Μερικές απλές προτάσεις

Για την επίλυση του προβλήματος αυτού, που θα άλλαζε ριζικά τη σημερινή δυσμενή κατάσταση, έχουν θεσπισθεί εκατοντάδες αναποτελεσματικοί νόμοι, με διάφορες περίπλοκες, ακόμα και αντικρουόμενες διατάξεις, χωρίς όμως να αγγίζουν στην ουσία το πρόβλημα αυτό και με τους φοροδιαφεύγοντες να μένουν στο απυρόβλητο.

Η κύρια αιτία της φοροδιαφυγής είναι η αποφυγή εκδόσεων αποδείξεων, κυρίως από ελεύθερους επαγγελματίες, μεγαλογιατρούς, δικηγόρους, υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους κ.λπ., που δηλώνουν εισοδήματα 10.000 έως 15.000 ευρώ, ενώ τα πραγματικά τους εισοδήματα σε πολλές περιπτώσεις είναι εικοσαπλάσια και ακόμα μεγαλύτερα.

Όσοι επαγγελματίες φορολογούνται με 45% και άνω και οι επιχειρηματίες που πληρώνουν 23% ΦΠΑ, 29% φόρο εισοδήματος και 100% προκαταβολή φόρου είναι φυσικό να προσπαθούν να αποφύγουν με κάθε τρόπο την έκδοση αποδείξεων, να εκμεταλλεύονται την αδιαφορία των πελατών, που δεν έχουν κανένα κίνητρο να ζητήσουν απόδειξη, ή να χρησιμοποιούν μη νόμιμες ταμειακές μηχανές ή να εφευρίσκουν άλλους τρόπους, δεδομένου ότι η εφευρετικότητα των Ελλήνων είναι γνωστή.

Απόδειξη της εκτεταμένης φοροδιαφυγής είναι το ότι η φορολογική κλίμακα κυμαίνεται από 22% έως 45% και άνω, ενώ τα συνολικά ετήσια φορολογικά έσοδα σε ποσοστό του ΑΕΠ είναι μικρότερα του 22%.

Αυτό και μόνο φανερώνει τη μεγάλη φοροδιαφυγή κυρίως των υψηλών εισοδημάτων, με τα περισσότερα έσοδα να προέρχονται από τη φορολογία των μισθών και των συντάξεων, που αποτελούν μικρό ποσοστό του ΑΕΠ.

Η μεγαλύτερη συμβολή στο ΑΕΠ είναι τα έσοδα των ανωνύμων εταιρειών βιομηχανιών, που σπάνια παρουσιάζουν κέρδη λόγω υπερδιογκωμένων εξόδων, των μεγάλων επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών, ενώ μικρότερη είναι η συμβολή των μισθωτών και των συνταξιούχων, οι οποίοι επωμίζονται και τα περισσότερα φορολογικά βάρη επειδή είναι οι μόνοι που δεν μπορούν να αποκρύψουν εισοδήματα.

Η μέχρι τώρα πείρα δείχνει ότι όταν αυξάνονται οι φορολογικοί συντελεστές μειώνονται τα δημόσια έσοδα.

Κι όμως, το πρόβλημα αυτό μπορεί να λυθεί ριζικά με έναν απλό τρόπο, που είναι κοινωνικά αποδεκτός. Συγκεκριμένα, να ψηφισθεί ένας απλός μόνιμος νόμος που θα έχει τέσσερις φορολογικές κλίμακες για όλες τις κατηγορίες, πλην των ανωνύμων εταιρειών, και θα προβλέπει τα κάτωθι:

1. μέχρι 30.000 ευρώ 15%,

2. από 30.000 μέχρι 50.000 ευρώ 20%,

3. από 50.000 έως 100.000 ευρώ 25%,

4. από 100.000 ευρώ και πάνω 30%.

Για τις ανώνυμες εταιρείες να θεσπισθεί ένας μικρός συντελεστής φορολογίας επί του συνολικού τζίρου και όχι επί των κερδών, ο οποίος θα καθορισθεί με διαπραγμάτευση με τον σύνδεσμο των ΑΕ. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή των ως άνω συντελεστών είναι παράλληλα να κηρυχθεί με νόμο η φοροδιαφυγή ιδιώνυμο αδίκημα, και μάλιστα κακούργημα, με ελάχιστη ποινή από 3 έως 10 χρόνια και με σημαντικό πρόστιμο ανάλογα με τη φορολογική παράβαση, σύστημα που εφαρμόζεται με επιτυχία στην Αμερική.

Με τη θέσπιση των ανωτέρω είναι σίγουρο ότι θα ανακουφισθούν οι ασθενέστερες οικονομικά τάξεις και οι μόνοι που θα θιγούν θα είναι οι φοροδιαφεύγοντες, γιατί κανείς δεν θα ρισκάρει να διαπράξει και την ελάχιστη φορολογική παράβαση ή να αποκρύψει εισόδημα έχοντας γνώση των συνεπειών του νόμου.

Το τελικό και σίγουρο αποτέλεσμα θα είναι η βέβαιη αύξηση των δημοσίων εσόδων και ο πολίτης θα αποκτήσει φορολογική συνείδηση, που σήμερα είναι ανύπαρκτη. Ακόμα, θα αυξηθούν οι επενδύσεις τόσο από τους ξένους όσο και από τους Έλληνες, αφού δεν θα υπάρχει το αντικίνητρο της μεγάλης φορολογίας για την αύξηση των δραστηριοτήτων τους.

Άλλο επώδυνο μέτρο που μπορεί με διαφορετική εφαρμογή να έχει αποδοχή από τους πολίτες και να επιφέρει περισσότερα έσοδα είναι η φορολογία των ακινήτων, που έχει προκαλέσει και τις μεγαλύτερες αντιδράσεις.

Τα 2,5 περίπου δισ. που ευελπιστούν να εισπράξουν από τα ακίνητα μπορούν να τα αφαιρέσουν από τις ετήσιες χορηγήσεις του Δημοσίου στην τοπική αυτοδιοίκηση και να αναθέσουν την είσπραξή τους στους δήμους, με τη φορολόγηση των ακινήτων που ανήκουν στους δημότες τους. Είναι μια σωστή πρόταση, την οποία έχω αναφέρει πολλές φορές και την έχει θεμελιώσει ο Στέφανος Μάνος σε σχετικό δημοσίευμά του.

Με την αλλαγή αυτή θα περιοριστεί η σπατάλη στην τοπική αυτοδιοίκηση, την οποία συχνά αντιμετωπίζουμε, γιατί ο κάθε δήμαρχος θα είναι πολύ επιφυλακτικός να σπαταλήσει χρήματα που προέρχονται από τους δημότες του και όχι από το κράτος.

Οι δήμαρχοι γνωρίζουν τους συμπολίτες τους και θα τους φορολογήσουν ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες, φροντίζοντας παράλληλα να περιορίσουν τις δαπάνες τους ώστε να μην επιβαρύνουν υπέρμετρα τους πολίτες.

Με τα απλά αυτά μέτρα η κυβέρνηση μπορεί να είναι βέβαιη ότι σε όλες τις προσπάθειές της θα έχει την πλήρη συμπαράσταση των πολιτών, που θα δουν τα πρώτα μέτρα βελτίωσης του βιοτικού τους επιπέδου, ενώ θα εξουδετερωθεί και η καταστροφική τακτική των λαϊκιστών, που εκμεταλλεύονται τη δυσφορία των πολιτών.

Tsiplakos.a@ gmail.com