Προς εκλογές πίστεως στο ευρώ και «εθνοκάθαρσης» στον ΣΥΡΙΖΑ
Με παραστατικότητα που θα ζήλευε και ο παροιμιώδης Μπάμπης του ΣΚΑΪ, εξήγησε πως επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα σήμαινε τέτοια καταστροφή που με τη συνακόλουθη υποτίμηση ένας συνταξιούχος θα μπορούσε μόνο τρεις μέρες να ζήσει με τη σύνταξη του μηνός… Εδώ είναι που Κούρος, Πορτοσάλτε και Ντόρα καταθέτουν τα όπλα κατησχυμένοι.
Ο αντ’ αυτού και πάσης επικρατείας κ. Ν. Παππάς ακολούθησε, με παραλλαγές, στο ίδιο μοτίβο σε συνέντευξη στη «Real News» και ο υπουργός κ. Σκουρλέτης στην «Kontra News», με τα δικά του λόγια. Είναι σαφές ότι έχουμε εδώ τη στρατηγική προβολή του νέου, του μετεκλογικού ιδεολογικού δόγματος της -για πρώτη φορά- αριστερής κυβέρνησης. Διασαλπίζεται ως το πιστεύω της, η «εντολή της», η αποστολή της, το είναι της.
Το νέο δόγμα της τώρα «υπεύθυνης κυβέρνησης» έχει το πλεονέκτημα της απλότητας και της ευκολίας στην αποστήθιση. Δεν απαιτεί μαρξιστικά διαβάσματα και σκοτούρες. Διατυπώνεται και μονολεκτικά, σε μια λέξη δισύλλαβης μαγγανείας: Ευρώ. Ευρώ πάση θυσία, γιατί μετά το ευρώ ο κατακλυσμός – όπως είπε και ο Λουδοβίκος.
Με όλα αυτά και προπάντων με το μετεκλογικό δόγμα και πρόγραμμα της «υπεύθυνης κυβέρνησης» δεν θα έχει πλέον πρόβλημα ούτε ο Κυριάκος και ο Γεωργιάδης, ούτε το Θοδωράκι, ούτε η Φώφη, ούτε ο Μπάμπης του ΣΚΑΪ, ούτε η «Καθημερινή» («το όργανο της ολιγαρχίας», κατά τον κ. Ίβανς – Πρίτσαρντ, οικονομικό σχολιαστή της «Daily Telegraph», ναυαρχίδας των άγγλων Συντηρητικών).
Το πρόβλημα θα ξεπροβάλει ακανθώδες στις εκλογές της εθνοκάθαρσης του ΣΥΡΙΖΑ (αν η κυβέρνηση κατεβεί με αυτό το κομματικό όνομα, στη μετεμψύχωσή της). Αλλά δεν θα αφορά τα εσωτερικά της παράταξης.
(Η αναφορά σε «εθνοκάθαρση του ΣΥΡΙΖΑ» δεν οφείλεται σε ξεκρέμαστη διατύπωση. Εννοεί την εκκαθάριση στελεχών που λειτουργούν με εθνικά κριτήρια και προτάσσουν το εθνικό συμφέρον. Πρόβλημα που και θα καταστήσει δεινότερο το λάθος του κ. Πάνου Καμμένου. Αλλά γι’ αυτά, σε άλλο άρθρο.)
Πρόβλημα η ομοφωνία των αντιπάλων…
Το πρόβλημα θα αφορά την πλήρη πλέον ταύτιση ιδεολογικού δόγματος, προγράμματος και λόγου μεταξύ του κόμματος στην κυβέρνηση και της ΝΔ, του Ποταμιού, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και του κ. Καρατζαφέρη. Κομμάτων κατ’ εικόνα πλέον και ομοίωση του πολιτικού μωσαϊκού, υποταγμένου στις μπότες της ολιγαρχίας του χρήματος, σε πλείστες χώρες της ΕΕ και της Δύσης ευρύτερα. Έτσι, που μόνο διακριτό χαρακτηριστικό της Αριστεράς να απομένει η ευαισθησία στον ρατσισμό και ο γάμος των ομοφυλοφίλων…
Στις εκλογές -που επείγει να γίνουν προτού οι κεραμίδες από τα «προαπαιτούμενα» αρχίσουν να πέφτουν επί των κεφαλών της κυβέρνησης Τσίπρα- μια θα είναι η πραμάτεια που θα διαλαλούν όλες οι παρατάξεις (εκτός, εννοείται, αυτής που πιθανώς θα προκύψει από τους αντάρτες του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ):
«Η περιφρούρηση της παραμονής της χώρας μας στην Ευρωζώνη με κάθε θυσία και η ακύρωση των σχεδίων σκοτεινών κύκλων για την έξωσή μας από αυτή, που θα οδηγούσε σε εθνική καταστροφή… Σκληρή προσπάθεια για την επιτυχία του νέου Μνημονίου, προκειμένου να βγούμε το ταχύτερο στις αγορές (για νέα δάνεια) και να περάσουμε σε στάδιο ανάπτυξης… Φροντίδα ώστε να θιγούν λιγότερο οι ασθενέστερες τάξεις…». Τα ίδια που ακούγονταν σε όλες τις εκλογές της πενταετίας από τα κόμματα της σημερινής αντιπολίτευσης.
Τι το διαφορετικό θα έχει να πουλήσει η για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση; Την ιδιαίτερη ευαισθησία της για τους αδυνάτους; Με την αξιοπιστία της στο ναδίρ και αυτή ακούγεται από τώρα βερεσέ. Την απόφασή της να ελευθερώσει την οικονομία και τη χώρα από τις δαγκάνες της διαπλοκής; Μα η διαπλοκή διαθέτει ισχυρούς ξένους προστάτες, στους οποίους η κυβέρνηση Τσίπρα έχει υποταχτεί. Και, επιπλέον, στην επικείμενη σύγκρουσή του με το λαϊκό αίσθημα (και με το νέο κόμμα των ανταρτών του προσκυνημένου ΣΥΡΙΖΑ;) το επιτελείο Τσίπρα θα έχει την ανάγκη «συμπαράστασης» της διαπλοκής. Και στο πεδίο της διαφθοράς, η προχθεσινή επιστολή αναγκαστικής «παραίτησης» του γενικού γραμματέα Δημόσιας Περιουσίας κ. Δημητρίου Κλούρα, πέντε μήνες μετά τον διορισμό του, αναδίδει μια έντονη οσμή, πολύ δυσάρεστη αλλά και πολύ οικεία…
Δεν μένει παρά το παλαιό σίριαλ «πάταξης της φοροδιαφυγής», όπου θα διαφημισθούν κάποια νέα κρούσματα μεγαλογιατρών και άλλα «μεγάλα ονόματα» του «πόθεν έσχες», καλυπτόμενα όμως από τον νόμο περί προστασίας της προσωπικότητας.
Έτσι, στο προεκλογικό πεδίο θα αναμετρηθούν και πάλι τεχνικές διαφήμισης και γλωσσικής γυμναστικής, με το τρίτο Μνημόνιο να βαφτίζεται «δανειακή σύμβαση», όπως η «τρόικα» σε «θεσμούς», η λεηλασία του εθνικού πλούτου σε «πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων» και αυτό που άλλοτε λέγαμε ευγενικά επίκυψη να είναι πια ένας «στρατηγικός συμβιβασμός»… Γράφτηκε ακόμη ότι ο καθηγητής (του Συνταγματικού και αυτός;) κ. Πανούσης βρήκε ένα πιο σικάτο όνομα για τα ΜΑΤ.…
* * * * *
Στο θέμα όμως λειτουργίας της Δημοκρατίας, καίριο κάποτε για την Αριστερά, καθίσταται αναγκαία μια ελεύθερη και διεξοδική συζήτηση για τα υπέρ και τα κατά της παραμονής στη δυναστεία του ευρώ ή της εξόδου σε εθνικό νόμισμα, για την πλήρη και έντιμη ενημέρωση του ελληνικού λαού, με τη συμμετοχή και ξένων οικονομολόγων διεθνώς αναγνωρισμένου κύρους και ακεραιότητας. Τέτοια συζήτηση και λειτουργία Δημοκρατίας δεν πρόκειται να συμβεί ούτε υπό τη «για πρώτη φορά κυβέρνηση Αριστεράς», ούτε πριν από τις νέες εκλογές.
Και όχι μόνο αυτό: Νέα σκοτεινά πρόσωπα απαράτσικ, της μεταλλαγμένης διεθνιστικής ρίζας, που συνεχίζουν έναν υποβρύχιο λασποπόλεμο εναντίον «συντρόφων» απείθαρχων στη «στρατηγική» του ραγιαδισμού και του ξεπουλήματος, θα φροντίσουν να φιμωθεί, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο -και στην ΕΡΤ-, κάθε φωνή αιρετική και βλάσφημη προς την καθολικά ορθόδοξη προσήλωση στη μία αποκλειστική και απόλυτη πίστη στο ευρώ.
Αλλά και αυτές οι εκλογές, οσοδήποτε και αν επισπευσθούν, είναι βέβαιο πως επιφυλάσσουν νέες εκπλήξεις, σίγουρα όχι ευχάριστες για τους ψευδο-εισηγητές του «Ναι», αλλά κρυφούς εραστές του «Όχι» στο δημοψήφισμα…