Είχαμε μεγάλες προσδοκίες και αυτή η ήττα πόνεσε πολύ

Και στην άλλη μεριά του γηπέδου ήταν η πιο προβληματική ομάδα που έχει παρουσιάσει η Ισπανία. Με πολλές απουσίες (Ρούμπιο, Καλντερόν, Ναβάρο, Μαρκ Γκασόλ) και λαβωμένο τον Ρούντι Φερνάντεθ.

Το κοινό είχε προετοιμαστεί, πρόσμενε, ονειρευόταν, ήλπιζε σε μια επιτυχία. Βέβαια, στην πορεία, κάπου κάποιοι χάθηκαν. Και άρχισαν να λένε πολλά και παλαβά περί ακτύπητης αρμάδας κ.λπ.

Το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης το επωμίζεται ο Φώτης Κατσικάρης. Και βασικά του καταλογίζουν ότι δεν μπόρεσε να “φτιάξει” τους παίκτες και ότι επέλεξε να παίξει με… λίγους παίκτες.

Η Εθνική μπήκε με φόβο και διστακτικότητα. Ο Γκασόλ, με την εκπληκτική ποιότητά του, σημείωσε 27 πόντους, ενώ άλλους 18 πρόσθεσε ο Μίροτιτς, δύο παίκτες δηλαδή πέτυχαν τους 45 από τους 73 πόντους των Ισπανών. Βέβαια, τα καλάθια που μας πόνεσαν περισσότερο ήταν του Ρέγιες, όταν είχε βγει ο ηγέτης των Ισπανών. Στο τέλος της γ’ περιόδου και στις αρχές της τελευταίας, ο Ρέγιες σημείωσε πέντε σερί πόντους, ανανέωσε επιθέσεις, έκανε χώρο στον Κλαβέρ να κάνει ένα φόλοου και αντί να κρατήσουμε το προβάδισμα και να κτίσουμε διαφορά, το ματς γύρισε.

Ο Κατσικάρης από την άλλη μίκρυνε το ροτέισον. Με τον Σπανούλη σε τραγική ημέρα εμπιστεύτηκε ελάχιστα Σλούκα, Καϊμακόγλου, Περπέρογλου και καθόλου Παπανικολάου και Μάντζαρη. Πάθαμε και το μπλακ άουτ στο 4ο δεκάλεπτο για 8 λεπτά και πετάξαμε την ευκαιρία που είχαμε για μια μεγάλη νίκη.

Και αν η διαφορά μαζεύτηκε στο τέλος, αυτό έγινε με… ηρωικά καλάθια, που δεν ήταν προϊόν ορθόδοξου μπάσκετ.