Πάλι ο λαουτζίκος θα πληρώσει το Μέγαρο…

Στο κέντρο της Αθήνας, σε κτήμα-φιλέτο, την ώρα που η πρωτεύουσα έχει πνιγεί στο τσιμέντο, έγινε ένα Μέγαρο στο οποίο η πρόσβαση δεν είναι για τον λαουτζίκο αλλά κυρίως για τις υψηλές τάξεις. Και η ροή των χρημάτων δεν είχε διακοπή. Μόνο που όσο ζούσε ο Λαμπράκης δεν υπήρχε θέμα λόγω της δύναμής του, που καμία κυβέρνηση δεν μπορούσε να την αγνοήσει, γιατί…

Από τότε που έφυγε ο Λαμπράκης, όμως, η οικονομική στενότητα εξαιτίας της κρίσης, η μείωση των… ανοιχτοχέρηδων χορηγών και οι κλειστές στρόφιγγες των τραπεζών λόγω των ελέγχων απέξω έφεραν στην επιφάνεια τα ταμειακά αδιέξοδα του Μεγάρου. Με τα δάνεια να έχουν εκτοξευτεί στα 229.277.251 ευρώ, η διοίκηση του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών διαλαλεί προς κάθε κατεύθυνση ότι, αν δεν υπάρξει ρευστό, ζεστό χρήμα, το Μέγαρο θα κατεβάσει ρολά, θα βάλει λουκέτο.

Το ερώτημα που τίθεται προς τη διοίκηση του Μεγάρου είναι από ποιον ζητάει να πληρώσει τα 230 (στρογγυλά) εκατομμύρια ευρώ. Να τα φορτωθεί ο λαός, ο συνταξιούχος, ο άνεργος, τα νοικοκυριά; Αν τελικά καλύψει το έλλειμμα του Μεγάρου το κράτος, το Δημόσιο, θα πρέπει να πληρωθεί με πρόσθετα «χαράτσια» ή περικοπές.

Αλλά πριν αναζητηθεί λύση, θα πρέπει να υπάρξει πλήρης οικονομικός και διαχειριστικός έλεγχος για το πού πήγαν αυτά τα 230 εκατ. ευρώ. Και επίσης να γίνει γνωστό αν υπάρχει κάποιος σχεδιασμός ώστε το Μέγαρο Μουσικής να καλύπτει τα έξοδα λειτουργίας του, να εξυπηρετεί τα δάνεια που έχει πάρει και να μην παράγει νέα χρέη.

Και, εν πάση περιπτώσει, το βάρος της ψυχαγωγίας της ανώτερης κυρίως τάξης δεν μπορεί να πέφτει στις πλάτες των αδυνάτων.

Δεν μπορεί η χώρα να μην έχει Στέγες Πολιτισμού, αλλά θα πρέπει να είναι εξασφαλισμένη η οικονομική τους αυτοτέλεια και τα έσοδά τους να καλύπτουν τα έξοδα λειτουργίας τους.