Την καρδιά του Έλληνα δεν την έχει κανένας λαός…

Η ορθόδοξη Κινέζα… Αναστασία

// Γιουέ, πώς έμαθες να μιλάς τη γλώσσα μας; Λένε ότι τα κινέζικα και τα ελληνικά είναι από τις πιο δύσκολες γλώσσες του κόσμου;

Αποφάσισα να πάω σε σχολείο για μάθω τέλεια τα ελληνικά. Ήθελα να επικοινωνώ σαν Ελληνίδα. Έχω παντρευτεί έναν έλληνα μηχανικό που εργάζεται στα καράβια. Τον γνώρισα στην Κίνα, αγαπηθήκαμε πολύ, τον ακολούθησα στην Αθήνα. Θέλησα από μόνη μου να βαπτιστώ ορθόδοξη και στο τέλος παντρευτήκαμε. Το όνομά μου είναι Αναστασία και γιορτάζω το Πάσχα! Στον λαιμό μου φοράω πάντα τον σταυρό της νονάς μου, γιατί είναι συνειδητή επιλογή πίστης και με μεγάλη μου χαρά γιόρτασα φέτος το Πάσχα. Νήστεψα, κοινώνησα και είπα και «Χριστός Ανέστη» με όλα τα ήθη και τα έθιμά σας. Η βάφτισή μου έγινε σ’ έναν όμορφο ναό στο χωριό του άνδρα μου στην Πελοπόννησο.

// Τι αγαπάς στην Ελλάδα;

Θα σου πω ότι αγαπάω πιο πολύ από όλους και όλα την πεθερά μου, γιατί τέτοιες μάνες δεν υπάρχουν. Η ελληνική οικογένεια είναι μοναδική στον κόσμο. Όταν με κατέβασε ο άνδρας μου στο πατρικό του για να τη γνωρίσω ως νύφη, είπε στον γιο της: «Τάσο, έχεις αδερφές και τις λατρεύεις. Αν μια αδερφή σου παντρευόταν στο εξωτερικό και ήταν μίλια μακριά από τους γονείς της και μόνη της, πώς θα ήθελες να της φερόταν ο άνδρας και οι συγγενείς της;» Ο Τάσος έμεινε άφωνος, εγώ της φίλησα το χέρι με κλάματα. Δεν με ξεχωρίζει από τις κόρες της και μου έμαθα να αγαπάω την ελληνική φύση. Στο μυαλό μου ήδη ονειρεύομαι τον Αύγουστο και την υπέροχη θάλασσα στο Λεωνίδιο. Θέλω να κολυμπήσω σ’ αυτά τα νερά. Αυτήν την καρδιά του Έλληνα δεν την έχει κανένας λαός. Την έχω νιώσει στα πανηγύρια του χωριού, στις γιορτές σας. Σε αφοπλίζει η γενναιοδωρία του ελληνικού λαού. Θαυμάζω τον ελληνικό πολιτισμό και τον θεωρώ εφάμιλλο με αυτόν της χώρας μου. Ζω τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα, τα πιο δύσκολα, όπως μου λέει ο άνδρας μου, που ταξιδεύει συχνά, αλλά δεν θα την άλλαζα με τίποτα. Ο ήλιος και ο ουρανός σας μου ανοίγουν κάθε μέρα την καρδιά. Σε κάνουν χαρούμενο και μαχητή.

// Πώς γνωρίστηκες με τον Γιώργο Καπουτζίδη;

Από μικρή αγαπούσα τις τέχνες. Στην Κίνα ασχολούμουν με τα εικαστικά και τις συνθέσεις με λουλούδια. Ένας φίλος του Γιώργου Καπουτζίδη μου είπε για τη σειρά. Για καλή μου τύχη, άρεσα στον Γιώργο και μου είπε ότι πήρα τον ρόλο με το σπαθί μου. Είναι πολύ καλό παιδί ο Γιώργος, μου έδωσε μια ευκαιρία. Με όλους τους ηθοποιούς της σειράς έχουμε γίνει φίλοι. Μ’ αρέσει ο ρόλος της Γιουέ – Γιουέ γιατί είναι ένας χαρακτήρας ανάλαφρος, που χαίρεται τη ζωή και αγαπά όλο τον κόσμο. Πριν από λίγες μέρες πήγαμε στο σούπερ μάρκετ με τον άνδρα μου και δύο αγόρια έλεγαν ο ένας στον άλλον από πίσω μας: «Σου λέω αυτή είναι. Η Κινέζα στην ”Εθνική Ελλάδος”. Αυτός θα είναι ο σύζυγός της». Γελάσαμε πολύ.

Ο Καναδός Μάικλ Γουίνγκτον που ξέρει να χορεύει συρτάκι

Ο Μάικλ Γουίνγκτον είναι φιλέλληνας με τη βούλα! Βέρος Έλληνας… Ξέρει να χορεύει καλαματιανά και ζεμπεκιά, καθώς μια φίλη του από το Τορόντο, ελληνικής καταγωγής, τον έτρεχε σε μαθήματα ελληνικών παραδοσιακών χωρών. Μάλιστα, από το 2010, που εγκαταστάθηκε στο Κουκάκι, φτιάχνει μόνο ελληνικά φαγητά και λατρεύει τον αρακά, τις φακές και τα καλαμαράκια.

// Μάικλ, τι σ’ αρέσει στη χώρα μας; Ο Καναδάς έχει την καλύτερη ποιότητα ζωής κι εσύ ήρθες στην Ελλάδα, με την οικονομική κρίση, που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο;

Η Ελλάδα είναι η πεμπτουσία της ζωής. Το ελληνικό καλοκαίρι, η ευτυχία! Έχω ταξιδέψει σε τριάντα πέντε νησιά στην Ελλάδα. Από την Κρήτη, που την έχω επισκεφτεί έξι φορές, μέχρι τη Ρόδο, τη Λευκάδα, την Αμοργό, τη Δονούσα, τα Κουφονήσια, ενώ φέτος θα πάω στην Ανάφη και στη Σαμοθράκη.

// Θα γίνει η Ελλάδα μόνιμος τόπος διαμονής σου;

Ναι, ακόμη και με την κρίση. Μόνο για τον ήλιο της, τις ομορφιές της αλλά και τον σύγχρονο πολιτισμό της, ειδικά τη θεατρική παραγωγή, που δεν την αλλάζω με τίποτα. Οι γονείς μου στο Bανκούβερ νιώθουν πολύ υπερήφανοι που ήρθα σε μια ξένη χώρα και τα κατάφερα επαγγελματικά και δεν χάνουν στο youtube τα επεισόδια της σειράς. Παρόλο που δεν γνωρίζουν ελληνικά, τα παρακολουθούν συστηματικά και έχουν μάθει και μια ελληνική λέξη, το «ναι». Οι γονείς μου είναι δάσκαλοι και ο αδερφός μου μαθηματικός. Έχουμε ανοιχτό μυαλό και σεβόμαστε την ελληνική φιλοσοφία.

// Πώς ήρθες στη χώρα μας;

Από μικρός μου άρεσε η σκηνοθεσία και η υποκριτική. Σπούδασα και τα δύο στην Αμερική και έκανα το μεταπτυχιακό μου στη Μόσχα, στην πόλη της μάνας μου, η οποία είναι από τη Ρωσία και βαθιά ορθόδοξη.

Την πίστη της την πέρασε και σε μένα. Εκεί, στη Μόσχα, γνώρισα τους διαπρεπείς έλληνες σκηνοθέτες Θόδωρο Τερζόπουλο, Στάθη Λιβαθινό, Δημήτρη Ήμελλο και έτσι ήρθα στην Ελλάδα, όπου συνεργάστηκα μαζί τους στο θέατρο. Για τη σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη έστειλα βιογραφικό και πήγα στην οντισιόν. Δεν ήξερα ότι θα ήταν μια τόσο μεγάλη τηλεοπτική παραγωγή. Πίστευα ότι θα έπαιρνα μέρος σε μια μίνι σειρά. Έπαθα μεγάλο σοκ όταν κατάλαβα ότι οι πρωταγωνιστές είναι σταρ στην Ελλάδα. Μου φαίνεται παράξενο που είναι τόσο φιλικοί μαζί μου στα γυρίσματα.

// Θα σε δούμε και από τον Οκτώβριο στη σειρά;

Βέβαια. Χαίρομαι που θα παραμείνω στη σειρά μ’ αυτόν τον σημαντικό ρόλο. Η μητέρα μου στον Καναδά είναι δασκάλα σε παιδιά με σωματικές και διανοητικές αναπηρίες και από μικρός έχω έρθει σ’ επαφή με τα άτομα αυτά, που είναι πραγματικοί ήρωες. Ο Γιώργος Καπουτζίδης έχει περάσει στην ελληνική κοινωνία, που δοκιμάζεται από την κρίση, σπουδαία μηνύματα. Το πιο σημαντικό από αυτά, ότι η ζωή δεν είναι μόνο οικονομία αλλά και πνεύμα.

// Μάικλ, γιατί ταπεινώνουν την Ελλάδα;

Μια κοπέλα στη Ρόδο, που έφευγε για την Ολυμπιάδα τζούντο, ήρθε ξαφνικά, όπως περπατούσα στο νησί, με αγκάλιασε και μου τόνισε πόσο έχει αλλάξει την προσωπική της ζωή η σειρά μας και ο αθλητισμός. Στη σειρά δείχνουμε αυτό ακριβώς. Ότι όταν σε χτυπούν εσύ θα αγωνίζεσαι για υψηλά ιδανικά και αξίες.

Πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός, και το έχει αποδείξει ιστορικά, είναι ένας αισιόδοξος λαός και θα ξεπεράσει τα όποια προβλήματα περνάει, αρκεί να το πιστέψει. Είναι θέμα επιλογής να αντιδράσει εναντίον όσων τον πολεμούν και να μη χάσει τον εαυτό του, τις αξίες του και την ανθρωπιά του. Όπως η κοπέλα στη Ρόδο. Στον Καναδά, το curling (άθλημα στον πάγο με πέτρες) είναι το εθνικό μας σπορ. Εγώ μπλέχτηκα μ’ αυτό στα 13 μου χρόνια. Πανηγυρίζουμε πολύ συχνά οι Καναδοί για το curling γιατί σχεδόν πάντα κερδίζουμε στους αγώνες παγκοσμίως. Και είναι πολύ δύσκολο αγώνισμα σε τεχνική. Θέλει επιμονή και σκέψη. Αυτό προτείνω και τώρα στους Έλληνες. Υπομονή και δυνατό μυαλό.