«Οικογενειακά» πράγματα…
Ο υπογράφων σημειώνει ότι θεωρεί τα παραπάνω γενόμενα ως απολύτως μαεστρικά της πολιτικής τέχνης και ιδιαιτέρως θετικά για τις συνολικές δυνατότητες που διαθέτουν οι έλληνες πολιτικοί, παρά τα όσα αρνητικά τους καταμαρτυρούν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Όπως είναι, για παράδειγμα, οι παρεμβάσεις τύπου Μάρτιν Σουλτς, που έχει την αναισχυντία να υποδεικνύει, και μάλιστα με δημόσιες δηλώσεις του, ότι πρέπει ο Τσίπρας να απομακρύνει τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ από κοντά του διότι, αίφνης, ο σοφός κ. Σουλτς θεωρεί τους ΑΝΕΛ… «ακροδεξιούς»! Τούτο νομίζω ότι δείχνει πόσο, ακριβώς, τσούζει ηγετικούς βορειοδυτικούς κύκλους ο αγώνας για ουσιαστική εθνική συμφιλίωση των Ελλήνων, μπροστά στο ερεβώδες μέλλον της ευρωπαϊκής ηπείρου στο σύνολό της. Και ιδίως στο ιστορικά πιο σημαντικό τμήμα της: Στο νοτιοανατολικό. Εναντίον του οποίου οι Βορειοδυτικοί εξορμούσαν πάντοτε ατάκτως, ως πειρατές.
Σχετικά με την ως άνω παρέμβαση του κ. Σουλτς, θα επιθυμούσα σήμερα να επισημάνω και κάτι άλλο: Οι ηγετικοί κύκλοι της ΝΔ είχαν θυμηθεί την υπόθεση «εθνική συμφιλίωση» α λα καρτ, με τις αστείες (και, εξ αυτού, όπως ιστορικώς αποδείχθηκε, εντελώς άκαρπες) συγκυβερνήσεις του έτους 1989. Από το έτος, όμως, 2011, που δημιουργήθηκε το συμφιλιωτικό με το «αντιμνημονιακό κίνημα» κόμμα των ΑΝΕΛ, άρχισαν πολλοί στο εσωτερικό της ΝΔ να αναμασούν τη θεωρία περί «ακροδεξιών που πάνε να μας διασπάσουν». Είναι χαρακτηριστικό ότι στο αναμάσημα αυτό πήραν μέρος και αρκετοί Σαμαρικοί, που σήμερα υφίστανται την… ίδια ακριβώς μομφή της μόδας περί «ακροδεξιάς νοοτροπίας», μομφή που τείνει να τους αποκλείσει εντελώς από οποιονδήποτε ρόλο στις εσωτερικές εξελίξεις του κόμματός τους! Όλα αυτά θα ήσαν απλώς αστεία, αν δεν ήσαν ταυτοχρόνως κατεδαφιστικά μιας ουσιαστικής συμφιλίωσης που έχει περισσότερο από ποτέ σήμερα ανάγκη ο τόπος… Θα έλεγα ότι όπως ακριβώς ο «μικρός Αλέξης» είχε, κατά το ευφυέστατο σποτ των ΑΝΕΛ, ανάγκη να «μάθει να γράφει και με το δεξί», έτσι ακριβώς και η Νέα Δημοκρατία έχει σήμερα απόλυτη ανάγκη να μάθει να γράφει «και με το αριστερό»! Η κωμική ιστορία των απερίγραπτων νεοφιλελεύθερων (γράφε αγοραίων…) πρακτόρων του βορειοδυτικισμού, που τείνουν να εγκατασταθούν στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής Δεξιάς επ’ άπειρον και, μάλιστα, ως κληρονομικοί άρχοντες, χαρακτηρίζοντας κάθε εθνική φωνή εκεί μέσα ως «ακροδεξιά», την ώρα που αυτή είναι ακριβώς το αντίθετο, φωνή εθνικής συμφιλίωσης με την Αριστερά, πρέπει παντί σθένει να σταματήσει. Διαφορετικά, η ιστορική Δεξιά θα κινδυνεύει πάντοτε από… πορφυρογέννητους νεοφιλελεύθερους πάσης κατασκευής και προελεύσεως. Οι οποίοι άλλοτε μεν παριστάνουν τον… εκατόγχειρα Βούδα που όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, αλλά κανένας δεν ξέρει ακριβώς περί τίνος βούλεται και τι ακριβώς «μαχαιρώνει», και άλλοτε «διαπραγματεύονται» με τους βορειοδυτικούς πειρατές της Μεσογείου ξηλώνοντας ό,τι έχει απομείνει από τα ρετάλια εθνικής και συνταγματικής ενδυμασίας της χώρας… Ένας, μάλιστα, εξ αυτών, έχει φθάσει σήμερα να διεκδικεί και την… ηγεσία της παράταξης. Θα θυμίσω ποια ήταν τα τελευταία χρόνια η πολιτική του σε κάποια θέματα: Απέλυε ως υπουργός, και όσους είχε προσλάβει προηγουμένως η… αδελφή του, ως αρχόντισσα της τοπικής αυτοδιοίκησης ! Σημειωτέον, μάλιστα, ότι φέρεται να διεκδικεί την ηγεσία της ΝΔ και η… ίδια, κόντρα στον αδελφό της! Πολύ, να πούμε, οικογενειακά πράγματα και θάματα και… μη σας πέφτει κανένας λόγος! Ο μπαμπάς, μάλιστα, μολονότι ο ίδιος θεωρείται -και μάλλον είναι- σοφός άνθρωπος, φέρεται να καμαρώνει και για τους δύο!