Δύο «καυτές» μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο τον Οκτώβριο

Όπως αναφέρεται στο Μνημόνιο, «για να καταδείξει τη δέσμευσή της σε αξιόπιστες δημοσιονομικές πολιτικές, η κυβέρνηση θα υιοθετήσει τον Οκτώβριο του 2015 έναν συμπληρωματικό προϋπολογισμό, σύμφωνα με τις ανάγκες», ο οποίος θα πρέπει να φθάσει στη Βουλή παράλληλα με την κατάθεση του προσχεδίου προϋπολογισμού για το 2016.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι κυβέρνηση και «τρόικα» συμφώνησαν για φέτος μόνο στον αναθεωρημένο στόχο για έλλειμμα 0,25% του ΑΕΠ, αντί των προηγούμενων στόχων για πλεόνασμα 1% του ΑΕΠ, χωρίς όμως να συμφωνήσουν ότι αυτός ο στόχος ήταν δυνατό να επιτευχθεί χωρίς πρόσθετα μέτρα.

Η «τρόικα» υποστήριζε ότι σύμφωνα με τους δικούς της υπολογισμούς, το φετινό έλλειμμα κινείται προς το 1,5% του ΑΕΠ, λόγω του «εμφράγματος» που προκάλεσαν στην οικονομία η τραπεζική αργία και οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων. Αν επιβεβαιωθεί αυτή η εκτίμηση, για να διορθωθεί η δημοσιονομική πορεία χρειάζονται βαριά πρόσθετα μέτρα που ξεπερνούν, στην καλύτερη περίπτωση, το 1% του ΑΕΠ (1,8 δισ. ευρώ).

Η «τρόικα», πάντως, έφτασε στο σημείο να ζητήσει (και να επιβάλει) να νομοθετηθούν από τον Οκτώβριο όλα τα δημοσιονομικά, διορθωτικά μέτρα, που εκτιμά ότι χρειάζονται για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι των δύο τελευταίων ετών του προγράμματος, 2017 και 2018 (3% και 3,5% του ΑΕΠ, αντίστοιχα)!

Σύμφωνα με πληροφορίες, δύο πολύ σημαντικές υποχρεώσεις για μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο τομέα μέσα στον Οκτώβριο έχει αναλάβει η κυβέρνηση:

1. Θα καταρτίσει το νέο μισθολόγιο του δημόσιου τομέα, που θα τεθεί σε ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2016. Η μεταρρύθμιση αυτή φαίνεται «αθώα», αν όχι αυτονόητη, αλλά κρύβει πολιτικές παγίδες. Το Μνημόνιο κάνει λόγο για «δημοσιονομικά ουδέτερη» μεταρρύθμιση, δηλαδή το κονδύλι για μισθούς δεν θα αλλάξει, όμως αναφέρεται και σε «αποσυμπίεση της μισθολογικής κατανομής», που σε απλά ελληνικά σημαίνει αυξήσεις στα «ρετιρέ» και μειώσεις στα χαμηλότερα μισθολογικά κλιμάκια.

2. Θα θέσει με το νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα νέα «πλαφόν» για τις μισθολογικές δαπάνες των ετών 2016 – 2019. Και αυτό φαίνεται «αθώο» μέτρο, μόνο που, όπως εξηγείται στο μνημόνιο, τα όρια αυτά θα πρέπει να είναι συμβατά με τους δημοσιονομικούς στόχους, αλλά και να διασφαλίζουν συνεχή μείωση της δαπάνης για μισθούς, ως ποσοστό του ΑΕΠ, την περίοδο 2016 – 2019. Μένει να φανεί κατά πόσο η πρόνοια αυτή του μνημονίου είναι συμβατή με την αποφυγή απολύσεων ή νέων μειώσεων στους μισθούς…

N.X.