Όπως δεν του έπρεπε, όπως δεν του άξιζε…

July 12, 2015 στις κατηγορίες ΠΟΛΙΤΙΚΗ,

Ε, λοιπόν, δεν του έπρεπε και δεν του άξιζε να εμφανίζεται ως δήθεν αποχωρών κατ’ απαίτηση πολλών και διαφόρων, μάλιστα δε ύστερα και από μεσολαβήσασα σχετική δημόσια παρότρυνση και από «τα δικά του» τα παιδιά.

Πέρα από κάθε επιφύλαξη, δεν υπάρχουν… «πατέρες» της παραίτησης!

Και όσοι, ενδεχομένως, «πιστώνουν» σχετικώς εαυτούς, χρήσιμο θα ήταν να κοιταχτούν στον καθρέφτη.

Πλην, ίσως, του φερέλπιδος προέδρου της ΟΝΝΕΔ, ο οποίος πάντως δεν αποκλείεται να κρίνει -κάποτε, σε βάθος χρόνου- ότι οφείλει να το κάνει, έστω και αναδρομικά.

Αναπόφευκτα

Για πολλούς, ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ αποχώρησε ως (εφεξής) ανεπιθύμητος και ακόμη χειρότερα ως επιζήμιος για το κόμμα και την ευρύτερη παράταξη.

Πέρα και έξω από τη ΝΔ, ο θυμός του κόσμου για το «παλιό» παραμένει.

Οι αφορισμοί και οι μηδενισμοί περισσεύουν, αλλά δεν θα αργήσει και η στιγμή των συγκρίσεων.

Του πριν και του μετά.

Αναπόφευκτα, λοιπόν, αργά ή γρήγορα, οι συγκρίσεις θα γίνουν.

Αργά, έστω…

Όχι βέβαια γιατί θα αναβιώσει η… έλξη προς το «παλιό» -αυτό μας άφησε οριστικά χρόνους-, αλλά για να αφεθεί ο ιστορικός του μέλλοντος να κρίνει και να αποτιμήσει.

Και όχι μόνο «εκ του αποτελέσματος», αλλά και από τις συνθήκες που επικρατούσαν σε κάθε περίπτωση (όπως, άλλωστε, το ίδιο ισχύει και για τον σημερινό πρωθυπουργό).

Για ό,τι ενδεχομένως, καλύτερο θα ήταν δυνατό να είχε επιτευχθεί καθώς επίσης και για ό,τι ενδεχομένως χειρότερο αποφεύχθηκε.

Από την κρίση της Ιστορίας, άλλωστε, ουδείς μπορεί να διαφύγει.

Τα λάθη

Ουκ ολίγα τα λάθη του πρώην, πια, προέδρου της ΝΔ στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του.

Προεχόντως, αν όχι και αποκλειστικά, σε βάρος του ίδιου και της εικόνας του.

Οι καλώς γνωρίζοντες τον άνδρα, δεν τον… αναγνώριζαν!

Όχι βέβαια σε σχέση με τα μεγάλα και σημαντικά που αφορούσαν την πορεία προς την ανάκαμψη, αλλά σε… ευάριθμη σειρά άλλων.

Και τα λάθη πληρώνονται, ιδίως αν συντηρούνται επαναλαμβανόμενα.

Αλλά και στο τελευταίο, ιδίως, διάστημα, που λειτούργησε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα μπορούσε να είχε ενισχύσει την εικόνα του.

Όχι επικοινωνιακά, όχι για το φαίνεσθαι.

Αλλά για να μη χρεωθεί και όσα αδίκως χρεώνεται.

Μάταια κάποιοι, εκτός «συστήματος», κάτι προσπάθησαν να ψελλίσουν.

Έγκαιρα και όχι όταν το «τέλος» διαφαινόταν…

Τα Μνημόνια δεν αρκεί να τα πετροβολάς…

• …«από μέσα» αντιμετωπίζονται

• Άλλος τρόπος δεν υπάρχει

• Αυτό ήταν τότε το χρέος του Σαμαρά και όχι ο αιφνίδιος «έρωτάς» του με τα Μνημόνια

• Όπως είναι και το χρέος του σημερινού πρωθυπουργού -εφόσον υπάρξει συμφωνία-, που ορθά ιεραρχεί την πατρίδα από το κόμμα

• Θα τολμήσει κάποιος να τον χαρακτηρίσει… μνημονιακό;

• Ασφαλώς και ο Αλέξης Τσίπρας θα υπογράψει άφθαρτος

• Θα πρόκειται όμως για ένα τρίτο Μνημόνιο

• Είναι όμως σοβαρή κουβέντα το αν ο καθένας τους θα έχει υπογράψει… από ένα;

• Και ποιο το… καλύτερο ή το χειρότερο;

Δρυός πεσούσης;

• Είναι γεγονός ότι -όχι μόνο άνδρες- ξυλεύονται…

• Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις

• Όσων ξεκίνησαν την αμφισβήτηση πριν από την παραίτηση Σαμαρά

• Ίσως και γιατί δεν είχε προλάβει να τους… ευεργετήσει ακόμη περισσότερο!

Η επόμενη ημέρα

• Η -κινηματικού, τότε, χαρακτήρα- εκλογή του Αντώνη Σαμαρά μόνο συμπτωματική δεν ήταν

• Οι ηγετικές προσωπικότητες ξεχωρίζουν

• Υπάρχει σήμερα κάποια στον χώρο της ΝΔ που να ξεχωρίζει;

• Έστω και κατ’ ελάχιστο, η μία της άλλης;

• Η αλήθεια λέει πως σήμερα, εκτός από τον διαχρονικό Βαγγέλη Μεϊμαράκη -τον και ως ψυχή της παράταξης ορθά θεωρούμενο-, και με δεδομένη τη μη εκδήλωση ενδιαφέροντος από τους Κ. Καραμανλή (κατά κύριο, αν όχι και μόνο, λόγο) και Δ. Αβραμόπουλο (όλως… επικουρικώς), ουδείς και ουδεμία απολύτως συγκεντρώνουν τα στοιχεία εκείνα που προσιδιάζουν σε προσωπικότητα με τη στόφα ηγέτη.