Το τέλος της Δημοκρατίας

Αντιλαμβάνομαι ότι ενδεχομένως να προέβη σ’ αυτόν τον χαρακτηρισμό για «διπλωματικούς λόγους». Δεν χρειαζόταν όμως να προβεί σε κανέναν χαρακτηρισμό εάν ήθελε να αποφύγει τα «δύσκολα». Το τραγικό θα ήταν εάν πίστευε πραγματικά στα περί «λίκνου». Διότι η αλήθεια, την οποία ελάχιστοι έχουν το σθένος να διακηρύξουν ανοιχτά, είναι ότι το Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι «λίκνο της ευρωπαϊκής Δημοκρατίας», αλλά λίκνο της ευρωπαϊκής δικτατορίας. Και για την ακρίβεια, της γερμανοευρωπαϊκής δικτατορίας, που καταδυναστεύει τους λαούς. Από πότε οι μεγαλοτραπεζίτες του παγκόσμιου καπιταλισμού έγιναν… αμύντορες της Δημοκρατίας; Από πότε οι βιαστές της θελήσεως των λαών, αυτοί που τους ισοπεδώνουν με το «δόγμα του σοκ», απέκτησαν δημοκρατικές ευαισθησίες; Αυτοί, που πονηρά -με έξωθεν εντολές- μας έβαλαν στο ευρώ και αυτοί που έφεραν το ΔΝΤ κάποτε θα λογοδοτήσουν. Πώς είναι δυνατόν να μιλάνε για Δημοκρατία αυτοί που έχουν στα χέρια τους τις τράπεζες και τις κλείνουν όποτε τους αρέσει προκειμένου να εκβιάσουν τους λαούς να υποκύψουν στις αξιώσεις τους, αυτοί που κατήργησαν την εθνική κυριαρχία και σου ζητούν να τους ξεπουλήσεις τα πάντα; Αυτοί που αποφασίζουν εάν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις, να παριστάνουν και από πάνω τους… δημοκράτες; Ο κυνισμός και η κοροϊδία έχουν υπερβεί κάθε όριο. Το «λίκνο της ευρωπαϊκής Δημοκρατίας» δεν ανέχεται αριστερές κυβερνήσεις που αντιδρούν στην πολιτική υποδούλωσης και εξουθένωσης των λαών. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, απηχώντας τις επιθυμίες των δανειστών, όχι μόνο αντέδρασε στο δημοψήφισμα, αλλά ζήτησε «δημοκρατικότατα» να παραιτηθεί η κυβέρνηση Τσίπρα και να σχηματιστεί μια κυβέρνηση τεχνοκρατών, την οποία αυτός θα επέλεγε. Σουλτς, Μέρκελ, Λαγκάρντ και άλλοι «εταίροι» μας απειλούσαν, με «δημοκρατικές ευαισθησίες», για το τι θα παθαίναμε εάν στο δημοψήφισμα επιλέγαμε το «ΟΧΙ». Ο συνεχιστής του Φράνκο, ισπανός, Ραχόι, έξω φρενών, ζητούσε απροκάλυπτα «να φύγει ο Τσίπρας»! Και στη συνεδρίαση για το ελληνικό ζήτημα ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, γερμανός, Βέμπερ, φανατικός μισέλληνας, εξαπέλυσε μια χυδαία επίθεση κατά του κ. Τσίπρα και κατά της χώρας μας. Με την αγόρευσή του στο Ευρωκοινοβούλιο και με τη δευτερολογία του ο Αλέξης Τσίπρας ανεδείχθη όχι μόνο ικανός ρήτορας αλλά και πολιτικός ηγέτης, που έδωσε μάθημα εθνικής αξιοπρέπειας στα αιμοβόρα κοράκια του διεθνούς καπιταλισμού, που θέλουν να μας επιβάλουν τον τρόπο ζωής μας. Και όταν ο Αλέξης Τσίπρας υπενθύμισε στον αναιδή Βέμπερ το «κούρεμα» του χρέους που έκαναν στη Γερμανία το 1953 και την αποδοχή, τότε, του αιτήματος της πατρίδας του, εκείνος άλλαξε δέκα χρώματα και κατάπιε τη γλώσσα του. Γεννάται όμως το ερώτημα: Με αυτό το δικτατορικό – ανθελληνικό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα του χυδαίου Βέμπερ συμπορεύεται η Νέα Δημοκρατία; Για να διαφυλάξει την εθνική της αξιοπρέπεια, η αξιωματική αντιπολίτευση θα όφειλε να δηλώσει πως -τουλάχιστον- όσο είναι πρόεδρος ο Βέμπερ εκείνη δεν θα ανήκει και δεν θα συνεργάζεται μ’ αυτό το Λαϊκό Κόμμα. Δεν μπορώ, όμως, να μην αναφερθώ και στην αλγεινή εντύπωση που προκάλεσε σε κάθε πολίτη, που διαθέτει ίχνος εθνικής ευαισθησίας, η κατάπτυστη «ομιλία» της ευρωβουλευτού της Νέας Δημοκρατίας Μαρίας Σπυράκη. Την ώρα που ο πρωθυπουργός έδινε μάχη με τους ανάλγητους «εταίρους», εκείνη εξαπέλυσε μπροστά στους ξένους ανίερη επίθεση κατά του Τσίπρα και προέβη σε εμετικό «γλείψιμο» του… φιλέλληνα Σόιμπλε. Τι να πούμε; Άξιος ο παχυλός μισθός της. Η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου απέστειλε επιστολή στον Σουλτς και του υπενθύμισε ότι έχει υποχρέωση να προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μάταιος κόπος! Διότι ο Σουλτς έχει ως αποστολή του να καταπνίγει τα ανθρώπινα δικαιώματα και να προασπίζει τα δικαιώματα των μεγαλοτραπεζιτών. Και εδώ ακριβώς, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, υπάρχει κρίση εξουσίας. Διότι έχουμε το φαινόμενο η εξουσία να αφαιρείται ουσιαστικά από τα έθνη και να περνάει εξ ολοκλήρου στο «διευθυντικό κέντρο» του παγκόσμιου καπιταλισμού. Επιχειρείται η καθυποταγή των κυβερνήσεων με «άνωθεν χρίσμα» και η εκπαραθύρωση των ανεπιθύμητων – ανυπότακτων με κάθε μέσο. Και μην τρέφουμε αυταπάτες: Οι «εταίροι» δεν θα ηρεμήσουν εάν δεν ρίξουν τον Τσίπρα, επειδή έγινε το… κακό παράδειγμα για τη γερμανική πειθαρχία και ηγεμονία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μετετράπη σε μια υπερεξουσία, ξένη και αντίθετη προς το ανθρώπινο δίκαιο και προς τα λαϊκά συμφέροντα. Έγινε ένα ναζιστικό «γκέτο» που κρατά μέσα τους λαούς και έχει πάνω τους δικαίωμα ζωής ή θανάτου. Αυτό είναι το «λίκνο» που κάποιοι θαυμάζουν.

Θυμάμαι τον αείμνηστο πρόεδρο της ΕΔΑ, τον Γιάννη Πασαλίδη, τον σοφό Νέστορα της Αριστεράς, που κάποτε μας μετέφρασε από τα ρωσικά τον στοχασμό του Τολστόι: «Αρνούμαι τον κόσμο όπως υπάρχει». Η φράση αυτή άστραψε μέσα μας σαν κάτι προφητικό. Και η «προφητεία» επαληθεύεται στις μέρες μας. Αρνούμεθα τον κόσμο, αρνούμεθα αυτήν την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως υπάρχει. Και πρέπει να την αλλάξουμε με κάθε θυσία. Αυτό προσπάθησε και ο Τσίπρας στο μέτρο των δυνατοτήτων του. Και αυτό ακριβώς δεν του συγχωρούν οι μαφιόζοι «εταίροι». Γι’ αυτό η μέγαιρα του Βερολίνου, η μαντάμ Μέρκελ, ετοιμάζεται να ανάψει φωτιές στα Βαλκάνια. Οι μέρες που έρχονται είναι πολύ πονηρές. Και ο αδίστακτος φονιάς των λαών Σόιμπλε θέλει επιπλέον εξοντωτικά μέτρα. Η Γερμανία ήταν, είναι και θα παραμείνει εχθρός μας. Κανείς να μην αμφιβάλλει για το γεγονός. Η «αριστερή αντιπολίτευση» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε πρόβλημα και ρήγμα στην κυβέρνηση τις πρωινές ώρες του περασμένου Σαββάτου, με την καταψήφιση της ελληνικής πρότασης, με τα «παρών» και τις αποχές. Οδυνηρά τα μέτρα. Τι άλλο όμως μπορεί να γίνει τη συγκεκριμένη στιγμή; «Δεύτερο» σχέδιο, με στροφή οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής, έπρεπε να είχε καταρτιστεί από την προεκλογική ακόμα περίοδο, όπως ματαίως υποδεικνύαμε από αυτήν την εφημερίδα. Το «εναλλακτικό σχέδιο» απαιτεί χρόνο και μελέτη, αλλά δεν πρέπει να το εγκαταλείψουμε. Με τα μέτρα που θα βλέπουμε μπροστά μας, με μαθηματική ακρίβεια, κάποια στιγμή θα ξεσπάσει «εμφύλιος» μεταξύ «ευρωπαϊστών» και «αντιευρωπαϊστών». Γι’ αυτό φρόνιμο είναι να πρυτανεύσει η ψυχραιμία. Απώτερος σκοπός μας θα πρέπει να παραμείνει η κατάλληλη ευκαιρία να διασπάσουμε την Ευρωζώνη, για να γκρεμιστεί το γερμανικό «τείχος του αίσχους». Χρειάζεται όμως στρατηγική. Ελευθερία στους λαούς θα έλθει μόνον όταν καταργηθεί το ευρώ και επανέλθουν όλοι στα εθνικά νομίσματα. Τώρα βλέπουμε πόσο δίκιο είχε η Ρόζα Λούξεμπουργκ, όταν έλεγε ξεκάθαρα ότι: «Ή θα έχουμε καπιταλισμό με παρακμή της κοινωνίας, ή σοσιαλισμό σαν μοναδικό μέσο σωτηρίας». Ψευδαισθήσεις με «λίκνο ευρωπαϊκής Δημοκρατίας» δεν στέκουν και είναι κωμικό να προβάλλονται τέτοιοι ισχυρισμοί.

Τώρα τι έγινε; Ο πρωταγωνιστής του «ΟΧΙ» επέστρεψε από τις Βρυξέλλες με ένα «ΝΑΙ» διότι δεν είχε σχεδιάσει εγκαίρως δεύτερο σχέδιο εκτός Ευρωζώνης. Το νέο Μνημόνιο σκοτεινιάζει τον ελληνικό ουρανό. Οι σατανικοί εταίροι με ιταμά τελεσίγραφα απαιτούν τις πλέον παράλογες αξιώσεις. Θα ρίξουν την αριστερή κυβέρνηση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Λοιπόν, να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: Ευρωπαϊκή Ένωση σημαίνει το τέλος της Δημοκρατίας. Μας θέλουν δούλους. Δεν έχουμε Δημοκρατία, αλλά στυγνή αποικιοκρατία. Θέλουν να σβήσουν το ελληνικό έθνος. Μπροστά σ’ αυτήν την τραγική πραγματικότητα ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.