Πώς θέλει ο Σόιμπλε να βάλει στο χέρι τον εθνικό πλούτο!
Η σημαντικότερη «λεπτομέρεια» είναι ότι ο κ. Σόιμπλε και ένα ισχυρό μπλοκ δανειστών, που συντάσσονται με τις απόψεις του, επιμένουν ότι το νέο Ταμείο, που θα έχει στόχο να δημιουργήσει έσοδα 50 δισ. ευρώ σε 30 χρόνια, θα πρέπει να λειτουργήσει ως εγγυητής της νέας δανειακής σύμβασης. Όπως δήλωσε ευρωπαίος αξιωματούχος στο «Politico», το νέο Ταμείο «προορίζεται να λειτουργήσει σαν μια εγγύηση ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει το χρέος της. Μπορείς να θεωρήσεις τα περιουσιακά στοιχεία (σ.σ.: που θα μεταβιβασθούν στο Ταμείο) σχεδόν σαν ενέχυρο».
Στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών υιοθετούν μια ακόμη αυστηρότερη αντίληψη για το θέμα και, σύμφωνα με πληροφορίες, θέλουν αυτή η εγγύηση να κατοχυρωθεί με αυστηρό νομικό τρόπο, όπως έγινε και τον Δεκέμβριο του 2012, όταν η τότε κυβέρνηση Σαμαρά δέχθηκε να γίνει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας εγγυητής της δανειακής σύμβασης με το EFSF, αναλαμβάνοντας τη δέσμευση ότι εάν υπήρχε οποιαδήποτε αθέτηση πληρωμής από την πλευρά του Δημοσίου αυτό θα κάλυπτε τα οφειλόμενα ποσά, σαν να ήταν το ίδιο το ΤΧΣ οφειλέτης του EFSF.
Η δέσμευση των πολυτιμότερων στοιχείων του δημόσιου πλούτου εντάσσεται σε μια σταθερή πορεία, που άρχισε με το πρώτο Μνημόνιο, προς την κατεύθυνση της υποθήκευσης της κρατικής περιουσίας στους δανειστές:
1. Με το πρώτο Μνημόνιο, η Ελλάδα αποδέχθηκε να μην ασκήσει την εθνική της κυριαρχία για να αποτρέψει τυχόν κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων.
2. Με το δεύτερο Μνημόνιο, το Ταμείο που ελέγχει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα κατέστη εγγυητής του δανείου.
3. Με το τρίτο Μνημόνιο επιχειρείται να καταστεί εγγυητής και το Ταμείο που θα ελέγχει τα σημαντικότερα περιουσιακά στοιχεία του κράτους.
Κόντρα σε αυτές τις αντιλήψεις των πιστωτών, πάντως, η ελληνική κυβέρνηση, βρίσκοντας υποστήριξη και από το Παρίσι, επιμένει ότι στο ανακοινωθέν της 12ης Ιουλίου δεν υπάρχει κάποια δέσμευση για την ελληνική πλευρά, που να την υποχρεώνει να δώσει στο νέο Ταμείο ρόλο εγγυητή της δανειακής σύμβασης. Η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί να δεσμευθούν συγκεκριμένα ποσά εσόδων υπέρ των πιστωτών (25 δισ. ευρώ για το δάνειο που θα καλύψει την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και 12,5 δισ. ευρώ για τη μείωση του χρέους), αλλά θέλει να αποφύγει οποιαδήποτε άλλη πρόσθετη δέσμευση. Η κυβέρνηση, όπως εξηγεί το υπουργείο Οικονομικών, δεν βλέπει το νέο Ταμείο σαν έναν Οργανισμό αντίστοιχο του ΤΑΙΠΕΔ, που θα προχωρήσει σε μαζική εκποίηση περιουσίας, αλλά περίπου σαν ένα sovereign wealth fund (Ταμείο Δημόσιου Πλούτου, όπως αυτό της Νορβηγίας), το οποίο σε βάθος δεκαετιών θα συγκεντρώσει έσοδα από την αξιοποίηση της περιουσίας του, μεταξύ των οποίων και έσοδα από ορυκτό πλούτο. Μάλιστα, το υπουργείο Οικονομικών τονίζει ότι οι νέοι στόχοι για έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις είναι μόλις 1,5 – 2,5 δισ. ευρώ ως το 2018, ενώ προηγουμένως το ΤΑΙΠΕΔ είχε την υποχρέωση να φέρει έσοδα 6 δισ. ευρώ.