ΟΥΔΕΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΓΛΙΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ

Απορώ καί εξίσταμαι,
πώς τόσοι τζογαδόροι
– επάγγελμα πολιτικοί
τό παίζουνε τενόροι
•••
ποσώς αναγνωρίζοντας
πώς είμαστε δεμένοι
μέ αλυσίδες χάλκινες
καί εντελώς χαμένοι.
•••
Τί κόρη η πολιτική,
τί μάγια τούς ταΐζει,
τί χρηματοκιβώτια,
Κρυφίως τούς χαρίζει.
•••
Διότι τόση παρακμή
αλλιώς δέν εννοείται.
Άν δέν μέ εμπιστεύεστε,
βγείτε καί νά τό πείτε.
•••
Ακόμα κι ό ανόητος
τό έχει καταλάβει
πώς ο πλανήτης χάνεται
καί πάει νά μεταλάβει.
•••
Μέσα σέ τόσο χαλασμό
πήρε κι εμάς η μπάλα
(πειραματόζωο στραβό,
χωρίς μυαλό μιά στάλα).
•••
Τό σύστημα πιστωτικό,
απέναντι οί Άλλοι,
οί Μεγιστάνες δηλαδή
– ένα ντουέτο χάλι.
•••
Τράβα, Ρωμιέ, ξεσπάθωσε
καί γκρέμισε τούς Όρους
μέ τούς εδώ αμύντορες
καί τούς λιμοκοντόρους.
•••
Τούς Όρους πού υπέγραψες
καί σ’ έχουνε στό χέρι,
αυτό είναι τό Σύστημα,
ματσούκι καί μαχαίρι.
•••
Μήν περιμένεις, δύσμοιρε,
τό κόλπο τους ν’ αλλάξει.
Αλλάζει, βρέ, τό κάμποτο
καί γίνεται μετάξι;
•••
Ερώτηση σού έκανα,
μπορείς νά απαντήσεις;
Ή τώρα πάς βιαστικός
γιά νά τούς συναντήσεις.
•••
50 χρόνια σκλάβωμα
τό λένε οι Πιστώσεις.
Μωρέ, δέν τή γλιτώνουμε
κι όλους νά τούς σκοτώσεις.
•••
Κοίτα τή Μέση Ανατολή,
ανάλυσε καί πές μου:
Βλέπεις νά αστειεύονται
Οι Μάγκες τού Πολέμου;
•••
Βλέπεις καθόλου ανθρωπιά
στίς συμμαχίες μπέσα;
Ρωμιέ, δέν αστειεύονται,
σ’ έχουν καί σένα μέσα.
•••
Τελειώνοντας εδράζομαι
τώρα στόν Λασκαράτο,
τόν μέγιστο σατιρικό,
τόν άντρα τόν βαρβάτο.
[…]
Χαριτόβρυτη Αγυρτεία
σε μισώ, μα σε θαυμάζω!
Η μεγάλη σου οπαδία
με σαστίζει και τρομάζω.
Γιατί εσύ, Κυρά του Άδη,
βασιλεύεις στο σκοτάδι.
•••
Συ στον φόρο προβοδόνεις
το γαλιότο δημοκόπο,
και τριγύρω του μαζεύεις
όσα «μπαίγνια είναι
στον Τόπο».
Και του κάνεις ποδοστάσι
ν’ ανεβή ναν τα γελάσει.
[…]
Και του βάνεις εις το χέρι
του προδότη το μαχαίρι.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΥΡΤΕΙΑ:
Α. ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ