«Καιρό τώρα δεν μιλάμε»!
Αυτά τα χρόνια, αν ήμουν, θα έπρεπε να είχα ενταχθεί κι εγώ στο ισχύον πολιτικό σύστημα, το οποίο βάλλεται -δικαίως;- από παντού ως παρωχημένο και εντελώς ακατάλληλο για την εποχή μας και για τις απολύτως δυσάρεστες συνέπειες που επικρατούν στη χώρα (εξαιτίας του, θα έλεγες, κατά τη γνώμη των περισσοτέρων), ενώ ούτε καν υπάρχει στον ορίζοντα καμία προοπτική βελτιώσεώς του. Ωστόσο, ο σχολιασμός μου, πέραν του ανθρώπινου χρώματος, θα έχει μοιραίως και πολιτική αντιμετώπιση, αφού και οι δύο πρωταγωνιστές είναι πολιτικά πρόσωπα. Για ό,τι έχει σχέση με αυτήν την αντιμετώπιση θα ήθελα, αγαπητέ αναγνώστη, να με κρίνεις επιεικώς.
Έρχομαι, λοιπόν, στο θέμα μας. Η κ. Μπακογιάννη, η οποία κατά κοινή ομολογία από πολλών ετών δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις με τον κ. Σαμαρά (ήσαν, άλλωστε, αντίπαλοι το 2009 για την αρχηγία της ΝΔ), ζήτησε ακρόαση από τον πρωθυπουργό, ως βουλευτής και πρώην υπουργός, για ενημέρωση επί της τρέχουσας πολιτικής κατάστασης. Έγινε δεκτή, έγινε ό,τι έγινε, είπαν ό,τι είπαν και την επομένη, θέλησε, και σωστά, να ενημερώσει τον αρχηγό της για ό,τι ελέχθη στη συνάντησή της με τον πρωθυπουργό. Από το σημείο αυτό άρχισαν τα «μη σωστά». Το πρώτο που της είπε ξέρετε ποιο ήταν (πάντα κατά τα ΜΜΕ); «Έπρεπε να με είχες ενημερώσει πριν πας». Και η «πληρωμένη» απάντηση της κ. Μπακογιάννη: «Εδώ δεν μιλάμε καιρό τώρα».
Και ερωτώ εγώ, ως απλός πολίτης: Γιατί να σας ρωτήσει, κύριε Σαμαρά; Από απόψεως κομματικής πειθαρχίας; Εδώ, και επειδή λόγω ιδιότητος δεν θέλω να σας αδικώ, ίσως να έχετε κάποιο δίκιο. Ωστόσο (και αυτό λόγω πολιτικής εμπειρίας), και αυτή η κομματική πειθαρχία έχει χαλαρώσει κατά πολύ (αν δεν έχει εκλείψει εντελώς). Θυμηθείτε τι λέτε για τις «πολλές συνιστώσες» του ΣΥΡΙΖΑ, που κατά καιρούς εκφράζονται και από μεμονωμένους βουλευτές ή υπουργούς, και μάλιστα δημόσια, εντός είτε της Βουλής είτε των Κοινοβουλευτικών Ομάδων. Η κομματική πειθαρχία, κατά το μεγαλύτερο περιεχόμενό της, ανήκει πλέον στο παρελθόν. Οι βουλευτές είναι πλέον ελεύθεροι, και πολύ σωστά. Άλλωστε, είναι αντιπρόσωποι του έθνους και των πολιτών που τους ψήφισαν και σε αυτούς μόνο πρέπει να πειθαρχούν.
Συνεπώς, κατά την ταπεινή μου γνώμη (και δεν διεκδικώ το αλάθητο), ορθώς επικαλέσθηκε η κ. Μπακογιάννη, απαντώντας στην παρατήρησή σας για μη προηγούμενη ενημέρωση, ότι κατά το παρελθόν δεν μιλούσατε. Δεν γνωρίζω αν είναι αλήθεια (αυτό είναι προσωπικό θέμα των δυο σας). Αν είναι όμως, και αυτή είναι η ανθρώπινη πλευρά του όλου ζητήματος, ορθώς έπραξε η κ. Μπακογιάννη. Αν μεταξύ δύο προσώπων δεν υπάρχουν στοιχειώδεις ανθρώπινες σχέσεις (όπως είναι η καθημερινή συνομιλία), το «κάτι παραπάνω» (όπως η ενημέρωση του αρχηγού από βουλευτή του) επαφίεται εις την ευγένεια και την ευαισθησία του βουλευτή, και μάλιστα του επιπέδου και του πολιτικού μεγέθους της κ. Μπακογιάννη. Και μη μου πείτε, κύριε Σαμαρά, πως ό,τι ελέχθη εκ μέρους σας (περί ενημερώσεώς σας) ειπώθηκε από δικαιολογημένη ευαισθησία σας όσον αφορά την ενότητα ή την προς τα έξω εμφάνιση της μεγάλης κομματικής παράταξης της ΝΔ. Αν είναι πράγματι έτσι, θα επιθυμούσα να επιδεικνύατε την ίδια ευαισθησία και όταν κάποιος άλλος βουλευτής σας εξέθετε το κόμμα σας και εσάς ως αρχηγό του κατά χειρότερο τρόπο.
Και διευκρινίζω: Την Τρίτη 16/6 (αν ενθυμούμαι καλά), στις 8 π.μ., το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ μετέδωσε τα εξής: Στην υπόθεση περί ναρκωτικών του κ. Μαρινάκη (ξέρετε, του προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός), για την οποία κατηγορείται, σε συνομιλία αυτού φέρεται ο βουλευτής σας Χ. Αθανασίου, υπουργός Δικαιοσύνης όταν κυβερνούσατε, να τον καθησυχάζει ότι την υπόθεσή του θα τη δικάσει δικός του άνθρωπος δικαστής (παραλείπεται από μένα το όνομά του), που είναι και συμπατριώτης του από τη Μυτιλήνη. Με αυτό το γεγονός, κύριε Σαμαρά, εκτίθεται όλη η Δικαιοσύνη και το κόμμα που εκπροσωπείτε, αφού ο εν λόγω βουλευτής σας, όταν τον πήρατε να τον κάνετε κομματικό σας στέλεχος, ήταν εν ενεργεία δικαστής, και μάλιστα ανώτατος και συνδικαλιστής. Άρα, καταλαβαίνετε τι ευθύνες έχει και έχετε αν το ανωτέρω γεγονός ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Θα ήθελα, κύριε αρχηγέ της ΝΔ, να ενημερωθείτε για το θέμα και σε θετικόν αποτελέσματος να δείξετε κι εκεί την ευαισθησία σας. Πρόκειται για το καλό της Δικαιοσύνης. Εν αναμονή, λοιπόν. Περιμένουμε όλοι, και εγώ και οι αναγνώστες.