Τρίτο Μνημόνιο: προς ανατροπή της Δημοκρατίας!

Η επιστροφή της Αστυνομίας του κ. Πανούση στην καθιερωμένη πρακτική, να αφήνουμε τους προβοκάτορες να δρουν ανενόχλητοι και μετά να επιτιθέμεθα με παραδειγματική και απρόκλητη βία στο σύνολο των διαδηλωτών, είναι το σύμβολο της νέας εποχής που αρχίζει.

Το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα μετά το 2010 είναι πανομοιότυπο με αυτό που εφαρμόστηκε στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης μεταξύ 1929 και 1933. Αν δεν παρήγαγε μέχρι τώρα αιματηρά αποτελέσματα και δεν κατέστρεψε πλήρως το δημοκρατικό πολίτευμα, ήταν μόνο και μόνο γιατί η Ελλάδα δεν βγήκε από πόλεμο αλλά από μακρά περίοδο Δημοκρατίας, ευημερίας και σταθερότητας. Η κοινωνία δεν ήταν προετοιμασμένη για βία. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ προσέφεραν μια καθησυχαστική, αν και όχι αληθινή, όπως απεδείχθη, ελπίδα δημοκρατικής και ειρηνικής διεξόδου από την καταστροφή.

Επιπλέον, το τρίτο Μνημόνιο θα είναι ακόμα βαρύτερο και θα επιπέσει επί μιας ήδη κατεστραμμένης χώρας.

Οι ιδέες καθυστερούν εν σχέσει με το «είναι», έλεγε ο Κάρολος Μαρξ, δεν είπε όμως ότι δεν το φτάνουν και ποτέ!

Δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική, όπως ισχυρίζεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είναι σωστό αυτό. Μια κυβέρνηση με 61% εντολή να αντισταθεί μπορεί, και μόνο γι’ αυτό, να το κάνει. Εντολή ακόμα ισχυρότερη αφού την έδωσαν οι Έλληνες σε συνθήκες τρομοκρατίας, εκβιασμών και απειλών, που είχαν αρχίσει να πραγματοποιούνται με το κλείσιμο των τραπεζών ως αποτέλεσμα του οικονομικού πολέμου της ΕΚΤ.

Αν όμως δεχτούμε ότι έχει δίκιο η κυβέρνηση, ποιος φταίει; Ποιος άφησε τη χώρα ανοχύρωτη στον πολύ πιθανό, απολύτως προβλέψιμο πολιτικοοικονομικό πόλεμο των πιστωτών; Ποιος και γιατί αφέθηκε στις παρασκηνιακές, μυστικές διαβεβαιώσεις της Ουάσινγκτον και τώρα την ευχαριστεί; Για τι ακριβώς την ευχαριστεί; Η Μαρία η Πενταγιώτισσα φταίει για την απουσία εναλλακτικής; Οι κυβερνήσεις δεν σχηματίζονται μόνο για να κάθονται τα μέλη τους στις υπουργικές καρέκλες.

Ποιος εμπόδισε την κυβέρνηση να ετοιμάσει την εναλλακτική; Γιατί επί δυόμισι χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ (και οι ΑΝΕΛ) δεν έκανε την παραμικρή προετοιμασία; Γιατί δεν επεξεργάστηκε κανένα άξιο λόγου πρόγραμμα; Γιατί δεν ετοιμάστηκε και δεν ετοίμασε τη χώρα; Γιατί δεν το έκανε ακόμα κι όταν είδε, μετά τις εκλογές, τον χάρο με τα μάτια του; Γιατί ξόδεψε τα κρατικά αποθεματικά σε πέντε μήνες για να διατηρήσει μια κωμωδία διαπραγματεύσεων; Γιατί απέκλεισε κάθε χρηματοδότηση πλην ΕΕ;

Τα δημοψηφίσματα δεν είναι παιδικές εκδρομές. Η παραβίαση της άμεσα εκδηλωμένης βούλησης του ελληνικού λαού, από την κυβέρνηση, τη Βουλή, την ΕΕ, συνιστά ευθεία και βαρύτατη παραβίαση της ελληνικής συνταγματικής τάξης και του ευρωπαϊκού δικαίου, που έχουν ορκιστεί να τηρούν όλοι οι βουλευτές, αριστεροί και δεξιοί. Συνιστά όντως πραξικόπημα. Πόσω μάλλον που τίποτα δεν άλλαξε στις συνθήκες μεταξύ 5ης και 10ης Ιουλίου.

Το αποτέλεσμα δημοψηφίσματος μπορεί να αλλάξει μόνο με καινούργιο δημοψήφισμα, όπως έγινε με τα τέσσερα που έγιναν στην Ελλάδα για τη βασιλεία. Δεν αλλάζουν τα αποτελέσματα ανάλογα με το τι καπνίζει στην κάθε κυβέρνηση. Μπορεί να το σχεδίασε ο Γιούνκερ και οι Αμερικανοί, αλλά η εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση και οι βουλευτές της εκτελούν αυτό το πραξικόπημα.

Είναι ταυτόχρονα και πραξικόπημα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Εκατόν εννέα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, η πλειοψηφία του εκλεγμένου ανώτερου οργάνου του κόμματος, σύμφωνα με το Καταστατικό, μεταξύ δύο συνεδρίων, υπέγραψαν δήλωση απόρριψης της συμφωνίας που ψήφισαν λίγο αργότερα οι βουλευτές του κόμματος και ζήτησαν τη σύγκλησή της. Ουσιαστικά έχουμε μια ιδιότυπη επανάληψη και της Βάρκιζας αλλά και των Ιουλιανών, μια προφανή φαλκίδευση, δηλαδή, της λαϊκής εντολής από αυτούς που επέλεξε ο ελληνικός λαός για να την εκτελέσουν. Αλλά και μια μαύρη στιγμή ωμής κατάλυσης κάθε έννοιας εσωκομματικής δημοκρατίας στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Δημοκρατία δεν είναι μια πολυτέλεια ούτε μια λέξη μόνο για να τη λέμε. Είναι η βασικότερη προϋπόθεση για τη διατήρηση της εμφύλιας ειρήνης στη χώρα. Και επίσης για να μην καταστρέφουν το αριστερό κίνημα οι κατά καιρούς ηγεσίες του.

Ενός κακού μύρια και τρομερά έπονται!

Μήπως, φίλοι και σύντροφοι, να πατήσετε φρένο, αν δηλαδή μπορείτε πλέον να πατήσετε κάποιο φρένο, κι αν υπάρχει τέτοιο φρένο, προτού πέσετε και πέσουμε όλοι μας στον γκρεμό; Κατά κει πάτε, και με ιλιγγιώδη ταχύτητα! Κρίμα.

ΥΓ. 1: Προς Θεού, βέβαια, η κριτική απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση δεν σημαίνει επιδοκιμασία των χρεοκοπημένων πολιτικών κομμάτων και αρχηγών που ευθύνονται για την καταστροφή, τη λεηλασία και την υποδούλωση της Ελλάδας. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ έγιναν κυβέρνηση για να αλλάξουν αυτήν την πολιτική, όχι για να τη συνεχίσουν!

ΥΓ. 2: Είναι συχνή πρακτική πρώην αριστερών κομμάτων που οι ηγεσίες τους έρχονται σε σύγκρουση με τη λαϊκή τους βάση να γίνονται αδίστακτα για να επιβάλλουν την πολιτική τους. Η ηγεσία του ΚΚΕ έστειλε στον θάνατο τον Βελουχιώτη για να επιβάλει τη Βάρκιζα. Η δεξιά πτέρυγα των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών σκότωσε τη Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον Καρλ Λίμπκνεχτ το 1919. Δεν είναι στις προθέσεις αυτά, είναι η αμείλικτη συνέπεια του ιστορικού ρόλου που επιλέγει κανείς να παίξει. Ελπίζουμε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να μας διαψεύσει.