Όσα δεν είπαν…

Η «βία και η νοθεία» δεν ασκούνται με τραμπουκισμούς του κράτους και του παρακράτους, αλλά με σχέδιο των ξένων πατρώνων και των εγχώριων υπηρετών τους. Οι τελευταίοι θέλουν οι πολίτες να μην αποφασίσουν για το πραγματικό πρόβλημα που αφορά τη χώρα, αλλά μόνο να επιλέξουν μεταξύ κομμάτων, που σε τελευταία ανάλυση εξυπηρετούν την εθνοκτόνο πολιτική της Ευρωζώνης. Το ουσιώδες θέμα που θα έπρεπε να μελετήσουν άπαντες δεν εντοπίζεται στην επιλογή ενός κόμματος, αλλά στο εάν συμφέρει την Ελλάδα να βγει από την Ευρωζώνη και από το ευρώ ή όχι. Πώς να επιλέξουν όμως οι ψηφοφόροι όταν το «σύστημα», εκτός και εντός της χώρας, όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο δαιμονοποίησε όσους τόλμησαν να αμφισβητήσουν την «ευρωπαϊκή προοπτική», αλλά τους απέκλεισε από όλα τα ΜΜΕ; Έθεσε στο περιθώριο όλους εκείνους που θα μπορούσαν να θίξουν με σοβαρότητα το πρόβλημα και να κάνουν διάλογο. Η έξωθεν σαφής εντολή ήταν προς τα κόμματα: «Πέστε ό,τι θέλετε μεταξύ σας, αλλά στο ”διά ταύτα” θα καταλήγετε όλοι στην ΑΝΑΓΚΗ να μείνετε μέσα στην Ευρωζώνη και στο νόμισμα με το οποίο σας ελέγχουμε…». Πολύ ορθά, η Ζωή Κωνσταντοπούλου χαρακτήρισε σε τηλεοπτική της συνέντευξη την Ευρωζώνη σαν «σκοτεινή και αβίωτη φυλακή για τους λαούς της». Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι η συνεπής και ανένδοτη αυτή αγωνίστρια δέχθηκε απίστευτη πολεμική και λασπολογία από όλες τις πλευρές. Το τραγικό όμως είναι ότι -έξω από μεμονωμένες περιπτώσεις- πρώτη φορά η Αριστερά βρέθηκε ανέτοιμη και «αδιάβαστη» για το πιο καίριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Καλά οι μνημονιακοί, που έχουν άλλες αντιλήψεις και έχουν ταχθεί να υπηρετούν την ξενοκρατία. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, που κανονικά θα έπρεπε να είναι «μπροστάρης» στον αγώνα κατά της υποταγής μας στο Δ’ Ράιχ, «βάζει νερό στο κρασί του».
Το ΚΚΕ διαπράττει ολέθριο, εγκληματικό και ύποπτο λάθος, εντοπίζοντας την πολεμική του κατά της Λαϊκής Ενότητας. Εάν διέθετε στοιχειώδη πολιτική σκέψη, το ΚΚΕ θα έκανε συμμαχία με τον Λαφαζάνη και θα αποτελούσαν τη μεγάλη έκπληξη της κάλπης αλλά και τον φόβο για τις Βρυξέλλες. Αλλά ο Κουτσούμπας θέλει μόνο την ανατροπή του… παγκόσμιου καπιταλισμού, και μάλιστα εντός της… εβδομάδας, και τίποτα λιγότερο! Η «γραμμή» του ΚΚΕ προκαλεί θυμηδία αλλά και την ικανοποίηση του αγύρτη Σόιμπλε.

Τα παλιά χρόνια έπρεπε να δείχνεις ότι είσαι «εθνικόφρων», δηλαδή ότι ψηφίζεις Δεξιά. Διαφορετικά διέτρεχες τον κίνδυνο να χαρακτηρισθείς «κομμουνιστής» ή έστω «συνοδοιπόρος», με βαρύτατες συνέπειες. Σήμερα, εάν υποστηρίξεις ότι πρέπει να επιστρέψουμε στο εθνικό νόμισμα, κατηγορείσαι από τα ΜΜΕ και το «σύστημα» ως «συνωμότης», «συμμορίτης», «λομπίστας», «μαφιόζος», «σπεκουλαδόρος» και άλλα «ηχηρά παρόμοια». Με αυτήν τη φασιστική τακτική, οι «αρμόδιοι» τρομοκρατούν τον λαό και αποκλείουν οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση γύρω από ένα συντεταγμένο Grexit, που κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις θα μπορούσε να είναι σωτήριο για τη χώρα. Έτσι, εμπόδισαν τον ελληνικό λαό να διαμορφώσει ελεύθερη και ορθολογισμένη κρίση. Τη σωστή διαφώτιση των πολιτών, που -δυστυχώς- στάθηκε ανίκανη να αναλάβει η Αριστερά, την κάνει ο διακεκριμένος οικονομολόγος και εκλεκτός συνάδελφος Νίκος Ιγγλέσης με το νέο βιβλίο του: «Η επανάσταση του GREXIT – Το σχέδιο», με πρόλογο της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη, ενώ ο Κων. Γρίβας δίνει μια γεωπολιτική διάσταση (εκδόσεις Λιβάνη). Αυτά που έπρεπε να σαλπίσει και να εξηγήσει από χρόνια στον κόσμο η Αριστερά ανέλαβε να υλοποιήσει ο Νίκος Ιγγλέσης. Το γεγονός αυτό μας δείχνει και μια άλλη θλιβερή πραγματικότητα: Τα κόμματα βρίσκονται απομονωμένα μέσα σε έναν κύκλο «αυλοκολάκων» και απαξιούν να αναζητήσουν συμβούλους που θα μπορούσαν να διαφωτίσουν τους αρχηγούς και τα κομματικά επιτελεία προς όφελος της σωστής λειτουργίας της Δημοκρατίας, που νοσεί βαρύτατα. Το σίγουρο είναι ότι εάν υπήρχε η δυνατότητα να διαβάσουν εγκαίρως οι πολίτες αυτό το βιβλίο, σήμερα θα ψήφιζαν διαφορετικά. Το ίδιο ακριβώς θα συνέβαινε εάν οι ψηφοφόροι είχαν μελετήσει εδώ και πολύ καιρό την επίσης σπουδαία μελέτη του κορυφαίου επιστήμονα, ομότιμου καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Γιώργου Κασιμάτη με τίτλο: «Το απάνθρωπο καθεστώς δανεισμού της Ελλάδας» (πάλι από τις εκδόσεις Λιβάνη). Δεν λείπουν επομένως οι κατάλληλοι άνθρωποι που μπορούν να διαφωτίσουν τον ελληνικό λαό για τα προβλήματα της εποχής μας.

Εάν οι αρχηγοί των διαφόρων πλευρών της Αριστεράς μελετούσαν τα βιβλία των Κασιμάτη – Ιγγλέση, θα είχαν άλλη -αποτελεσματική- επιχειρηματολογία απέναντι στους υποτελείς του Βερολίνου. Στην Ελλάδα όμως όλα γίνονται «στο γόνατο». Ο παράφρων Φύρερ, ο πολύς Σόιμπλε, είχε το θράσος να δηλώσει ανερυθρίαστα ότι: «Δεν είναι δυνατόν οι κυβερνήσεις να ζητάνε την έγκριση του λαού για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, διότι έτσι θα κλονισθεί η εμπιστοσύνη των λαών στο ευρώ…»! Την απάντηση του δίνει ο Ιγγλέσης: «Με την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος, της νέας δραχμής, θα αυξηθεί η ρευστότητα της οικονομίας και θα χρηματοδοτούνται οι παραγωγικές επενδύσεις. Το κράτος θα πάψει να δανείζεται από ξένους, δεν θα δημιουργείται πια νέο χρέος και δεν θα πληρώνουμε άλλους τόκους. Η νέα δραχμή δεν θα υποτιμηθεί, κανείς δεν θα χάσει την περιουσία του και τα λεφτά του, δεν θα υπάρξει πληθωρισμός. Η ανεργία θα μειώνεται με τις νέες επενδύσεις και οι μισθοί και οι συντάξεις σταδιακά θα αυξάνονται…». Όλη αυτή η ευρωπαϊκή μαφία των Γιούνκερ, Γκάμπριελ, Ντάισελμπλουμ και σία τρέμει μην τυχόν η Ελλάδα υψώσει ανάστημα και φύγει από την Ευρωζώνη και το καταραμένο της νόμισμα. Κανείς πολιτικός δεν είπε ότι δύο τρόποι υπάρχουν για να κατακτήσεις και να υποδουλώσεις ένα έθνος: Ο πρώτος είναι με τα όπλα. Ο δεύτερος με το χρέος. Τον Απρίλιο του 1941, η Γερμανία μας υποδούλωσε με τα όπλα. Τον Μάιο του 2010, οι δυνάμεις του Δ’ Ράιχ και των διεθνών χρηματαγορών κατέλαβαν την Ελλάδα. Παραμένει άγνωστο πότε και πώς θα απελευθερωθούμε. Μέσα στον ζουρλομανδύα του ευρώ, παραδώσαμε την εθνική κυριαρχία μας και η Δημοκρατία, στην πραγματικότητα, βρίσκεται στο Μουσείο Ιστορίας. Διότι ένα έθνος που δεν ελέγχει το χρηματοπιστωτικό του σύστημα, έχει χάσει την κυριαρχία του. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το έθνος και ο λαός μας ανέβηκαν στα πιο μεγάλα ύψη του εθνικού αγώνος και έπεσαν στο πιο μεγάλο βάθος του εμφυλίου πολέμου. Στον τωρινό Γ’ Παγκόσμιο -οικονομικό- Πόλεμο και στη νέα κατοχή που βιώνουμε, δεν έχουμε πια εμπνευσμένους ηγέτες να μας ανεβάσουν στο μεγαλείο μιας εθνικής αντίστασης και σίγουρα θα κατρακυλήσουμε στο βάθος νέου εμφυλίου με το απάνθρωπο Μνημόνιο που έρχεται.

Οι «μακελλάρηδες των Βρυξελλών» καλλιεργούν μέσω των «πιστών» τους τη νοοτροπία του ραγιαδισμού προς την «ευρωπαϊκή προοπτική». Μας θέλουν υπόδουλους στην πιο διεφθαρμένη πολιτική εξουσία: Στην εξουσία του ανωνύμου κεφαλαίου. Πώς αντιμετωπίζουν τους ξένους δυνάστες τα δύο αριστερά κόμματα; Ο Τσίπρας με την πεποίθηση ότι θα πείσει τους «εταίρους». Δεν αμφιβάλλω για τις προθέσεις του, αλλά δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι αποτελεί γκέτο. Ο Λαφαζάνης, σωστά, δείχνει τον δρόμο εκτός Ευρωζώνης, αλλά απευθύνεται σε έναν κόσμο απληροφόρητο. Νοσταλγοί μιας χαμένης επανάστασης, που στα περιθώρια γράψαμε κι εμείς τη ζωή μας, διαπιστώνουμε ότι οι προσδοκίες μας δεν δικαιώθηκαν. Διχασμένη η Αριστερά, προσπαθεί να αντισταθεί με διαφορετικούς τρόπους. Πώς το έλεγε ο Ζορές; «Η Ιστορία διδάσκει στους ανθρώπους τη δυσκολία των μεγάλων προσπαθειών. Αλλά δικαιώνει την ακατανίκητη ελπίδα…».