Καθάρισε ο Μεϊμαράκης

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα έχει διαμορφωθεί η πολιτική κατάσταση στη χώρα ύστερα από οκτώ με δέκα μήνες και αν οι συνθήκες θα εξακολουθούν να είναι πρόσφορες για τους επίδοξους. Πόσω μάλλον αν έχουν προηγηθεί εθνικές εκλογές. Από την άλλη υπάρχει πάντα ο κίνδυνος από το πουθενά να προκύψουν νέοι υποψήφιοι για τον προεδρικό θώκο και να τους προσπεράσουν. Μεγάλος κερδισμένος στην παρούσα φάση θεωρείται ο Β. Μεϊμαράκης, που με ενισχυμένες πλέον αρμοδιότητες θα είναι εκείνος που θα οδηγήσει την παράταξη στις εκλογές που, ως φαίνεται, θα διεξαχθούν το φθινόπωρο. Από το αποτέλεσμα της κάλπης και κυρίως από το ποσοστό που θα συγκεντρώσει θα κριθεί αν θα πάψει να είναι μεταβατικός και θα καταστεί μόνιμος.

Από την εξέλιξη αυτή ωφελημένη θα είναι και η Νέα Δημοκρατία καθώς για τους επόμενους μήνες θα κοπάσουν οι «δελφινομαχίες» και η παραφιλολογία για τη διαδοχή.

Αν και κανείς δεν το επισημαίνει και πολύ περισσότερο δεν το παραδέχεται, είναι σαφές από τις κινήσεις των προσώπων και την αλληλουχία των γεγονότων ότι το όλο σχέδιο φέρει τη σφραγίδα του Κ. Καραμανλή, ο οποίος ναι μεν απέφυγε -όπως άλλωστε το συνηθίζει- οποιαδήποτε δημόσια παρέμβαση ή ανάμιξη, ωστόσο στο παρασκήνιο η εμπλοκή του ήταν ενεργής και συστηματική. Εξ ου και κανείς δεν κατάφερε, δεν προσπάθησε καν να ανακόψει την πορεία των πραγμάτων, ούτε καν όσοι διαφωνούσαν ανοιχτά με την αναβολή της εκλογής αρχηγού. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται και ο Αντ. Σαμαράς, η απήχηση του οποίου φάνηκε από την υπόθεση με τις υπογραφές, αφού ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα οι βουλευτές που αρνήθηκαν να υπογράψουν το κείμενο. Ακόμη και η Ντ. Μπακογιάννη, που τους προηγούμενους μήνες επέμενε να επισπευσθεί η εκλογή του νέου αρχηγού, υποχρεώθηκε να στοιχηθεί πίσω από την επίσημη γραμμή που είχαν χαράξει από την Π. Κυριακού, με ορατό τον κίνδυνο την άνοιξη του 2016 να είναι πλέον αργά για την ίδια, να έχει χάσει οριστικά το τρένο που οδηγεί στην ηγεσία.

Η έκβαση της «μάχης» στα όργανα του κόμματος ήταν περίπου προδιαγεγραμμένη καθώς στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα κορυφαία στελέχη και οι βουλευτές, έστω και με επιμέρους ενστάσεις ορισμένοι εξ αυτών, είχαν ταχθεί ανοιχτά υπέρ της αναβολής των αποφάσεων κατά 8-10 μήνες. Ένας μετά τον άλλον με δημόσιες δηλώσεις τους ζήτησαν την παραμονή του κ. Μεϊμαράκη στην αρχηγία μέχρις ότου ομαλοποιηθεί η κατάσταση στη χώρα. Ανίσχυρη μειοψηφία ήταν όσα στελέχη (Μ. Βορίδης, Κυρ. Μητσοτάκης, Αδ. Γεωργιάδης κ.ά.) ζήτησαν την επίσπευση των διαδικασιών ούτως ώστε, όπως υποστήριξαν, η παράταξη να πάει στις εκλογές με εκλεγμένο αρχηγό. Διαφώνησαν ακόμη και με το ενδεχόμενο η ανάδειξή του να γίνει από το συνέδριο με το επιχείρημα ότι έτσι η Νέα Δημοκρατία θα ανοιχτεί στην κοινωνία. Η στάση τους αυτή είχε ως αφετηρία τις προσωπικές φιλοδοξίες τους και τους σχεδιασμούς που κάνουν για την επόμενη ημέρα. Κατά της αλλαγής των διαδικασιών ήταν και ο Αντ. Σαμαράς, απέφυγε ωστόσο να τοποθετηθεί δημόσια, αφήνοντας τους συνεργάτες και υποστηρικτές του να ξιφουλκούν κατά του κ. Μεϊμαράκη και όσων άλλων είχαν την ίδια με αυτόν άποψη. Στα αξιοσημείωτα των ημερών η ομολογία της κ. Μπακογιάννη ότι ήταν λάθος της στις εκλογές του 2009 να αποδεχτεί την αλλαγή των διαδικασιών και ότι έπρεπε να είχε επιμείνει στην τήρηση του καταστατικού. «Το σκυλομετάνιωσα», είπε χαρακτηριστικά.

Προάγγελος

Προάγγελος των εξελίξεων υπήρξε το κείμενο με τις υπογραφές εξήντα βουλευτών που τάσσονταν υπέρ της παραμονής του Β. Μεϊμαράκη στην αρχηγία. Ο αριθμός των υποστηρικτών ήταν σαφώς μεγαλύτερος αν υπολογίσει κανείς ότι δεν το υπέγραψαν βουλευτές όπως οι Κ. Καραμανλής, Ντ. Μπακογιάννη κ.ά., που έχουν ταχθεί ευθέως υπέρ της μετάθεσης του χρόνου εκλογής του νέου αρχηγού της παράταξης. Για ευνόητους λόγους δεν το υπέγραψε ένας μικρός αριθμός Σαμαρικών, όπως οι Άδ. Γεωργιάδης, Μ. Βορίδης, Κυρ. Μητσοτάκης, Ανδρ. Κατσανιώτης, Άννα – Μισέλ Ασημακοπούλου κ.ά.

Η πρωτοβουλία ανήκε στους βουλευτές Χρ. Κέλλα, Γ. Κεφαλογιάννη, Μ. Κόνσολα και Απ. Βεζυρόπουλο και εξελίχθηκε το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, στο περιθώριο της συζήτησης στη Βουλή για τα προαπαιτούμενα. Παρεμβάσεις, με τις οποίες διαμορφώθηκε το τελικό εκείνο έκαναν οι Μ. Χαρακόπουλος και Κ. Τζαβάρας, αμβλύνοντας ορισμένα σημεία και διευκρινίζοντας άλλα προκειμένου να αποφευχθούν περιττές παρεξηγήσεις. Στο κείμενό τους οι βουλευτές ανέφεραν μεταξύ άλλων ότι «για το επόμενο διάστημα και μέχρι να επανέλθει η χώρα στην ομαλότητα και στην κανονικότητα, η Νέα Δημοκρατία πρέπει να παραμείνει σταθερή και απερίσπαστη για να επιτελέσει αποτελεσματικά τη θεσμική και πολιτική αποστολή της». Χαρακτήριζαν τον κ. Μεϊμαράκη «συνείδηση της παράταξης», που «γνωρίζει να υπερασπίζεται τις παρακαταθήκες του Κ. Καραμανλή» και επισήμαιναν ότι «πρέπει να έχει ισχυρή πολιτική εξουσιοδότηση για να μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις και να εκπροσωπεί τη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη, ιδιαίτερα όταν ενδέχεται να υπάρξουν απρόβλεπτες και ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις».

Αβέβαιο μέλλον

Η απόφαση να παραμείνει ο Β. Μεϊμαράκης στην ηγεσία και η εκλογή του νέου αρχηγού να γίνει την ερχόμενη άνοιξη θέτει τέρμα στην εσωστρέφεια και θα συμβάλλει στη διαμόρφωση κλίματος ομοψυχίας στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Ωστόσο, η προσπάθεια για την πολιτική ανάκαμψη θα είναι μακρά και επίπονη και κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει την επιτυχία. Δεν είναι λίγοι εκείνοι πάντως που εκτιμούν ότι οι προοπτικές κάθε άλλο παρά ευοίωνες είναι.

Στο κύριο θέμα της, υπό τον τίτλο «Αβέβαιο το μέλλον της Νέας Δημοκρατίας», η συντηρητικών απόψεων εφημερίδα «Εστία» (στο φύλλο της Παρασκευής) σημείωνε ότι το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής «πνέει τα λοίσθια»! Η εφημερίδα αναφέρεται στη δραματική μείωση των ποσοστών της παράταξης, τις κατά καιρούς μικρές ή μεγαλύτερες διασπάσεις που υπέστη με τη δημιουργία κομμάτων, όπως η Δράση του Στ. Μάνου, η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντ. Μπακογιάννη και πιο πρόσφατα οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Π. Καμμένου. Καταγράφει τα πολιτικά, και όχι μόνο, λάθη του Αντ. Σαμαρά, ενώ επισημαίνει και την οικτρή οικονομική κατάσταση της παράταξης με τα δάνεια και τα χρέη.

Χωρίς ταυτότητα

Καταλήγει ωστόσο η εφημερίδα τονίζοντας ότι «το κύριο πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας είναι η απουσία ιδεολογικής ταυτότητας και ισχυρής ηγεσίας δυνάμενης να εκφράσει τον κεντροδεξιό χώρο, σε συνδυασμό με την τεράστια φθορά που έχει υποστεί κατά τη διάρκεια των κυβερνητικών της θητειών». Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, υπογραμμίζει στο άρθρο της η «Εστία», «δεν αποκλείεται η νέα ηγεσία της κεντροδεξιάς παρατάξεως να ξεπηδήσει όχι από τους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας, αλλά εκτός αυτής. Ή να υπάρξει πρωτοβουλία δημιουργίας νέου πολιτικού σχήματος που να εκφράσει όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις».