Η συμφωνία με τους εταίρους και η επίδρασή της στα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής
Οι διάφορες δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας μετά το δημοψήφισμα κατέδειξαν ότι η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν επιθυμεί την αποχώρηση ή την προσωρινή, έστω, αποκοπή από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς ή την έξοδο από την Ευρωζώνη. Θέλουν όμως μια δικαιότερη συμφωνία με τους πιστωτές και ίση μεταχείριση από τους εταίρους, αν και φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι η συμφωνία συνεπάγεται σοβαρές και μεγάλες θυσίες. Ο πρωθυπουργός, με αίσθημα ευθύνης και αποφασιστικότητα, επέλεξε τον δύσκολο αλλά τον πλέον, υπό τας περιστάσεις, ασφαλή δρόμο για την περαιτέρω πορεία της χώρας. Εκ των υστέρων σημειώθηκαν σοβαρές διαφοροποιήσεις μέσα στο συγκυβερνών κόμμα, οι οποίες όμως, όπως διατυπώνονται, δείχνουν να προτάσσεται το ιδεολογικό στοιχείο του πολιτικού ρεαλισμού. Σοβαρά και καίρια ερωτήματα, όπως αν η επιστροφή στη δραχμή ή η επαπειλούμενη χρεοκοπία της χώρας είναι προτιμότερη από μια επώδυνη μεν, αλλά με κάποιες προοπτικές συμφωνία για σταδιακή έξοδο από την κρίση, μένουν αναπάντητα. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι μια οικονομική κρίση επιδράει άμεσα και δυσμενώς στο βιοτικό και κοινωνικό επίπεδο του ελληνικού λαού.
Δεν πρέπει όμως να παραβλέπονται και οι επιπτώσεις στην εξωτερική μας πολιτική, που μπορεί να είναι ανεπανόρθωτες σε περίπτωση χρεοκοπίας. Αυτή η πτυχή ελάχιστα συζητείται ή παραβλέπεται εντελώς. Οι σχέσεις με τις γειτονικές χώρες μπορεί να χειροτερεύσουν και η διαπραγματευτική μας ικανότητα να αποδυναμωθεί. Ο πρωθυπουργός, προφανώς, θα τα είχε αυτά κατά νου όταν έλαβε την απόφαση να αποδεχθεί τη συμφωνία με τους εταίρους. Όταν λαμβάνονται σοβαρές αποφάσεις για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, δεν μπορεί να μη λογίζονται και οι ενδεχόμενες επιπτώσεις στο Κυπριακό, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Σκοπιανό και στις σχέσεις με τους βόρειους γείτονές μας. Ο συσχετισμός μεταξύ της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης και των εθνικών θεμάτων είναι αναγκαίος και επιτακτικός. Πρόσφατα ο τούρκος πρωθυπουργός αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τις μεγαλοστομίες του και να επιστρέψει στον πολιτικό ρεαλισμό, αίροντας τους περιορισμούς στη χρήση των βάσεων του Ισιρλίκ, όταν αντελήφθη ότι ο κίνδυνος για την Τουρκία από τους τζιχαντιστές και την κουρδική πραγματικότητα γίνεται πιο ορατός.
Και η Γαλλία του Σαρκοζί επέστρεψε στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ αφού είχε χάσει οριστικά την έδρα της Συμμαχίας στο Παρίσι. Αλλά και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μιμούμενος τον στρατηγό Ντε Γκολ, αποφάσιζε την έξοδο από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και λίγο μετά εκλιπαρούσαμε την επιστροφή όταν η Άγκυρα, επωφελούμενη του κενού που προέκυψε με την αποχώρηση της Ελλάδας, ήγειρε θέμα ανάληψης του ελέγχου του θαλασσίου και εναερίου χώρου στο Αιγαίο. Τηρουμένων των αναλογιών, είναι συμφέρουσα μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, τη στιγμή μάλιστα που εξυφαίνονται σχέδια για εμβάθυνσή της με ενδεχόμενη τη δημιουργία μιας Ευρώπης δύο η τριών ταχυτήτων, ή θα εκλιπαρούμε εν νέου για την επιστροφή σε αυτήν;