Ανάλεκτα

Ο Μαρτίνος Λούθηρος (Luther, 1483-1546) –γνωστός και λίαν φιλόδοξος θρησκευτικός αναμορφωτής των ποικίλων εκδοχών του καθολικισμού– δεν πέτυχε τον αρχικό του στόχο, δημιούργησε, όμως, δικό του δόγμα: Τον Προτεσταντισμό. Ό,τι χειρότερο δηλαδή.

Συνδυάζοντας τις χρονολογίες γέννησης και θανάτου του Χομπς και του Λούθηρου, προκύπτει το εξής αξιοσημείωτο: Ο Χομπς γεννήθηκε 42 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του Λούθηρου. Άρα, είχε στη διάθεσή του όλο τον χρόνο για να βιώσει, όχι απλώς να μελετήσει, τις δραστηριότητες του απεχθούς για εκείνον προτεστάντη. Δεδομένου, μάλιστα, ότι ο άγγλος στοχαστής, εκτός από την αισθησιοκρατική φιλοσοφία του, ήταν και θιασώτης του εμπειρισμού, προδίδει τον θρίαμβό του επί του Λούθηρου.

Θα αναφέρω παρεμπιπτόντως και το σκανδαλιστικά ερεθιστικό την εποχή του Λούθηρου για τα περιβόητα ΣΥΓΧΩΡΟΧΑΡΤΙΑ –«αφετήρια γράμματα» ήταν η επίσημη ορολογία– με τα οποία (και με τελάλη τον δομινικανό ιεροκήρυκα Τέτσελ) θησαύριζαν οι Πάπες. Το 1476 επεκτάθηκε μάλιστα από τον Πάπα Σίξτο Δ’ η ισχύς των συγχωροχαρτιών και σε ψυχές που βρίσκονταν στο… καθαρτήριο! Η στάση του Λούθηρου στο συγκεκριμένο αυτό ζήτημα υπήρξε αμφιλεγόμενη. Μια το καταδίκαζε και μια το υιοθετούσε για να έχει την εύνοια κάποιου Πάπα! Ανατριχιαστική όντως εκείνη η εποχή και τραγελαφική η εκάστοτε γνώμη του Λούθηρου.

Δύο σχεδόν αιώνες αργότερα εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο Μαξ Βέμπερ (Weber, 1864-1920). Ο οποίος, ως ο διασημότερος γερμανός κοινωνιολόγος της γενιάς του, άφησε τεράστιο επιστημονικό έργο πίσω του. Μελέτησε και εμβάθυνε τις θεωρίες του Έγελου, του Κοντ και του Μαρξ, ενσωματώνοντας στα πολυσχιδή συγγραφικά του επιτεύγματα θέσεις και απόψεις του Ντιλτάι, του Βίντελμπαντ, του Ρίκερτ και του Ζίμελ. Εισήγαγε, με βάση τη σύνθεση θεωρητικών και ιστορικών μεθόδων, την έννοια του «ιδεατού τύπου» και συνέγραψε –αυτό μας ενδιαφέρει πρωτίστως στο παρόν άρθρο– το πολύκροτο έργο του «Κοινωνιολογία των θρησκειών», όπου καταπιάνεται και με τον Προτεσταντισμό, ξεπουπουλιάζοντάς τον.

Επειδή σας φλόμωσα, αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, με άγνωστα σε αρκετές και αρκετούς ονόματα και θεωρίες, παρεμβάλλω από μία ρήση του Σαμφόρ και του Ριβαρόλ, οι οποίες ισχύουν τόσο για βιβλία όσο και για άρθρα. Σαμφόρ: «Η επιτυχία πολλών έργων οφείλεται στη μετριότητα των ιδεών του συγγραφέα και στη μετριότητα των ιδεών του κοινού». Ριβαρόλ: «Πολλοί συγγραφείς είναι πεπεισμένοι ότι έκαναν τον αναγνώστη τους να σκεφτεί, ενώ τον έκαναν να ιδρώσει».

Επανέρχομαι στον Προτεσταντισμό και την εξέλιξή του μέχρι σήμερα. Η… αγγελική –και τιμωρητική– Μέρκελ, κόρη του προτεστάντη πάστορα, ενεργεί αγνοώντας το δόγμα το οποίο υποστηρίζει. Οι προτεστάντες ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Καταργώντας, επομένως, την εργασία ή μειώνοντάς τη στο ελάχιστο, καταργεί την προσευχή ή τη μειώνει στο ελάχιστο. Όπερ έδει δείξαι!

Η ερίτιμη καγκελάριος της Γερμανίας (που παρακολουθεί, μεταβαίνοντας στα εκάστοτε γήπεδα, ποδοσφαιρικούς αγώνες προκειμένου να συμβαδίζει με τα γούστα της μεγάλης πλειονότητας των ανθρώπων παγκοσμίως) έχει τρεις λόγους για να μισεί θανάσιμα τους Έλληνες. Τους δύο πρώτους τους έχω αναλύσει σε άρθρα μου αρκετές φορές. Τον τρίτο τον ανακάλυψα μόλις τώρα.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι ο ΕΛΑΣ στην Κατοχή, πολεμώντας ανένδοτα και αλύπητα τα χιτλερικά στρατεύματα σε όλη την ελληνική επικράτεια, τα εμπόδισε να ενωθούν με τις γερμανικές μεραρχίες που εκστράτευαν για να καταλάβουν το Στάλινγκραντ. (Εάν δεν είχε συμβεί αυτό από τους έλληνες μαχητές, ενδεχομένως να επικρατούσε και σήμερα σε όλη την Ευρώπη η ιδεολογία του ναζισμού.)

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις. Τόσο το πρώτο όσο και τις δεύτερες αρνείται η ερίτιμη καγκελάριος της Γερμανίας να καταβάλει αναξιοπρεπέστατα. (Έχει ο καιρός γυρίσματα, όμως. Μια άλλη Γερμανία αργότερα –υπάρχουν και έντιμοι αξιωματούχοι σ’ αυτή τη χώρα, που ντρέπονται για το παρελθόν της– θα μας αποκαταστήσει οικονομικά και μάλιστα εντόκως.)

Ο τρίτος λόγος είναι το θρήσκευμά μας, η Ορθοδοξία. Μας μισούν θανάσιμα και γιʼ αυτό. Γνωρίζουν επίσης –ιδίως η φανατική Μέρκελ– ότι αγαπάμε τους ορθόδοξους Ρώσους και ότι επιδιώκουμε να συνεργαστούμε μαζί τους. (Το παράδειγμα του Κώστα Καραμανλή, που συναντήθηκε πέντε φορές με τον Πούτιν και που, βάσει του σχεδίου «Πυθία 1» τον έσωσαν από προγραμματισμένη δολοφονία οι μυστικές υπηρεσίες της Μόσχας, τα λέει όλα.)

Θα τελειώσω όπως άρχισα. Με τον Τόμας Χομπς. Ο οποίος με το ακόλουθο απόφθεγμά του, που ταιριάζει γάντι με τον αποκρουστικό Προτεσταντισμό, εκθέτει ανεπανόρθωτα τη Μέρκελ και τις εκκωφαντικές απαιτήσεις της: «Η αξίωση κατοχής του ΜΟΝΟΥ ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ αποτελεί συγκαλυμμένη αξίωση κυριαρχίας».