Ο «ειλικρινής» κ. Σόιμπλε…
Εξηγούμαι:
Όπως είναι γνωστό, οι Έλληνες συγκροτούν, αναλογικώς, τη μεγαλύτερη εθνική διασπορά στην υφήλιο μετά τους Εβραίους. Ταξιδιάρικα πουλιά εκ χαρακτήρος (όχι εξ ανάγκης λόγω εθνικών καταδιώξεων, ούτε εξ αποικιοκρατικής αγριότητος…), έχουν διασπείρει σε όλη τη Γη τις αρετές και τα ελαττώματά τους. Ας φανταστεί, μάλιστα, ο αναγνώστης ότι οι υπερέχοντες Εβραίοι δεν είναι εντός της χώρας τους πάνω από τέσσερα – πέντε εκατομμύρια (συνολικώς, δηλαδή, απλώς μια… Αθήνα) και περίπου άλλοι τόσοι διεθνώς. Εμείς συγκροτούμε εντός της χώρας μας έναν λαό έντεκα εκατομμυρίων και είμαστε περίπου άλλοι τόσοι στο εξωτερικό… Έχω διερωτηθεί επανειλημμένως: Τι στην ευχή συμβαίνει και οι (…μισοί από εμάς!) Εβραίοι μπορούν και ταρακουνούν οικονομικώς όλη τη Γη, ενώ εμείς ζούμε με δανεικά και απλήρωτα;
Θα θυμίσω, μάλιστα, ότι στην εποχή του μεγάλου αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας και σύμπασας της χριστιανικής χερσονήσου του Αίμου από τους Οθωμανούς, οι Έλληνες ναυτικοί, έμποροι και κεφαλαιούχοι, που διέπλεαν τη Μεσόγειο και τα Στενά και είχαν εγκατασταθεί από την Οδησσό της Ουκρανίας μέχρι το Ιάσιο και το Γαλάτσι της Ρουμανίας, και από τη Βιέννη της Αυστρίας έως την Τεργέστη και τη Βενετία της Ιταλίας, χρηματοδότησαν τον αγώνα εκείνο με την καρδιά τους! Σχετικά, προτιμώ, μάλιστα, να προτάξω εδώ, αντί κάποιου άνδρα επιχειρηματία, μόνο και μόνο δύο Γυναίκες (έτσι ακριβώς, με κεφαλαίο το «Γ»!). Τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και τη Μαντώ Μαυρογένους… Που ξόδεψαν τις τεράστιες περιουσίες τους στον αγώνα. Η πρώτη έδωσε όλα τα πλοία του στόλου της και η δεύτερη όλα τα χρήματά της… (Παρεμπιπτόντως, σημειώνω ότι το μεγάλο σαράκι της φυλής, οι πολιτικές ακρότητες, οδήγησαν, τελικά, τη μεν πρώτη στον θάνατο από δολοφονικό χέρι, τη δε δεύτερη στην απόλυτη ένδεια στα γεράματά της, μολονότι είχε αναγκαστεί να παραστεί προσωπικά στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας για να ζητήσει οικονομική βοήθεια… Που όμως της την αρνήθηκαν…)
Πού θέλω να καταλήξω; Σε ένα μόνο ερώτημα: Αν κάποιος πρωθυπουργός της τελευταίας πενταετίας της οικονομικής κρίσεως, ας πούμε ο Γιώργος Παπανδρέου, των σούρτα-φέρτα για διαλέξεις σε ξένα πανεπιστήμια, ο Λουκάς Παπαδήμος της προσωρινής διακομματικής κυβέρνησης, ο Αντώνης Σαμαράς των προηγούμενων δυόμισι χρόνων ή ο Αλέξης Τσίπρας σήμερα, αναλάμβανε να κάνει ένα μακρινό ταξίδι στο εξωτερικό, επισκεπτόμενος από τον Καναδά και τις ΗΠΑ μέχρι το Μπουένος Άιρες της Αργεντινής και το Σάο Πάολο της Βραζιλίας, και από τη Στοκχόλμη της Σουηδίας μέχρι το Σίδνεϊ και τη Μελβούρνη της Αυστραλίας τους Έλληνες της Διασποράς και τους έλεγε: «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, θέλω να εκδώσω για σας, μόνο για σας, ένα ομόλογο δολαριακό, οχτώ – δέκα χρόνων, με ένα άλφα επιτόκιο, για να πληρώσω με ό,τι μαζέψω από αυτό τα θαλασσοδάνεια της πατρίδας», τι λες εσύ, αναγνώστη μου; Θα τα μάζευε τα λεφτά αυτά, και μάλιστα στο σύνολο των δανείων, ή όχι; Πιστεύω, βέβαια, ότι θα πεις μάλλον ναι, θα τα μάζευε μια χαρά και θα του περίσσευαν κιόλας!
Στο σημείο αυτό όμως το ωραίο όνειρο έχει, αναγνώστη μου, κακό τέλος! Και μάλιστα αναγκαστικά! Ξέρεις γιατί; Διότι τα κακή τη μοίρα Μνημόνια της γερμανικής ΕΕ περιλαμβάνουν ρητή διάταξη: Η Ελλάδα δεν έχει κανένα περιθώριο να δανείζεται από άλλους για να εξοφλήσει τα δάνεια που η ΕΕ της δίνει… Διαφορετικά, ο «εθνικισμός» της κάθε χώρας χαλάει την ευρωζωνική σούπα! Άντε τώρα να πιστέψει κανείς ότι είναι ειλικρινής (!) ο κ. Σόιμπλε όταν μας λέει: «Μπορείτε και μόνοι σας»!