Σκάνδαλο μεγατόνων με τις τιμές καυσίμων στα νησιά!

Το πρόβλημα με τα «καπέλα» στις τιμές των καυσίμων στα νησιά εξελίσσεται σε ένα διαρκές σκάνδαλο πολλών… μεγατόνων, το οποίο παραπέμπεται από το υπουργείο Οικονομίας για δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο προς διερεύνηση από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, για να διαπιστωθεί αν οι «φουσκωμένες» τιμές είναι αποτέλεσμα παράνομων πρακτικών εναρμόνισης (σχηματισμός καρτέλ).

Η παραπομπή στην Επιτροπή Ανταγωνισμού ανακοινώθηκε από τον υπηρεσιακό υπουργό Οικονομίας, Νίκο Χριστοδουλάκη, την ώρα που παραμένει σε εκκρεμότητα και άλλη έρευνα της Επιτροπής για το ίδιο πρόβλημα, την οποία είχε ζητήσει τον περασμένο Δεκέμβριο ο Γεράσιμος Γιακουμάτος. Ο κ. Χριστοδουλάκης έδωσε, μάλιστα, και μια σύντομη διάλεξη στους δημοσιογράφους για τις εναρμονισμένες πρακτικές, επικαλούμενος τον Άνταμ Σμιθ, που έλεγε από τον 18ο αιώνα ότι πάντα οι επιχειρηματίες κλαίγονται ότι πωλούν φθηνά, αλλά αμέσως μόλις συναντηθούν δύο επιχειρηματίες, το πρώτο που θα συζητήσουν είναι πώς θα συντονισθούν για να πωλούν ακριβά.

Απίστευτα «καπέλα»

Τα στοιχεία έρευνας της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου για τις τιμές των καυσίμων, που έστειλε ο κ. Χριστοδουλάκης στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, είναι σοκαριστικά. Μια σύγκριση τιμών ανάμεσα στην αγορά της Αττικής, όπου λειτουργεί σχετικά καλά ο ανταγωνισμός, και σε νησιωτικές περιοχές δείχνει ότι οι διαφορές ξεπερνούν ακόμη και τα 20 λεπτά του ευρώ! Για παράδειγμα, η τιμή της αμόλυβδης σε Κυκλάδες και Ζάκυνθο καταγράφηκε στα 1,675 ευρώ, έναντι 1,47 ευρώ στην Αττική. Ακόμη χειρότερα, το περιθώριο κέρδους εμπορίας ήταν κοντά στα 30 λεπτά στις Κυκλάδες και τη Ζάκυνθο, έναντι μόλις 0,093 ευρώ στην Αττική, δηλαδή σε αυτές τις νησιωτικές περιοχές το περιθώριο ήταν υπερτριπλάσιο του αντίστοιχου στην Αττική.

Τέτοιες διαφορές είναι προφανώς δύσκολο να δικαιολογηθούν με βάση τα κόστη μεταφοράς και αποθήκευσης καυσίμων στα νησιά, που υπολογίζεται ότι φθάνουν τα 5 λεπτά ανά λίτρο. Ακόμη και ένας αδαής για τα θέματα ανταγωνισμού, το μόνο που μπορεί να σκεφθεί, όταν βρίσκεται μπροστά σε τέτοια εξωφρενικά «καπέλα», είναι ότι πίσω τους κρύβονται κάποιες εναρμονισμένες πρακτικές.

Πρακτικές, που διευκολύνονται μάλιστα από τις ιδιαίτερες συνθήκες στις νησιωτικές αγορές, όπου οι αποθηκευτικοί χώροι καυσίμων είναι ελάχιστοι και ελέγχονται από λίγες εταιρείες, οι οποίες, με αυτό ακριβώς το «όπλο», μπορούν εύκολα να ποδηγετήσουν την εμπορική συμπεριφορά ανταγωνιστών, οι οποίοι έχουν εξάρτηση από αυτούς τους αποθηκευτικούς χώρους.

Πού καταλήγει η ειδική εισφορά;

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, όμως, ένα… παράπλευρο σκάνδαλο είναι ότι οι τιμές στα νησιά και σε άλλες γεωγραφικά «δύσκολες» περιοχές είναι αδικαιολόγητα υψηλές, παρότι από το 2005 ο τότε υπουργός Ανάπτυξης, Δημήτρης Σιούφας, είχε επιβάλει μια βαρύτατη ειδική εισφορά, υπολογιζόμενη με συντελεστή 1,2% της τιμής των καυσίμων, ακριβώς για να επιδοτηθεί το κόστος διακίνησης καυσίμων σε προβληματικές περιοχές!

Σύμφωνα με τον νόμο 3335/2005, «η εισφορά αυτή υπολογίζεται και εισπράττεται κατά τη διαδικασία του εκτελωνισμού των πετρελαιοειδών προϊόντων και (…) διατίθεται για την επιδότηση κατόχων Άδειας Εμπορίας που αναλαμβάνουν την υποχρέωση να καλύπτουν τις ανάγκες σε πετρελαιοειδή προϊόντα των προβληματικών περιοχών της χώρας (…)».

Με την εισφορά αυτή συλλέγονται τεράστια ποσά σε ετήσια βάση, που είναι απορίας άξιον πού ακριβώς κατευθύνονται, αν… χάνονται με κάποιον τρόπο στο δρόμο και γιατί, τελικά, ο καταναλωτής επιδοτεί τη διακίνηση καυσίμων στις προβληματικές περιοχές, χωρίς οι τιμές σε αυτές τις περιοχές να «εκλογικεύονται»…