Η άλλη άποψη…
Ωρολογιακή βόμβα κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού!
«Η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου θα προκαλέσει αναπόφευκτα εκτεταμένη και έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια, αν όχι απόγνωση. Αυτή εκ των πραγμάτων θα την κεφαλαιοποιήσουν πολιτικοεκλογικά κυρίως η ΛΑΕ και η Χρυσή Αυγή, δύο κόμματα που έχουν σημαία τους την έξοδο από την Ευρωζώνη. Με άλλα λόγια, ο μεγάλος συνασπισμός μπορεί να είναι ισχυρή λύση βραχυμεσοπρόθεσμα, αλλά μεσομακροπρόθεσμα μπορεί να αποδειχθεί ωρολογιακή βόμβα, δεδομένου ότι το ευρώ ολοένα και περισσότερο ταυτίζεται στη συνείδηση των πολιτών με τις μνημονιακές πολιτικές.
Το ευρωιερατείο έλκεται από την πολιτική σταθερότητα που μπορεί να δημιουργήσει η λύση του μεγάλου συνασπισμού, αλλά φοβάται τις μεσομακροπρόθεσμες συνέπειες. Γι’ αυτό και δείχνει να επικρατεί η άποψη πως είναι προτιμότερο να σχηματισθεί κυβέρνηση του πρώτου κόμματος με τα μικρότερα κεντρώα κόμματα. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα και η αξιωματική αντιπολίτευση να είναι στο μνημονιακό μονοπάτι και με τον τρόπο της αφενός να εξασφαλίζει την εφαρμογή του προγράμματος, αφετέρου να αποτρέπει τη μετατροπή της κοινωνικής απόγνωσης σε κοινωνική αναταραχή».
***
Διά χειρός…
… του Θανάση Καρτερού, από τη στήλη του στην «Αυγή» με τίτλο «Δι’ ευχών Μεϊμαράκη»:
Ανόητοι…
«Ο Μεϊμαράκης είναι ο άνθρωπος που πήρε το δαχτυλίδι από τον Σαμαρά. Που τον στηρίζει ασμένως ο Καραμανλής. Κι ο Μητσοτάκης. Και τα σόγια της ΝΔ. Και η χρυσή νεολαία που τον βρίσκει σέξι. Και όλα τα υπόγεια και τα υπέργεια και εσωτερικά και διεθνή κέντρα, που έχουν λανσάρει και καλλιεργούν και προωθούν το γνωστό υβρίδιο: Μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού! Να μας κυβερνήσουν δηλαδή μαζί ο Τσίπρας κι ο Μεϊμαράκης. Με τις ευχές μας, τέκνα μου.
Αυτό δεν είναι μαύρη κωμωδία; Ακόμα πιο μαύρη όμως είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που το χάφτουν. Δεξιοί που το εύχονται. Αριστεροί που το διακινούν. ΜΜΕ που το διακονούν. Κι έτσι, λέγε-λέγε, έγινε αυτή η μεγάλη ευχή του συστήματος κέντρο του παλαιοκομματικού αποστήματος. Η ανήσυχη διαπλοκή μπαλώνει αμυχές, ο Μεϊμαράκης κάνει ευχές, οι μέχρι χθες δικοί μας απευθύνουν προσευχές, οι σμπίροι παράγουν ιαχές: Όλοι μαζί. Κι εμείς ασχολούμαστε να απαντάμε για το αυτονόητο στον κάθε ανόητο».
***
Διά χειρός…
… του Κώστα Καλλίτση, από την ανάλυσή του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Μήπως είμαστε σε απόκλιση από τον κόσμο;»:
Οι άλλοι τρέχουν κι εμείς δεν ξεκολλάμε από το χθες…
«Η κυβέρνηση της γειτονικής μας Τουρκίας συζητούσε με την Apple μια συμφωνία για τη διανομή στους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης tablets με ενσωματωμένες τις παραδόσεις βασικών μαθημάτων, τις οποίες θα είχαν επεξεργαστεί επιτελεία από τους καλύτερους δασκάλους ώστε όλοι οι μαθητές να απολαμβάνουν το ίδιο υψηλό επίπεδο παράδοσης, που θα τη μελετούσαν στο σπίτι τους όχι μία, αλλά όσες φορές ήθελαν και σε όποιες ώρες. Κατόπιν, στη σχολική αίθουσα, θα γινόταν ό,τι προσφέρει ένα φροντιστήριο, ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη δυνατή αφομοίωση της ύλης – στο πλαίσιο του δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης. Η Τουρκία, δηλαδή, αποφάσισε να εισαγάγει ένα σύστημα διδασκαλίας που αξιοποιεί την ψηφιακή τεχνολογία για να βελτιστοποιήσει τη διδασκαλία και το οποίο διαδίδεται ταχύτατα σε όλο τον κόσμο.
Το σχέδιο προχωράει, με τη διαφορά ότι αντί της Apple, το πρόγραμμα θα υλοποιήσουν τουρκικές επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας. Αυτά γίνονται δίπλα, στη γειτονιά μας. Στην υπερήφανη Ελλάδα, σήμερα όπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια, έχουμε συνηθίσει ενδελεχώς να μετράμε πόσες θα είναι οι κενές θέσεις δασκάλων όταν ανοίξουν τα σχολεία και περισπούδαστα να συζητούμε πότε και πώς θα καλυφθούν».
***
Διά χειρός…
… του γνωστού φιλόσοφου, συγγραφέα Στέλιου Ράμφου, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του «Η νίκη στην παρηγοριά» από τη Σίσσυ Αλωνιστιώτου στην «Καθημερινή»:
Ίδια η ψυχολογία του αριστερού και του θρήσκου!
«Η ψυχολογία του αριστερού είναι θρησκευτική. Είναι πολύ εύκολο ένας αριστερός να γίνει εθνικιστής και θρήσκος, όπως έγινε, για παράδειγμα, ο Μιλόσεβιτς. Ο Στάλιν, μετά από τα σημεία και τέρατα που έπραττε την ημέρα, το βράδυ μαζί με τον Μπέρια και τον Μαλένκοφ, έψαλλαν ύμνους στην Παναγία, όπως γράφει στην αυτοβιογραφία της η κόρη του, Σβετλάνα. Θέλω να πω ότι η ψυχολογία του αριστερού, που αποζητά φαντασιακά την τελική λύση των προβλημάτων της ιστορικής ανθρωπότητος, και η ψυχολογία του θρήσκου, που θέλει επίσης τη βασιλεία των ουρανών, το τέλος του κακού στη γη και μετά θάνατον, είναι τηρουμένων των αναλογιών ίδια. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαία η επιρροή που μπορεί να έχουν είτε είχαν τα κομμουνιστικά κόμματα σε χώρες που είναι ορθόδοξες. Αντίθετα, δεν θα βρούμε κομμουνιστικό κόμμα σε προτεσταντική χώρα, ενώ στις καθολικές τα βρίσκουμε στην ηπιότερη μορφή τους. Επομένως είναι πολύ εύκολο ένας νέος να στραφεί στην Αριστερά και εξ ίσου εύκολο, για τους ίδιους λόγους, να την εγκαταλείψει».
***
Διά χειρός…
… της γαλλίδας ιστορικού, πολύ γνωστής ελληνίστριας, Κλοντ Μοσέ, από τη συνέντευξή της στο «Βήμα» στον Γρηγόρη Μπέκο:
Υπονομεύει τη Δημοκρατία η οικονομική κρίση
«Σήμερα ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου αναμφιβόλως η οικονομία κυριαρχεί επί της πολιτικής και αυτό συμβαίνει επειδή οι κοινωνίες είναι βαθύτατα συνδεδεμένες με συνεχείς οικονομικές κρίσεις, πράγμα που δεν συνέβαινε στην αρχαιότητα. Νομίζω ότι το υφιστάμενο οικονομικό σύστημα, και μιλώ για τα τελευταία 30-40 χρόνια, μας έχει οδηγήσει σε μια απόλυτη κυριαρχία των χρηματαγορών. Και το ερώτημα είναι: Έχει αυτό εν τέλει σοβαρές συνέπειες σε πολιτικό επίπεδο; Αυτό είναι το πιο πιθανό. Ας δούμε τη σημερινή Ελλάδα: το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας επιβιώνει σε συνθήκες φτώχειας αλλά υπάρχει και ένας μικρός αριθμός πλούσιων ανθρώπων που ζει με φοβερή άνεση. Η μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι, όταν αναδύθηκε ο κίνδυνος η χώρα να εγκαταλείψει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, έφυγαν μέσα σε μία μόνο εβδομάδα τρία δισεκατομμύρια ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι τα έβγαλαν οι πλούσιοι από τις τράπεζες, ούτε οι ναυτεργάτες στον Πειραιά ούτε οι αγρότες λ.χ. θα μπορούσαν να βγάλουν συνολικά ένα τέτοιο ποσό από τα τραπεζικά ιδρύματα. Υπονομεύει επομένως τη δημοκρατία στην Ελλάδα η σημερινή οικονομική κατάσταση; Ναι, έχω την αίσθηση ότι την υπονομεύει».