Η Νέα «Βάρκιζα»…
Κάτι τέτοιο συνέβη και στις μέρες μας με τη συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ανάλγητους «εταίρους». Ο λαός στήριξε με φανατισμό τον Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές, στο δημοψήφισμα και όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν συνέχεια ότι ο κόσμος αυτόν εξακολουθεί να εμπιστεύεται επειδή εκτιμά τη μαχητικότητα και τους αγώνες του. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι ψηφοφόροι ένιωσαν ένα μούδιασμα όταν μετά την απίστευτη πλειοψηφία του «ΟΧΙ» είδαν ότι στην ουσία αυτή η κατηγορηματική άρνηση μεταφράστηκε σε «ΝΑΙ»! Βέβαια, ο πρωθυπουργός επικαλέσθηκε μια σκληρή πραγματικότητα. «ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΜΕ», είπε, «να υπογράψουμε, διότι δεν είχαμε εναλλακτικό σχέδιο και δεν μπορούσαμε να σύρουμε τη χώρα στη χρεοκοπία». Αυτό το «αναγκαστήκαμε» φέρνει στη μνήμη τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Μετά τη θύελλα των Δεκεμβριανών έπρεπε να γίνει κάποια συμφωνία για τον τερματισμό της άσκοπης αιματοχυσίας. «Εταίροι» τότε ήταν οι Άγγλοι. Υπέρμαχοι για λήξη των ταραχών ήταν εκείνοι που αποτελούσαν την κυβερνητική πλευρά, ενώ η ΕΑΜική αντιπροσωπεία καλόπιστα θεωρούσε ότι οι συνομιλίες θα γίνονταν με ειλικρινή πρόθεση συμφωνίας. Η έδρα του ΕΑΜ είχε μεταφερθεί στα Τρίκαλα. Από εκεί πήγαν τον Φλεβάρη του 1945, με βρετανική συνοδεία, στη βίλα του βιομήχανου Κανελλόπουλου στη Βάρκιζα οι αντιπρόσωποι του ΕΑΜ, Σιάντος, Τσιριμώκος, Παρτσαλίδης και Σαράφης. Δύο χιλιόμετρα από την παραλία της Βάρκιζας και λίγο έξω από τη Βάρη, ανάμεσα σε οικοπεδικές εκτάσεις, βρίσκεται ακόμα το κτήμα «Πέτρου Κανελλόπουλου», όπου το ΕΑΜ και η κυβέρνηση Πλαστήρα κατέληξαν, έπειτα από 8 ημέρες συζητήσεων, στην υπογραφή της ιστορικής συμφωνίας. Η Συμφωνία της Βάρκιζας ήταν ένας σταθμός – κλειδί στην ολοκλήρωση των σχεδίων του Τσόρτσιλ για «απόκτηση» της Ελλάδος μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η τωρινή «συμφωνία» για τα «προαπαιτούμενα» και το τρίτο Μνημόνιο είναι σταθμός – κλειδί στην ολοκλήρωση των γερμανικών σχεδίων για «απόκτηση – αποικιοποίηση» της Ελλάδας κατά τον Γ’ Παγκόσμιο -οικονομικό- Πόλεμο. Και τότε και τώρα, όλες οι πλευρές βιάζονταν να καταλήξουν σε συμφωνία. Όπως τώρα, με υπόδειξη του Τσίπρα, ο Βαρουφάκης έκανε προκαταρκτικές συνομιλίες προκειμένου να διερευνήσει τις διαθέσεις των εταίρων, έτσι και τότε, με προτροπή του Γιώργου Σιάντου, ο Ηλίας Τσιριμώκος έκανε προκαταρκτικές συζητήσεις με τον εκπρόσωπο της βρετανικής πρεσβείας Ντέιβιντ Μπάλφουρ και τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό. «Πήγαμε στη Βάρκιζα για να πετύχουμε έναν συμβιβασμό κατά το δυνατόν ανεκτό», είχε πει ο Μήτσος Παρτσαλίδης. Τα ίδια ακριβώς λόγια χρησιμοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας. Μόνο η ονομασία της τοποθεσίας είναι διαφορετική. Τότε ήταν η Βάρκιζα, τώρα οι Βρυξέλλες. Ο Γιώργης Σιάντος είχε δηλώσει μετά το πέρας των διασκέψεων: «Η συμφωνία που υπογράψαμε πρέπει να εξεταστεί στο σύνολό της. Πρέπει να μπούμε στην ουσία του ζητήματος. Μπροστά μας έμπαινε ή να κλειστεί συμφωνία ή να συνεχιστεί ο ένοπλος αγώνας…». Τώρα ο Τσίπρας είπε: «Ή θα κλείναμε συμφωνία ή θα οδηγούσαμε τη χώρα στη χρεοκοπία». Η επόμενη μέρα μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας ήταν… Τρίτη και 13. Δεν μπορούσε να είναι άλλη ημερομηνία για την Αριστερά, πιο χαρακτηριστική! Στις 14 του μηνός, η ΕΑΜική αντιπροσωπεία και η αγγλική αποστολή έφτασαν στα Τρίκαλα. Ο λαός, συγκεντρωμένος εκεί, περίμενε με αγωνία τα αποτελέσματα. Στη μέση της μεγάλης πλατείας είχε στηθεί μια άδεια εξέδρα για να μιλήσουν στον κόσμο οι ηγέτες του ΕΑΜ. Ξαφνικά, μέσα σε απόλυτη σιγή, που φανέρωνε το μέγεθος της αγωνίας, φάνηκαν τα αυτοκίνητα που έφερναν τους εκπροσώπους της Αντίστασης. Από το παράθυρο του αμαξιού έβγαλε το κεφάλι του ο Παρτσαλίδης και είπε με πνιγμένη φωνή: «Εντάξει, εντάξει…». Μια πυρετική έκρηξη χαράς επεκράτησε στην ατμόσφαιρα. Όταν όμως ο Μήτσος Παρτσαλίδης ανέβηκε στην εξέδρα και απευθυνόμενος στο πλήθος είπε την πρώτη φράση του: «ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΜΕ…», η λέξη ακούσθηκε σαν κεραυνός! Όσα ανέφερε στη συνέχεια, προκειμένου να εξηγήσει για ποιους λόγους αναγκάστηκαν να υπογράψουν τη συμφωνία, ο κόσμος τα άκουσε με ψυχρότητα και επιφύλαξη. Αυτή ακριβώς η λέξη «αναγκαστήκαμε», που χρησιμοποίησε και ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου να εξηγήσει τους λόγους που μετά το «ΟΧΙ» προχώρησε στη συμφωνία με τους εταίρους, πάγωσε τον λαό. Διότι δεχθήκαμε τους όρους των εχθρών, τους οποίους αποκαλούμε «εταίρους» ή «θεσμούς». Με το που έπεσαν οι υπογραφές στη Συμφωνία της Βάρκιζας άρχισε από το κράτος και το παρακράτος ένας απίστευτος διωγμός κατά παντός αριστερού. Και όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο Ηλίας Τσιριμώκος: «Το κράτος δεν επεδίωξε από ειδικήν ευαισθησίαν δικαιοσύνης την ακριβοδικαίαν κρίσιν και τιμωρίαν ενόχων δι’ εγκλήματα, ως εκείνα που προέβλεψε η Βάρκιζα, αλλά την εξαφάνισαν και από την Ιστορίαν και από την πολιτικήν ζωήν της χώρας του Κινήματος της Εθνικής Αντιστάσεως…». Εδώ, στις μέρες μας, μετά τον θρίαμβο του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, άρχισε η δαιμονοποίηση όσων επιμένουν να βγούμε από το γκέτο της Ευρωζώνης και να εξετάσουμε τη διέξοδο άλλου νομίσματος. Κατηγορούν τον Βαρουφάκη επί… «εσχάτη προδοσία» επειδή διανοήθηκε να εξετάσει τις δυνατότητες εφαρμογής διπλού νομίσματος, ώστε να απαλλαγούμε από τον θανάσιμο κλοιό των ξένων αποικιοκρατών. Και οι «ευρωπαράφρονες» απαιτούν ειδικά δικαστήρια προκειμένου να τρομοκρατήσουν όσους αναζητούν λύσεις εκτός ευρώ. Οι ομοιότητες με το παρελθόν έχουν και συνέχεια. Όπως είναι γνωστό, ο Άρης Βελουχιώτης ήταν κατηγορηματικά αντίθετος με τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Αρνήθηκε τις εντολές του κόμματος για συμβιβασμό, άρχισε μόνος του να φτιάχνει ένα δεύτερο αντάρτικο, αλλά αποκηρύχθηκε από την ηγεσία του ΚΚΕ και καταγγέλθηκε ως «Μιζέριας» και με άλλα τρομερά επίθετα. Τώρα, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η ομάδα του αρνούνται τη «συμφωνία» με τους εταίρους και καταγγέλλονται από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Τον «δρόμο του Βελουχιώτη» ακολουθούν ο Λαφαζάνης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου και άλλοι. Έκαναν δικό τους «αντάρτικο»! Ο δρόμος τους, αναγκαστικά, θα διαχωριστεί από εκείνον της ηγεσίας. «Μιζέριας», στην προκειμένη περίπτωση, είναι μόνον ο ελληνικός λαός, που ζει μέσα στη… μιζέρια! Τραγικό ήταν το τέλος του Βελουχιώτη. Το σαδιστικό παρακράτος κρέμασε το κεφάλι του πρωτοκαπετάνιου από τον φανοστάτη των Τρικάλων. Το κεφάλι του ελληνικού λαού θέλουν να κρεμάσουν ο Σόιμπλε, η «Δρακουλέσκου» και η συμμορία τους σε φανοστάτη των Βρυξελλών, για να παραδειγματισθούν όσοι λαοί του Νότου δυσανασχετούν και βογκάνε από τα απάνθρωπα «ευρωπαϊκά μέτρα» του Δ’ Ράιχ.
Μπροστά στους εκπροσώπους της βρετανικής αποστολής ο ΕΛΑΣ παρέδωσε τα όπλα του. Τώρα, στα πόδια των εταίρων η ΕΛΛΑΣ παρέδωσε την εθνική κυριαρχία της, τον εθνικό της πλούτο, την εθνική της αξιοπρέπεια. Οι αποφάσεις για τη χώρα μας λαμβάνονται έξω από τα σύνορά της. Υπό τα απαθή βλέμματα των Βρετανών, άρχισε ένας απίστευτος διωγμός κατά παντός που είχε συνεργασθεί με το ΕΑΜ και μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας το σύνθημα της Αριστεράς ήταν: «Να φύγουν οι Άγγλοι»! Σήμερα, με τον απίστευτο φορολογικό διωγμό και τα προαπαιτούμενα εξοντωτικά μέτρα που εφαρμόζονται κατά των εργαζομένων, το σύνθημα του λαού είναι: «Να φύγει η ”τρόικα”» (το δολοφονικό κουαρτέτο). Ο Γκέμπελς έλεγε στον Χίτλερ: «Πείτε μου, τι θέλετε να σκέφτονται οι Γερμανοί και αυτό θα σκέφτονται από αύριο…». Οι Γερμανοί έτσι σκέφτονταν και λειτουργούσαν πάντα: Σαν ρομπότ. Και έχουν την αξίωση να σκεφτόμαστε και εμείς όπως εκείνοι, σαν μηχανές, και να αποδεχθούμε χωρίς δεύτερη κουβέντα τον τρόπο ζωής που μας επιβάλλει η δικτατορία τους. Ε, λοιπόν, αρνούμεθα τη γερμανοευρωπαϊκή ένωση και τους διαφόρους «ευρωπαϊστές» του σάπιου πολιτικού συστήματος. Μοιραία κάποια στιγμή θα ξεσπάσει η αντιευρωπαϊκή επανάσταση, διότι εκεί οδηγούν τα πράγματα. Και θα αντηχήσει πάλι στις μέρες μας το τραγικό κάλεσμα του Άρη Βελουχιώτη όταν διέβλεψε το αδιέξοδο: «Καλή αντάμωση στα γουναράδικα…».