Το Ποτάμι που ωριμάζει
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λαβωμένος μετά την πρόσκρουση με την πραγματικότητα, θα προσπαθήσει να απαλλαγεί από κάθε λογής ακραίο και να μετασχηματιστεί σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κεντροαριστερό κόμμα, με μια Κοινοβουλευτική Ομάδα συμπαγή, μα πάνω από όλα πιστή στον αρχηγό και αποφασισμένη να τον ακολουθήσει ως το τέλος.
Η ΝΔ από την άλλη είναι καταδικασμένη να επιστρέψει στον μεγάλο χώρο της Κεντροδεξιάς, αναγνωρίζοντας ότι μόνο εκεί μπορεί να βρει ανοιχτά αυτιά ψηφοφόρων, μια και οι υπόλοιποι και δογματικοί είναι και αποφασισμένοι.
Το Ποτάμι λοιπόν βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της δεκαοκτάμηνης λειτουργίας του, ή θα εκτινάξει τα ποσοστά του εκμεταλλευόμενο την απογοήτευση ενός τεράστιου τμήματος του εκλογικού σώματος ή θα συρρικνωθεί πιεζόμενο από τις μυλόπετρες της πόλωσης και από τους τόνους λάσπης που άδικα έχει φορτωθεί.
Με λίγα λόγια ή αρπάζουμε την ευκαιρία και γιγαντωνόμαστε ή μπαίνουμε σε μια τροχιά παρακμής και μιζέριας. Αυτό όμως για να γίνει πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια και να κόψουμε τα δεσμά που μας κρατούν ομήρους της ελληνικής πολιτικής μετριότητας, αξιοποιώντας το μεγάλο μας πλεονέκτημα, τους ανθρώπους μας.
Η συνεδρίαση της Πανελλήνιας Επιτροπής μπορεί να άργησε, μπορεί να αναβλήθηκε, αλλά δεν ματαιώθηκε. Τώρα είναι μια σπουδαία ευκαιρία να πάρουμε τις αποφάσεις που θα μας οδηγήσουν στη νίκη.
Η πρώτη βασική αλλαγή είναι η εκλογή γενικού γραμματέα του κινήματος. Ενός ανθρώπου εμπνευσμένου και εργατικού, έτσι ώστε να αναδιοργανώσει το εσωτερικό του κόμματος. Να ασχοληθεί με την επιστροφή των αμέτρητων υποστηρικτών μας, που για τον έναν ή τον άλλο λόγο έχουν απομακρυνθεί, και να αναπτερώσει το ηθικό όλων αυτών που μέσα σε 18 μήνες θα πρέπει να αντέξουν τη μάχη και μιας τέταρτης εκλογικής αναμέτρησης.
Η δεύτερη είναι η δημιουργία Νεολαίας. Ίσως είμαστε το μόνο κόμμα στην Ευρώπη που στερούμαστε του πιο δυναμικού τμήματος κάθε πολιτικής παράταξης, παρότι οι νέοι μας τιμούν με την ψήφο τους. Στερούμαστε επίσης της φαντασίας, της δημιουργικότητας και της προοδευτικότητας που φέρνει σε κάθε κόμμα η νεολαία. Το σημαντικότερο από όλα όμως είναι ότι στερούμαστε την κριτική από μια ανεξάρτητη σύγχρονη πολιτική νεολαία, που φυσικά δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να γίνει φοιτητική παράταξη…
Η τρίτη αλλαγή που πρέπει να αποφασίσουμε από κοινού είναι η ενεργοποίηση των οργάνων, οι συνεδριάσεις πρέπει να πυκνώσουν, οι εθελοντές πρέπει να καταλάβουν ότι ζητούμε μεν την εθελοντική τους εργασία (που μας έχει προσφερθεί απλόχερα), αλλά ταυτόχρονα αναγνωρίζουμε και την πολιτική τους οντότητα. Συνεδριάσεις, δημοκρατικές αποφάσεις και πολιτική παραγωγή θα ενθουσιάσουν τους ανθρώπους μας, θα κάνουν όσους απομακρύνθηκαν να επιστρέψουν και θα δείξουν ότι Το Ποτάμι είναι ένα μεγάλο κίνημα που θα φέρει την αλλαγή, γιατί έχει μάθει αυτό πρώτα να αλλάζει…
Το μόνο που θα μας λείπει για να μετεξελιχθούν οι χιλιάδες εγγεγραμμένοι εθελοντές μας σε πολιτικά στελέχη είναι η συμμετοχή άμεσα με καθολικές ηλεκτρονικές ψηφοφορίες. Δεκάδες μικρές και σημαντικότερες αποφάσεις, που δεν πιέζονται από τον χρόνο, μπορούν να μπαίνουν από τα όργανα σε ψήφιση προς όλα τα μέλη. Έτσι Το Ποτάμι θα γίνει το πιο δημοκρατικό κόμμα της χώρας.
Με τις παραπάνω σκέψεις θέλω κι εγώ να ενώσω τη φωνή μου με έναν μεγάλο αριθμό εθελοντών του Ποταμιού, που κινούμενοι από μεγάλη αφοσίωση στο κόμμα μας και σε αυτά που ονειρευτήκαμε όταν ξεκινούσαμε, χωρίς καμιά προσωπική φιλοδοξία ή διεκδίκηση για οποιαδήποτε κομματική θέση, είμαστε και πάλι έτοιμοι να δώσουμε τη δύσκολη μάχη δίπλα στον αρχηγό μας και να φέρουμε τη μεγάλη νίκη, γιατί θα είμαστε το μόνο αξιοκρατικό και πλατιά δημοκρατικό κόμμα στη χώρα μας.