Πανστρατιά… τρομοκρατίας για να επιβάλουν το «ΝΑΙ»

Δείγμα, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, της ανησυχίας που υπάρχει στην Ευρώπη, αλλά και, πέραν αυτής, ως προς τις συνέπειες που μπορεί να έχει για την παγκόσμια οικονομία μια οριστική ρήξη και πολύ περισσότερο η χρεοκοπία και η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Όσο και αν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις καθησυχάζουν διαβεβαιώνοντας τους πολίτες των χωρών τους ότι οι επιπτώσεις θα είναι εξαιρετικά περιορισμένες, η παγκόσμια οικονομία θα μπει σε εντελώς αχαρτογράφητα νερά και ως εκ τούτου κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την ένταση και την έκταση των συνεπειών. Μόλις συνήλθαν από το «σοκ» του αιφνιδιασμού, απόδειξη ότι δεν ανέμεναν την κίνηση αυτή του κ. Τσίπρα, ακολούθησε ένας ορυμαγδός αντιδράσεων, δηλώσεων, με ευθείες προειδοποιήσεις και έμμεσες αλλά σαφείς απειλές. Από ξένους ηγέτες, πρωθυπουργούς, υπουργούς, επιφανείς οικονομολόγους, από τον Μπ. Ομπάμα και την Άνγκ. Μέρκελ, τον Φρ. Ολάντ και τον Μ. Ρέντσι κ.ά. Οι παρεμβάσεις τους είχαν έναν κοινό άξονα: Αφενός ότι το πραγματικό ερώτημα του δημοψηφίσματος δεν είναι «Ναι» η «Όχι» στα μέτρα που ζητούν οι δανειστές, αλλά «Ναι» ή «Όχι» στο ευρώ. Αφετέρου ότι τυχόν επικράτηση του «Όχι» θα σημαίνει «Όχι» και στο ευρώ, οπότε η Ελλάδα πολύ σύντομα θα αναγκαστεί να τεθεί εκτός Ευρωζώνης. Ενδεχομένως δε και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού θα έχει προηγηθεί η κατάρρευση των τραπεζών, η χρεοκοπία και η -αναπόφευκτη- επιστροφή της χώρας στη δραχμή, σκηνές που παραπέμπουν σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας και καταστροφής του πλανήτη από εξωγήινες δυνάμεις του κακού. Την ίδια στιγμή, τα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης του εξωτερικού άρχισαν να κορυφώνουν την καταστροφολογία τους επιλέγοντας ως «φόντο» τις «ουρές» των πολιτών στα ΑΤΜ. Οι αλλεπάλληλες παρεμβάσεις των ΗΠΑ για την ανάγκη επίτευξης συμφωνίας ελάχιστα έχουν να κάνουν με το ενδιαφέρον τους για την τύχη της χώρας μας και του ελληνικού λαού. Περισσότερο τους ανησυχούν οι επιπτώσεις στην αμερικάνικη οικονομία και τυχόν διατάραξη των ισορροπιών στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου, δεδομένης της γεωστρατηγικής σημασίας που έχει η χώρα μας. Είναι εμφανές πλέον από τον τρόπο που διαπραγματεύθηκαν το τελευταίο διάστημα οι δανειστές ότι το πρόβλημά τους δεν ήταν οικονομικό, ήτοι, π.χ., η αύξηση ή μη του ΦΠΑ στα νησιά ή η μείωση των επικουρικών συντάξεων. Το πρόβλημά τους ήταν πολιτικό, ειδικά των Γερμανών και των δορυφόρων τους. Εξ ου και υπονόμευσαν μέχρι τέλους τη διαδικασία με στόχο πλέον την κυβέρνηση και προσωπικά τον Αλ. Τσίπρα και το πώς θα «απαλλαγούν» από αυτόν. Ανάλογα κλιμακώθηκαν οι αντιδράσεις και στο εσωτερικό, καθώς πολιτικοί, οικονομολόγοι, καθηγητές, καλλιτέχνες, περιφερειάρχες, δήμαρχοι, κ.ά., έσπευσαν αρχικά να αντιταχθούν στην απόφαση για το δημοψήφισμα και στη συνέχεια να «στρατευτούν» υπέρ του «Ναι». Πολιτικοί, βέβαια, που είναι απαξιωμένοι στη συνείδηση του ελληνικού λαού ή έχουν ταυτιστεί με καταστροφικές πολιτικές (Σαμαράς, Παπανδρέου, Βενιζέλος, Σημίτης κ.ά.). Προκαλεί δε αίσθηση το γεγονός ότι στον «αγώνα» μπήκαν γνωστοί επιχειρηματίες, παράγοντες του ποδοσφαίρου (Μαρινάκης) ακόμη και η ηγεσία της Εκκλησίας.

Όλοι ανεξαιρέτως κινήθηκαν στην ίδια γραμμή «τρομοκρατίας» ότι η διενέργεια του δημοψηφίσματος φέρνει την Ελλάδα ένα βήμα πιο κοντά στην έξοδο από το ευρώ και ότι αυτό θα συμβεί αν επικρατήσει το «Όχι». Κανείς εξ όλων αυτών δεν θεώρησε σκόπιμο να στραφεί κατά των δανειστών που με τα μέτρα που ζητούν «στοχεύουν» στην εξαθλίωση των Ελλήνων. Κανείς δεν φάνηκε να ενοχλείται για την ευθεία ανάμιξη των δανειστών στην εσωτερική λειτουργία της χώρας, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την εθνική κυριαρχία.