Η άλλη άποψη…
Το χθες τελείωσε, το γκρέμισε η νέα γενιά…
«Ένας καλός φίλος, καθηγητής σε διάσημο πανεπιστήμιο, μου έγραψε κάτι πολύ σωστό: ”Έχεις δίκιο να γράφεις γι’ αυτήν τη γενιά αλλά, σχεδόν ολόκληρη, θα ψηφίσει ‘Όχι'”. Πράγματι. Το δικό της ”Όχι” πάει όμως σε ένα τελειωμένο πολιτικό σύστημα, σε ένα κρατικοδίαιτο επιχειρηματικό σύστημα που δεν αφήνει τίποτα νέο να ανασάνει και γενικά σε ό,τι σάπιο κτίσαμε τα τελευταία 30 χρόνια. Κανείς από το φιλοευρωπαϊκό μπλοκ δεν έχει καταφέρει να κερδίσει αυτά τα νέα παιδιά, που είναι πολύ πιο μορφωμένα και πολύ πιο ανοικτά στον υπόλοιπο κόσμο από ό,τι όλες οι προηγούμενες γενιές. Τα κέρδισε η τυφλή οργή, η άποψη ”καλύτερα να τα γκρεμίσουμε όλα”. Θα απαιτηθεί αλλαγή γενιάς στις ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων και ένα νέο αφήγημα. Το έχουμε ξαναπεί, το χθες δεν μπορεί να είναι λύση για το αύριο. Αυτό φάνηκε πολύ καθαρά με την καμπάνια του ”Ναι”, η οποία σε μεγάλο βαθμό αυτοκαταστράφηκε επειδή βασίσθηκε σε φθαρμένα πρόσωπα».
***
Διά χειρός…
…του αμερικανού ακαδημαϊκού και πρώην κοσμήτορα της Νομικής του Γέιλ Άντονι Κρόνμαν, από τη συνέντευξή του στο «Βήμα» στην Όλγα Κλώντζα:
Θέλουν να φτιάξουν εδώ το μέλλον τους
«Περίμενα οι νέοι να είναι απογοητευμένοι, όμως βρήκα το αντίθετο. Γεμάτοι αυτοπεποίθηση για τις προκλήσεις που έρχονται, με πίστη στην εκπαίδευση που έλαβαν, η οποία, όπως μου είπαν, τους προσφέρει τις καλύτερες δυνατότητες για τη νέα οικονομία που θα προκύψει στη χώρα αφού η παλιά νομοτελειακά θα τελειώσει. Γνωρίζουν ότι έχουν δύσβατο δρόμο. Οι προηγούμενες γενιές τούς κληροδότησαν μεγάλες δυσκολίες. Κανένας όμως δεν μου είπε ότι είναι με τη βαλίτσα στο χέρι. Θέλουν να μείνουν, να φτιάξουν εδώ το μέλλον τους επειδή πιστεύουν ότι υπάρχει μέλλον εδώ για να χτίσουν».
«Οι νέοι θα πρέπει να επανεξετάσουν όλες τις παλιές απαντήσεις που γονείς και παππούδες έλεγαν ότι κατείχαν. Να αποβάλουν τις κακές νοοτροπίες του παρελθόντος αξιοποιώντας τα χαρακτηριστικά της νεότητας. Ενθουσιασμός, τόλμη, προσωπικό θάρρος είναι τα όπλα τους».
***
Διά χειρός…
…του Ηλία Κανέλλη, από τη στήλη του στα «Νέα» με τίτλο «Το ηθικό πλεονέκτημα»:
Διαδρομές… και ανανήψεις…
«Το κόμμα ΚΚΕ εσωτερικού που οραματιζόταν τον σοσιαλισμό με δημοκρατία είχε σχέσεις με τη Ρουμανία – με το αυταρχικό καθεστώς Τσαουσέσκου. Το κόμμα, θυμάμαι, έστελνε υποτρόφους στο Βουκουρέστι, κυρίως παιδιά κομματικών, που μετέφεραν μια ατμόσφαιρα ζόφου. Θυμάμαι, επίσης, τις καταγγελίες που κυκλοφορούσαν για την κομματική εφημερίδα, η οποία τυπωνόταν σε δωρεάν χαρτί από τη Ρουμανία – είχα πάθει σοκ όταν η υποψία επιβεβαιώθηκε μέσω μιας επιστολής του (στελέχους, τότε) Κώστα Ζουράρι στο ”Αντί”, ο οποίος έθετε ζήτημα κομματικής ηθικής. Λεπτομέρειες. Αναγκαίες συμμαχίες για να επιβιώσουμε σε ένα δύσκολο περιβάλλον, χωρίς πόρους, μας έλεγαν. Αλλά ενώ ξέραμε, συνεχίσαμε να στηρίζουμε, κάτι που μου ήταν αδιανόητο. Όπως αδιανόητο μου ήταν, πολύ αργότερα, όταν, στα έντυπα του ΚΚΕ εσωτερικού ΑΑ (μετέπειτα ΑΚΟΑ), στα 1990, μας είπαν πως αν θέλαμε μπορούσαμε να πάμε ταξίδι στη Βόρεια Κορέα του Κιμ, προσκαλεσμένοι του καθεστώτος. Προσωπικά δεν πήγα – αλλά άλλοι πήγαν, κι ίσως να πέρασαν καλά».