Ο Τσίπρας και οι νάνοι

Μιλάω ρητά για «νάνους», δηλαδή δούλους των ελίτ, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό. Αμφότερες οι πλευρές μας κατέστρεψαν και μάλιστα συνειδητά. Η πρώτη πλευρά μας μπούκωσε με φάρμακα που δεν προκαλούν ίαση, αλλά τον αργό θάνατο.

Η δεύτερη πλευρά –θεότυφλη και θεόκουφη– εκτελούσε δουλοφρόνως τις εντολές της πρώτης. Κι αυτό με την πατρίδα μας και τον λαό μας στο καναβάτσο. Γεγονός αδιαμφισβήτητο όσο κυβερνούσαν ο («λεφτά υπάρχουν») Γιωργάκης, ο Παπαδήμος και οι Σαμαροβενιζέλοι. Κυβερνήσεις και οι τρεις προδοτικές.

Η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ και η συνεργασία του με τους Ανεξάρτητους Έλληνες σε κυβέρνηση συνασπισμού άλλαξαν άρδην τα πράγματα. Η διαλυμένη από τους προηγούμενους μεσαία τάξη άρχισε να ανασαίνει, ενώ τα φτωχοποιημένα κοινωνικά στρώματα ένιωσαν αμέσως ελπίδα βελτίωσης της κατάστασής τους. Το ίδιο και οι αναρίθμητοι άνεργοι. Μόνο οι αυτοκτονήσαντες –το αναφέρω χωρίς μακαβριότητα– δεν ξαναζωντάνεψαν.

Η νέα κυβέρνηση έκανε ασφαλώς λάθη και τα επισημάναμε. Ήδη η συγκρότησή της ήταν, αναφορικά με ορισμένους αξιωματούχους, λανθασμένη. Ενοχλητική και φθοροποιός ήταν η πολυφωνία στελεχών σε ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΥΣ ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, καθώς και η, άνευ συγκεκριμένου λόγου, υπεραισιοδοξία κάποιων κυβερνητικών παραγόντων.

Από την άλλη μεριά, προχώρησε σημαντικά το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης λόγω της ισχυρής προσωπικότητας της προέδρου της Βουλής, παρά τις σχολαστικότητες και ιδιορρυθμίες της. Ταυτόχρονα, θετικότατα ήταν όλα τα ταξίδια του έλληνα πρωθυπουργού στο εξωτερικό και οι διαβουλεύσεις του με σημαντικές προσωπικότητες κρατικών αξιωματούχων και διεθνούς κύρους οργανισμών.

Το συντριπτικό και μη αναμενόμενο αποτέλεσμα του πρόσφατου δημοψηφίσματος εξόργισε τα μάλα, εξευτελίζοντάς τους μάλιστα, τους εκπροσώπους των δανειστών, οι οποίοι είχαν ταχθεί αναφανδόν υπέρ του εκ διαμέτρου αντίθετου αποτελέσματος. Η βίαιη αντίδρασή τους σημαίνει προδήλως την απροκάλυπτη περιφρόνηση της λαϊκής βούλησης και κατ’ επέκταση της ίδιας της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Η σημερινή γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί κατ’ επίφαση νομιμοφρόνως. Έχει απολέσει πλήρως τις ιδρυτικές αρχές και αξίες της και συμπεριφέρεται με στυγνή αυταρχικότητα. Η θεοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωζώνης και του καταστροφικού ευρώ (που προκαλεί συνεχή εσωτερική υποτίμηση) αποτελεί απτή πραγματικότητα για τους πλείστους Έλληνες. Γεγονός που το κατανοώ λόγω της δυσχερούς περιόδου που διανύει η χώρα μας. Μιας χώρας που θα υποστεί τα πάνδεινα, μαζί με τους πολίτες της.

Με τα δεδομένα αυτών των στιγμών, δεν γνωρίζω –ούτε θέλω να υποθέσω– τι θα έχει συμβεί μέχρι την Κυριακή που θα κυκλοφορήσει η πάντοτε διαφωτιστική εφημερίδα μας. Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι –αν υπάρξει απόφαση– θα προκαθορίσει σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις στην πατρίδα μας για ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. Εξελίξεις, βέβαια, που θα εξαρτηθούν, αρνητικά ή θετικά, από ευρωπαϊκά και διεθνή γεγονότα, καθώς και από πολιτικούς ηγέτες μεγάλης εμβέλειας.

Ο Αλέξης Τσίπρας, χαρισματική φυσιογνωμία πολιτικού ανδρός, απέδειξε εμπράκτως ότι είναι υπέρ το δέον εργατικός και πείσμων στις επιδιώξεις του. Η αγάπη του για τους φτωχούς, τους άνεργους, τους ανήμπορους να σταθούν στα πόδια τους λόγω πάσης φύσεως ασθενειών και τους εκ γενετής σακάτηδες –ο Σόιμπλε δεν είναι εκ γενετής σακάτης–, είναι πασίδηλη.

Είναι, επίσης, λάτρης της δικαιοσύνης, πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και ότι, ως εκ τούτου, έχουν ίσα δικαιώματα για την κοινωνική και επαγγελματική τους ανέλιξη. Είναι ταυτοχρόνως φιλόδοξος, αλλά τιθασεύει τη θεμιτή φιλοδοξία του για να υπηρετήσει με διαβάθμιση των αναγκών το κοινωνικό σύνολο, εξαιρουμένων φυσικά των ακόρεστων πλουτοκρατών που δεν πληρώνουν δεκάρα τσακιστή στο Ελληνικό Δημόσιο και εκείνων που υπονομεύουν, είτε φανερά είτε ύπουλα, την πατρίδα μας.

Εικάζω τελικά ότι θα επικρατήσουν στις διαπραγματεύσεις οι συμπλεγματικοί νάνοι του εξωτερικού και θα μας αλλάξουν τον αδόξαστο.