό λάθος να γυρίζεις σε σκοτεινό παρελθόν, να μην κοιτάζεις μπροστά, να μην αγκαλιάζεις το μέλλον και να μη μάχεσαι για τη βελτίωσή του. Ο κ. Μεϊμαράκης απεδείχθη όμηρος του «χθες». Και αυτό το πλήρωσε ακριβά στις εκλογές.
Όμως, η βαρυπενθούσα για το εκλογικό αποτέλεσμα είναι η Φώφη Γεννηματά, που με την ενίσχυσή της με την απορρόφηση της ΔΗΜΑΡ νόμισε ότι θα μπορούσε να αναστήσει το πεθαμένο πλέον ΠΑΣΟΚ, που οι διάδοχοι του Ανδρέα Παπανδρέου το κατάντησαν «κόμμα των αμαρτωλών και κλεπτών». Κόμμα δωροφάγων πολιτευτών. Η κ. Φώφη φαίνεται ότι είχε πιστέψει πως στις εκλογές η παράταξή της θα έχει την τρίτη θέση και αυτή προσωπικά θα είναι ο ρυθμιστής της πολιτικής κατάστασης και θα καθορίσει και τη μελλοντική σύνθεση της κυβέρνησης. Φαιδρά όνειρα θερινής νυκτός. Τώρα βλέπει ότι, πολιτικά, αυτή και η συμπαράταξή της θα τεθούν στο περιθώριο. Η χώρα τραβάει μπροστά και αυτοί που βλέπουν μπροστά θα επιβιώσουν πολιτικά. Η κ. Γεννηματά δεν έπεισε τους ψηφοφόρους ότι τραβάει μπροστά. Δείχνει και αυτή ότι είναι προσκολλημένη στο πάλαι ποτέ «ένδοξο παρελθόν» του κόμματος του οποίου προεδρεύει. Το ΠΑΣΟΚ δεν παρουσιάζει δυναμική ανόρθωση. Έτσι τουλάχιστον έδειξαν οι δύο φετινές εκλογικές αναμετρήσεις. Και τα χαμηλά ποσοστά που πήρε στις εκλογές αυτές είναι μηνύματα απαισιόδοξα για το μέλλον του. Βέβαια, για την κατρακύλα αυτή δεν ευθύνεται η κ. Φώφη. Εξ ολοκλήρου υπεύθυνος είναι ο προκάτοχός της κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, που με τη συνεργασία (συγκυβέρνηση) με τη δεξιά -ακραία νεοφιλελεύθερη και υπόδουλη στον αντιδημοκρατικό προσανατολισμό του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (του οποίου ηγείται ο γερμανός ευρωβουλευτής κ. Βέμπερ)- ΝΔ του κ. Σαμαρά έκανε απότομη στροφή προς μια ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση. Έτσι, το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβερνητική τσόντα μιας υπερδεξιάς κυβέρνησης, που εφάρμοσε σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, με υπόδειξη και πίεση των ευρωπαίων δανειστών μας φυσικά. Το σφάλμα της κ. Φώφης είναι ότι αυτό το βαρίδι για το κόμμα της δεν μπόρεσε να το εξουδετερώσει. Και όχι μόνον αυτό, αλλά και το «βαρίδι Σημίτης» βρήκε την υποστήριξη της κ. Γεννηματά. Αυτή είναι η ευθύνη της. Έτσι και στις εκλογές της περασμένης Κυριακής το ΠΑΣΟΚ καθηλώθηκε στα θνησιγενή χαμηλά ποσοστά του. Και τώρα δεν υπάρχει και η δικαιολογία της διάσπασης από τον Γιώργο Παπανδρέου. Οι λιγοστοί οπαδοί του κόμματος μάλλον πήραν κατεύθυνση προς άλλο κόμμα και έτσι αποτελούν παρελθόν για το σημερινό ΠΑΣΟΚ.
Είναι πλέον κανόνας κάθε εκλογική αναμέτρηση να παρουσιάζει και μια έκπληξη. Νομίζω ότι η έκπληξη των εκλογών της περασμένης Κυριακής είναι ο αποκλεισμός από τη νέα Βουλή του κόμματος του κ. Λαφαζάνη. Δεν κατάφερε να συγκεντρώσει το μαγικό 3%. Αυτό δείχνει ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν ακολούθησαν καθόλου την πορεία της Αριστερής Πλατφόρμας και ίσως να τον θεώρησαν και υπεύθυνο για την παραίτηση της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου και για τη διενέργεια των εκλογών της περασμένης Κυριακής. Κακώς βέβαια, γιατί τις εκλογές αυτές τις είχε ανάγκη και τις επιδίωκε ο κ. Τσίπρας.
Πάντως, θα είναι αισθητή η απουσία του κ. Λαφαζάνη και της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου (που τον πλαισίωσε στο κόμμα του) από τη νέα Βουλή. Στελέχη αυτού του διαμετρήματος κοσμούν τη συνήθως «πειθαρχημένη» στα κομματικά κελεύσματα Βουλή. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της κατάργησης του δικαιώματος του «εκλέγειν» για τους ψηφοφόρους. Το δικαίωμα του «εκλέγειν» δόθηκε στους αρχηγούς των κομμάτων. Και έτσι οι βουλευτές έγιναν «πειθήνια τέκνα» στον αρχηγό του κόμματος. Στρέβλωση της Δημοκρατίας.
Πέραν αυτού, οι εκλογές μας επεφύλαξαν και δεύτερη έκπληξη. Το κόμμα του κ. Λεβέντη, η Ένωση Κεντρώων, ξεπέρασε το όριο του 3% και μπήκε στη νέα Βουλή. Άραγε, θα έχουμε τώρα στη Βουλή «λεβέντικες» αγορεύσεις; Αυτό θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Καιρός είναι η Βουλή να αποκτήσει νεύρο και να αρχίσει μια διαδικασία αποτίναξης του αρχηγικού ζυγού. Το Σύνταγμα θέλει τον βουλευτή εκπρόσωπο του λαού και όχι όργανο του κομματικού μηχανισμού, όπως τον έχουν καταστήσει σήμερα οι εκτροπές από τη γνήσια λειτουργία της Δημοκρατίας και μη συμμόρφωσης προς το πνεύμα του Συντάγματος. Άλλωστε, αυτήν την εκτροπή την έχουμε πολλές φορές καυτηριάσει από τη στήλη μας αυτή. Χωρίς αποτέλεσμα όμως, ως συνήθως.
Η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου είναι πλέον γεγονός και απόλυτα ευθυγραμμισμένη με το εκλογικό αποτέλεσμα. Ο κ. Τσίπρας μίλησε για κυβέρνηση τετραετίας. Ας μην είναι τόσο αισιόδοξος. Η νέα κυβέρνηση πάσχει από οξεία «μνημονίτιδα» εκ γενετής. Όσο ο λαός θα αισθάνεται τις επιπτώσεις του αριστερού νέου Μνημονίου τόσο θα απομακρύνεται από την «αριστερή» κυβέρνηση με την άκρως νεοφιλελεύθερη οικονομική της πολιτική. Και κυβέρνηση χωρίς λαϊκό έρεισμα γρήγορα καταρρέει. Το μόνο ακλόνητο στήριγμα είναι ο λαός.