Την Κυριακή ψηφίζουμε για τη ζωή μας
Σίγουρα, με αυτά που ζούμε έξι χρόνια τώρα, με τον εχθρό να μην αφήνει καμία ανάσα, δεν υπάρχει κανείς μέσα από το… καζάνι στο οποίο βράζουμε που να μη λέει ότι η… ζωή δεν αντέχεται άλλο, ότι έχει ξεπεραστεί κάθε όριο. Ακόμα και οι ελπίδες που γεννήθηκαν τον περασμένο Γενάρη θόλωσαν… Και πολλοί, με το δίκιο τους, θύμωσαν, ένιωσαν ότι ξεγελάστηκαν. Ότι έγιναν τα αντίθετα από όσα μας τάξανε. Βγήκε, όμως, και κάτι… καλό. Έχουν, το λιγότερο, προβληματισθεί ακόμη κι εκείνοι που πίστευαν ότι στο κοινό σπίτι που φτιάξαμε με τους συνεταίρους μας θα είναι πάντα παρούσα η ανθρωπιά και δεν θα μετριούνται όλα με την ψυχρή αριθμομηχανή του σύγχρονου Σάιλοκ: «Τόσα χρωστάς. Αν δεν έχεις, δεν με ενδιαφέρει. Πέθανε». Έχουν καταλάβει ότι ο ορίζοντας παραμένει μαύρος με αυτήν τη… λογική του μαυραγορίτη, εσύ να καταστρέφεσαι και ο συνέταιρός σου να κερδίζει από σένα, που όλα τα χρόνια της ευμάρειας αγόραζες προϊόντα του – από υποβρύχια και τανκς μέχρι Μερσεντές, Βόλβο, ψυγεία και ηλεκτρικά από τη Ζήμενς του Χριστοφοράκου και πολλά άλλα.
Κατάλαβε και ο πιο δύσπιστος, ακόμη κι εκείνος που έχει θεοποιήσει την Ευρώπη και θεωρεί ότι χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήμαστε στην εποχή του αραμπά (το 1980 μπήκαμε στην ΕΟΚ και το 2002 στο ευρώ και, δόξα τω Θεώ, μέχρι τότε δεν πεινάγαμε), ότι το αφεντικό είναι αδίστακτο, θέλει σιδηρά πειθαρχία, τύπου Χίτλερ… Το χρήμα πάνω απ’ όλα…
Δεν θα πούμε ποτέ ότι δεν έχουμε ευθύνη κι εμείς για την κατάσταση αυτή, για το καράβι που θαλασσοδέρνεται από το 2009. Ασφαλώς και η ευθύνη μας είναι μεγάλη. Την πρώτη, την κύρια ευθύνη, όμως, την έχουν αυτοί που κυβέρνησαν από το 1974 και μετά τούτο τον ευλογημένο τόπο, όπου πετάς πέτρα και φυτρώνει. Και τον απολογισμό τον έχει κάνει ο κάθε έλληνας πολίτης.
Εδώ που έχουμε φθάσει, η μόνη διέξοδος είναι να γυρίσουμε σελίδα. Χωρίς να ξεχάσουμε το χθες και τις δεσμεύσεις που έχουμε φορτωθεί. Αντίθετα, αυτό θα πρέπει να είναι ο οδηγός για την ψήφο που θα επιλέξει να ρίξει ο καθένας από εμάς αύριο στην κάλπη. «Μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα», λένε. Εμείς θα είμαστε πιο φειδωλοί. Μπορούμε να αλλάξουμε πολλά. Και το πρώτο θα πρέπει να είναι να βάλουμε τα θεμέλια για μια νέα αρχή, για ένα κράτος που θα λειτουργεί με τα μέσα που προσφέρει η σύγχρονη εποχή, όπου ο πολίτης θα εξυπηρετείται χωρίς να συνωστίζεται στις ουρές και η κάθε εξουσία δεν θα τον αντιμετωπίζει ως θύμα…
Για μια Ελλάδα που θα έχει λόγο, αντάλλαγμα για τα πλεονεκτήματα που προσφέρει στο κλαμπ της Ευρωπαϊκής Ένωσης η γεωπολιτική της θέση, που κάποιοι θα πλήρωναν πολλά για να την έχουν και χάρη στην οποία η χώρα μας κάθε άλλο παρά παραπαίδι είναι…
Αύριο μπορούμε να γυρίσουμε σελίδα. Να ξημερώσει τη Δευτέρα μια καινούργια μέρα για την πατρίδα μας. Σε αυτό το προσκλητήριο δεν δικαιούται κανείς να μην ανταποκριθεί. Και πολύ περισσότερο οι νέοι μας. Που κάποια στιγμή θα πάρουν στα χέρια τους το τιμόνι…
Την Κυριακή πάμε κάλπες…