Μας παγίδευσε η ευμάρεια…
// Η σειρά «Το σόι σου» έκλεψε τις καρδιές των τηλεθεατών. Γιατί μας έβαλε στην πιο κρίσιμη περίοδο της Ιστορίας μας μετά τη Μεταπολίτευση να σκεφτούμε, μέσα από ένα σίριαλ, ότι η ελληνική οικογένεια είναι αυτή που βοηθά τα μέλη της στα δύσκολα. Τι σημαίνει η αγκαλιά της ελληνίδας μάνας;
Μέσα σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνά η χώρα, δοξάζω τον Θεό που ήμουν στην τηλεόραση με ένα τόσο όμορφο σίριαλ, που περιγράφει ό,τι πιο σημαντικό έχουμε στην Ελλάδα, την οικογένεια. Αγάπησα αυτό το σίριαλ γιατί αγαπώ τον θεσμό της οικογένειας αλλά και τα σπιτικά γεύματα. Δεν τα αλλάζω με τίποτα. Τις γιορτές με τους γονείς και τα αδέρφια. Μάλιστα είμαι μακαρονάς και πολύ συχνά καλώ συγγενείς και φίλους για να τους φτιάξω καλό σπιτικό φαγητό. Οι πρώτες ύλες και η καθαριότητα είναι το παν. Αυτό το πήρα από τη μάνα μου. Η καταγωγή μου είναι από τη Μάνη και οι οικογενειακές σχέσεις, τα έθιμα και οι παραδόσεις είναι η ταυτότητά μας. Αυτό δεν θα μας το πάρει κανείς.
// Νιώθετε ότι οι Ευρωπαίοι έχουν χάσει τον αλτρουισμό τους;
Η Ευρώπη έχει χάσει τη συνοχή και την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της οικογένειας. Περιμένει κανείς ύστερα από αυτό να δείξει την έμπρακτη υποστήριξη, την ανθρωπιστική πλέον προς την Ελλάδα;
Η Ελλάδα πρωτοστάτησε για να μπουν νέες χώρες από τη Βαλτική μέσα στην ΕΕ, να μεγαλώσει η ευρωπαϊκή οικογένεια και τώρα αυτές έχουν γίνει οι χειρότεροι πολέμιοί μας. Μα υπάρχει εννοιολογικά Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα; Πού είναι το δίκιο;
// Φοβάστε την επιστροφή στη δραχμή;
Από τη στιγμή που πήρα το πτυχίο μου από το Ωδείο Αθηνών εργάζομαι συνέχεια. Την κυνηγάω τη δουλειά, δεν τη φοβάμαι, δεν κουράζομαι. Και φέτος ξυπνούσα πολύ πρωί για να πάω στο ραδιόφωνο για να ψυχαγωγήσω το κοινό που το είχε τόση ανάγκη, το μεσημέρι έτρεχα στα τηλεοπτικά γυρίσματα και το βράδυ έπαιζα στο θέατρο. Δεν φοβάμαι τίποτα. Τους φίλους μου σκέφτομαι που είναι παντρεμένοι, που έκαναν παιδάκια, που πριν από έξι χρόνια προγραμμάτισαν αλλιώς τη ζωή τους σύμφωνα με τις δουλειές τους και τώρα ο ένας από τους δύο είναι άνεργος και καλούνται να ζήσουν με ελάχιστα ευρώ. Και τις τελευταίες δύο εβδομάδες κάθονται στην ουρά των ATM για εξήντα ευρώ. Όσοι έχουν οικογένεια σήμερα, κάτω από αυτές τις συνθήκες και με αυτήν την ψυχολογική πίεση που δέχονται από τα κανάλια αλλά και τους εκβιασμούς των τεχνοκρατών της Ευρώπης, είναι οι ήρωες της καθημερινότητας.
// Μας έχουν ήδη έτοιμο και το πακέτο ανθρωπιστικής βοήθειας…
Μιλάνε οι Ευρωπαίοι για ανθρωπιστική βοήθεια μετά το grexit; Δηλαδή έτσι που μας κατάντησαν με τα Μνημόνια δεν είχαμε ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα;
Τις αυτοκτονίες, τους νέους μετανάστες με πτυχία, τις χιλιάδες ελληνικές οικογένειες στα όρια της φτώχειας τις αγνοούν;
Το βροντερό «όχι» στη λιτότητα που τους είπε υπερήφανα ο ελληνικός λαός και με κλειστές τράπεζες, σε μια κοινωνία σε στραγγαλισμό και ασφυξία, τους απέδειξε τη γενναιότητά του και το φρόνημά του. Το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι μεμονωμένο. Είναι ευρωπαϊκό και θα χτυπά τη μια χώρα μετά την άλλη. Χρειάζεται άλλη προσέγγιση στην οικονομία.
// Αποφασίσατε να κάνετε καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με τη θεατρική παράσταση των Ρέππα – Παπαθανασίου «Πριν το χάραμα», στην οποία περνά όλη η Ιστορία της Ελλάδας μετά την Κατοχή.
Το έργο είναι σαν να γράφτηκε σήμερα. Στον πόλεμο κατά των Γερμανών, στα δύσκολα, οι Έλληνες έγιναν μια γροθιά, δεν έσκυψαν το κεφάλι. Υπήρχε πολύ φτώχεια, οι άνθρωποι περπατούσαν ξυπόλητοι, δεν είχαν ψωμί να φάνε, έχαναν τους δικούς τους στο μέτωπο, αλλά με τη δική τους αντίσταση καθυστέρησαν τους Γερμανούς και μπήκαν στη Ρωσία τον χειμώνα. Ήταν καίρια η αντίσταση των Ελλήνων για τη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων εναντίον της ναζιστικής μηχανής. Μετά τον πόλεμο οι Έλληνες διχάστηκαν. Ο εμφύλιος για την εξουσία έφερε αδέρφια στα όπλα, σ’ ένα παιχνίδι στημένο. Μας είχαν ήδη μοιράσει στο δυτικό μπλοκ. Μόνο ο εμφύλιος είναι καταστροφή για τον λαό μας. Ελπίζω να μην το ξαναζήσουμε.
// Σας έχει γίνει πρόταση, όπως πληροφορηθήκαμε, για να λάβετε μέρος στην επιτυχημένη σειρά του ΑΝΤ1 «Μπρούσκο», αλλά απαντήσατε αρνητικά. Γιατί;
Μπορεί να νομίζετε ότι σας λέω ψέματα αλλά στην κρίση δεν είμαι φαταούλας. Αφού μπορώ να ζήσω με αυτές τις δουλειές που έχω, θέλω να πάρει την επιπλέον εργασία που μου προτείνουν ένας άλλος συνάδελφος. Δεν είμαι αρπακτικό. Το βάζο της ευημερίας έπεσε κάτω και έσπασε. Ζούσαμε σ’ έναν γυάλινο κόσμο. Η ευμάρεια έγινε η παγίδα μας. Ο πλούτος το αγκίστρι. Και τώρα η σκλαβιά μας.
Σκλάβοι των δανείων που μας έδιναν οι ξένες τράπεζες. Ένα σχέδιο στημένο. Οι Έλληνες εξαθλιώνονται μέρα με την ημέρα και ο μόνος τόπος που είναι στον κόσμο του με τεράστιους τζίρους είναι η Μύκονος. Αλήθεια, πώς μπορούν να γλεντούν στη Μύκονο; Έχουν διάθεση; Μπορούν να γλεντούν στα κλαμπ και οι ηλικιωμένοι να κλαίνε έξω από τα ΑΤΜ; Αλήθεια, πού είναι αυτές τις στιγμές οι πλούσιοι της χώρας μας; Πού είναι οι εθνικοί ευεργέτες; Αγαπάνε την πατρίδα ή έγιναν πολίτες μιας παγκόσμιας οικονομικής ελίτ που έχει Θεό της το χρήμα;
// Τι πιστεύετε για το μέλλον της χώρας μας;
Τους συμφέρει να μας απομονώσουν ενώ κατέχουμε τόσο σπουδαία γεωπολιτική θέση; Θα δούμε μακροπρόθεσμα πόσο τους συμφέρει. Η Ευρώπη δεν έχει λύσει κανένα θέμα. Και πάνω από όλα το μεταναστευτικό, που αποτελεί μια βόμβα πάνω από το κεφάλι της.