Πείτε όλοι μαζί «ΟΧΙ» στο κονκλάβιο του Βερολίνου
Ο καθένας κατά το συμφέρον του, που δεν είναι άλλο από το πώς θα… τσουβαλιάσουν τον ελληνικό λαό, ώστε να περάσει χωρίς αντιδράσεις η καταιγίδα των μέτρων και των αιματηρών αλλαγών, που θα κάνουν το αύριο πολύ πιο δύσκολο. Κι αυτό γιατί, κατά τους… μάγκες της πολιτικής, ο λαός δεν θα έχει πού να ακουμπήσει και θα υποταχθεί. Έτσι νομίζουν… Μπροστά στην Κίρκη, την εξουσία που θα αποκτήσουν προσωρινά, δεν αντιλαμβάνονται ότι με τέτοιες συναλλαγές σκάβουν τον λάκκο της πολιτικής και του Κοινοβουλευτισμού… Και τέτοιου είδους σχεδιασμοί κάποια στιγμή θα φέρουν θύελλες… Κάτι που ήδη έχει αρχίσει να το ζει η Ευρώπη με την άγρια λιτότητα που έχει επιβάλει το κατοχικό γερμανικό ιερατείο.
Δεν θέλουμε να αδικήσουμε τις ηγεσίες των κομμάτων ούτε να τους προσάψουμε ότι κινούνται από ιδιοτελή κίνητρα, που συμπίπτουν με τις διαθέσεις των Βρυξελλών και του Βερολίνου, διακαής πόθος των οποίων είναι να χειραγωγήσουν την Ελλάδα και τον λαό της, κατά το… πρότυπο των πρώην ανατολικών χωρών.
Αν η αγωνία τους είναι ειλικρινής και πιστεύουν ότι μια κυβέρνηση δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της με τα υπέρβαρα φορτία που επιβάλλει το νέο Μνημόνιο, όπου έχουν ενταχθεί και οι… εκκρεμότητες που άφησαν Σαμαράς – Βενιζέλος, φορτία που πρέπει να τα σηκώσει ο έλληνας πολίτης (και βέβαια δεν μιλάμε για τον εφοπλιστή, τον βιομήχανο, τον τραπεζίτη, τον μεγαλοεργολάβο, τον νταβατζή, όλους εκείνους που φιγουράρουν στις λίστες Λαγκάρντ, Λιχτενστάιν, Λουξεμβούργου και έχουν έδρα φορολογικούς παραδείσους), και ότι μετά τις εκλογές, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, πρέπει να σχηματισθεί μια κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχουν τα δύο μεγάλα κόμματα αλλά και τα άλλα (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ), υπάρχει μια άλλη επιλογή, που και πιο χρήσιμη είναι και, το κυριότερο, πολύ πιο ισχυρή προς τα έξω.
Και η επιλογή αυτή είναι ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης που αποστολή της θα είναι, βέβαια, να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά πρώτος και κύριος στόχος της θα είναι το «ΟΧΙ» προς το κονκλάβιο Βερολίνου βασικά και Βρυξελλών. Που θα τους πει: «Αυτά που ζητάτε με το τελικό Μνημόνιο-τελεσίγραφο δεν μπορεί να τα αντέξει η ελληνική κοινωνία. Πρέπει να απαλειφθούν. Ξεσφίξτε τη θηλιά, γιατί δεν πρόκειται να γίνουμε συνεργοί στην παραπέρα φτωχοποίηση του λαού μας, δεν πρόκειται να καταστρέψουμε το αύριο των παιδιών μας». Που θα πει «ΝΑΙ» σε μέτρα λογικά, τα οποία υπολογίζουν πρώτα τους ανθρώπους και μετά τους αριθμούς… Γιατί για να υπάρχουν οι αριθμοί, πρέπει να είναι ζωντανοί οι άνθρωποι. Αλλιώς…
Αν, κύριοι αρχηγοί, συμφωνείτε, στις 21 Σεπτεμβρίου προχωρήστε…
Θα είναι μια κυβέρνηση που θα μετράει πάρα πολύ και στις Συνόδους Κορυφής και στα Eurogroup. Που θα έχει λόγο και θα την υπολογίζουν…
«Αυτά δεν γίνονται», θα πουν κάποια κόμματα και οι γνωστοί στους πολιτικούς καφενέδες. Το γνωρίζουμε ότι θα το πουν. Διαφωνούν γιατί δεν θα έχουν ρόλο. Γιατί θα χάσουν τα στηρίγματα και τα… οφέλη από τους έξω…
Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση, όμως, μπορεί να ανατρέψει τα Μνημόνια… Ή, τουλάχιστον, την αναλγησία τους…
ΥΓ.: Όλες αυτές τις μέρες είναι πολλές οι φωνές που λένε ότι άλλη μια προσφυγή στις κάλπες, η τρίτη (με το δημοψήφισμα) μέσα σε 8 μήνες, σπέρνει αβεβαιότητα και χαλάει το κλίμα στην Αγορά. Και έχουν σε κάποιο βαθμό δίκιο. Θα θυμίσουμε, όμως, ότι το 2012 η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ πήγαν δύο φορές μέσα σε έναν μήνα σε εκλογές, τη μία στις 6 Μαΐου και την άλλη στις 17 Ιουνίου. Πού ήταν τότε αυτοί που διαμαρτύρονται σήμερα; Αποδείχθηκε, μάλιστα, ότι τα τρία αυτά κόμματα που τον Μάιο αρνήθηκαν να κάνουν κυβέρνηση την επομένη των εκλογών του Ιουνίου τη σχημάτισαν!
Αυτά για όλους εκείνους που έχουν κοντή μνήμη…