Βουλευτικές εκλογές: Η εσωτερική και εξωτερική τους διάσταση και η επίδραση στα ευρωπαϊκά δρώμενα

Η σημασία τους ασφαλώς αφορά τους έλληνες πολίτες. Υπάρχει όμως και ένα γενικότερο ενδιαφέρον, αν κρίνουμε από τη διεθνή ειδησεογραφία. Βέβαια το διεθνές ενδιαφέρον μεγεθύνεται και από τα εγχώρια ΜΜΕ. Από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες είχαμε την τάση να νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου και ότι ο ήλιος, όπως λέγανε οι Σοφιστές, γυρίζει πάνω από τα κεφάλια μας. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που προκάλεσε την πτώση της σύντομης, μέχρι στιγμής, διακυβέρνησης της χώρας από ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Δεν κατανόησαν την αλληλεξάρτηση των κοινωνιών. Αγνόησαν τις ευρωπαϊκές και διεθνείς πραγματικότητες. Οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης το καταδεικνύουν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι και αυτή ένας διεθνής οργανισμός, που επίσης επηρεάζεται από το διεθνές περιβάλλον. Υπάρχουν χώρες με μεγαλύτερη επιρροή και αντίθετα με τις αρχές της Ένωσης, θέλουν και ασκούν χωριστές πολιτικές. Για πολλές από αυτές τις χώρες-μέλη ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούσε μια παραφωνία και αντίθεση προς το επικρατούν διεθνές σύστημα, την παγκοσμιοποίηση. Οι αντιδράσεις της ελληνικής κυβέρνησης από εθνικής πλευράς ήταν οι ενδεικνυόμενες. Η Ελλάδα από τη στάση των εταίρων και των πιστωτών καταδικάζεται σε χρόνιο οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό, να αποτελέσει δηλαδή μια αποικία χρέους. Ο πρωθυπουργός ενήργησε όπως επιτάσσει το συμφέρον της χώρας, προτιμώντας την υπογραφή ενός επώδυνου Μνημονίου από τη χρεοκοπία. Η υποχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και οι μακρόχρονες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές δεν άφησαν ανεπηρέαστη και την Ε. Ένωση και μπορεί να συμβάλουν στην αλλαγή του επικρατούντος κλίματος συντηρητισμού και ακραίας λιτότητας που έχει επιβληθεί στην Ευρώπη. Κατ’ αρχάς, η ελληνική στάση επέφερε ένα ρήγμα στις σχέσεις Γαλλίας – Γερμανίας. Γάλλοι και Ιταλοί αφυπνίσθηκαν και άρχισαν να εναντιώνονται στο Βερολίνο, που θέλει να αποφασίζει μόνο του για την πορεία της Ευρώπης. Δεύτερον, σημειώθηκαν και εξακολουθούν να σημειώνονται και διαφοροποιήσεις και εντός της Γερμανίας και αντιδράσεις στην περίεργη παντοδυναμία και οικονομική πολιτική του Σόιμπλε. Τρίτον, έχει προκύψει διάσταση μεταξύ ΗΠΑ – Ε. Ένωσης ως προς την εξακολουθητική πολιτική λιτότητας που το Βερολίνο έχει επιβάλει στην Ευρωζώνη. Οι τρεις παραπάνω εξελίξεις καταδεικνύουν ότι οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους δεν ήταν επί ματαίω, δεν ήταν ένας χαμένος αγώνας, ασχέτως αν το τελικό αποτέλεσμα δεν ικανοποιεί και το Μνημόνιο είναι επώδυνο για τον ελληνικό λαό. Οι προσεχείς βουλευτικές εκλογές έχουν και την εσωτερική τους διάσταση. Γιατί αναδεικνύουν τις παθογένειες της ελληνικής πολιτικής ζωής. Την αδυναμία υποχωρήσεων και συμβιβασμών. Ήδη ένα ικανό μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, η αριστερή πτέρυγα, απεχώρησε και συνέπτυξε χωριστή πολιτική παράταξη. Είναι προς το παρόν δύσκολο να ξεχωρίσεις τι υπερίσχυσε στην κίνηση αυτή. Προσωπικές φιλοδοξίες ή ιδεολογικός προσανατολισμός; Από τις θέσεις της νέας πολιτικής κίνησης φαίνεται να υπερισχύει το δεύτερο. Υπάρχει το προηγούμενο της Ιταλίας και εν μέρει και της Γαλλίας. Τα αριστερά κόμματα διασπάσθηκαν και σχεδόν έχουν εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή στις χώρες τους. Προφανώς, το ιταλικό προηγούμενο του Compromesso Storico (Ιστορικός Συμβιβασμός) του Μπερλινγκουέρ έχει προβληματίσει την Αριστερά ότι συγκυβερνώντας αφομοιώνεται από το σύστημα. Προτιμούν τη μαχητικότητα και τις κοινωνικές διεκδικήσεις από θέση αντιπολίτευσης. Είναι ένα είδος απομονωτισμού, που δεν είναι η καλύτερη επιλογή για τις σημερινές εσωτερικές και διεθνείς περιστάσεις. Ακόμη και πολύ ισχυρές και αυτάρκεις χώρες, όπως η Ρωσία, προσπαθούν να αποφύγουν την απομόνωση στην οποία θέλουν να τους θέσουν άλλες ισχυρές δυνάμεις. Οι προσεχείς εκλογές διαγράφουν, εξαιτίας και του πολυκομματισμού, ένα θολό πολιτικό τοπίο. Πολύ πιθανό οι κυβερνήσεις ευρύτερων συνασπισμών να καταστούν αναπόφευκτες. Ουδέν κακόν αμιγές καλού;