«ΟΧΙ»!

Θα πάμε όλοι στις κάλπες να πούμε στο Δ’ Ράιχ ένα καινούργιο «ΟΧΙ», που θα είναι συνέχεια των κατηγορηματικών αρνήσεων που δώσαμε στη μακραίωνη ιστορία μας σε όλους τους επιδρομείς και κατακτητές. Σε όσους θέλησαν να υποδουλώσουν και να αφανίσουν την πατρίδα μας. Οι χρυσές σελίδες της ιστορίας μας γράφτηκαν πάντοτε με «ΟΧΙ» και ποτέ με «ΝΑΙ». Δεν ξεπουλάμε την τιμή του έθνους μας για τα «ευρώ». «Ναι» σημαίνει σκύψιμο της μέσης, προσκύνημα στους εχθρούς και κατακτητές. Δεν το κάναμε ποτέ, δεν θα το κάνουμε και τώρα. Πόλεμο μας κήρυξαν ουσιαστικά οι μαφιόζοι εταίροι και μας ζητούν να παραδοθούμε άνευ όρων. Παραδόθηκαν οι μνημονιακοί που στηρίζουν την ύπαρξή τους στην εύνοια των ξένων κατακτητών. Οι Εφιάλτες. Η συντριπτική πλειοψηφία των δημοκρατικών πολιτών δεν παραδίδεται. Ο Τσίπρας, αργά το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, όταν με σοβαρότητα και αξιοπρέπεια βγήκε και έκανε το διάγγελμά του, στην ουσία μας είπε: «Ελληνικά λαέ, δεν σε πρόδωσα». Τα μνημονιακά κόμματα είναι συνηθισμένα να δέχονται ραπίσματα από την ξενοκρατία. Προπαγανδίζουν με όλα τα πολιτικά και δημοσιογραφικά μέσα που διαθέτουν, με τα «παπαγαλάκια» και τις ξένες υπηρεσίες, να δεχθούμε τη λάσπη του «Ναι». Δεν υπάρχει χειρότερο κακό από τη λάσπη που πέφτει και κηλιδώνει τις υπολήψεις των λαών, όταν θελήσουν να υπηρετήσουν τους εισβολείς με θυσία της τιμής τους. Τέτοιες κηλίδες τίποτα δεν είναι ικανό να τις καθαρίσει. Ούτε το σβήσιμο της γενεάς που τις έχει προκαλέσει. Οι γενεές φεύγουν, αλλά μένουν οι σελίδες της ιστορίας για να θυμίζουν την ντροπή. Μένουν οι μεταγενέστεροι και ζητούν ευθύνες από τη στάχτη μας. Για όλα μπορούν να μας κατηγορήσουν οι ξένοι. Ένα μόνο δεν θα πει κανείς, ότι δεν διατηρήσαμε, μέσα στο πέρασμα των αιώνων, άσπιλη την εθνική μας φιλοτιμία. Έτσι άσπιλη θα τη διατηρήσουμε και τώρα, με το «ΟΧΙ» που θα ρίξουμε στην κάλπη. Τελεσίγραφα μας έστειλαν κάποτε ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ. Τελεσίγραφο μας απέδωσαν και οι εταίροι του Δ’ Ράιχ. Ήθελαν μ’ αυτόν τον τρόπο να εκβιάσουν τον έλληνα πρωθυπουργό. Να τον κάνουν να υπογράψει, ουσιαστικά, «δήλωση μετανοίας», να τον ρεζιλέψουν στα μάτια των ψηφοφόρων του και δι’ αυτού του τρόπου να τον ανατρέψουν. Είναι χαρακτηριστική η κυνική απαίτηση των ευρωπαίων τυράννων να μειώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τους μισθούς και τις συντάξεις των μισθωτών – συνταξιούχων, που δεν τους έχει απομείνει τίποτε πλέον και να βάλει κι άλλους δυσβάστακτους φόρους. Στην ουσία, η Γερμανία ζητάει ένα νέο «ολοκαύτωμα». Κι έρχονται οι εθελόδουλοι ευρωλάγνοι Νέας Δημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού (ακόμα και το λείψανο της ΔΗΜΑΡ), αυτοί διά τους οποίους η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποτελεί συμμαχία, αλλά θρησκεία, και πανηγυρίζουν για τον κυνισμό και την αισχρή συμπεριφορά των εταίρων. Ο γραικυλισμός τους προκαλεί οργή και θλίψη. Περιμένουν να πέσει ο Τσίπρας για να αναλάβουν αυτοί συνεταιρικά την εξουσία, πρόθυμοι να δεχθούν κάθε εθνική ταπείνωση και κάθε αντιλαϊκό μέτρο, χάριν του… «ευρωπαϊσμού»… Αυτό το νόημα έχει η πρόταση Σαμαρά για «κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης». Και αξιώνει να… «ζητήσει συγνώμη» ο Τσίπρας από τον λαό για το γεγονός ότι αγωνίσθηκε σαν τον Δαυίδ εναντίον του Γολιάθ και έδειξε σθένος μπροστά στην ευρωπαϊκή συμμορία. Δι’ αυτού του τρόπου, η δωσιλογική κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ θα δικαιωθεί. Ο δωσιλογισμός θα μεταμφιεσθεί σε… «ρεαλισμό». Η συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη υπήρξε βαρύ λάθος. Ήταν λεόντειος σύμπραξη υπέρ των εταίρων. Εκείνοι εισπράττουν τους φόρους των Ελλήνων. Ο λαός μας επωμίζεται οδύνες. Ο έτερος των συμβαλλομένων βυθίζεται στην ανεργία και στην πενία. Και οι εταίροι αχρηστεύουν την εθνική κυριαρχία μας και θα απαιτούν συνεχώς νέα δολοφονικά μέτρα. Τόσο η Διεθνής όσο και η ελληνική Ένωσις υπέρ των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτου προέβλεπαν ότι: «Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα ενός βιοτικού επιπέδου ικανού να εξασφαλίσει την υγείαν και την ευημερίαν αυτού και της οικογενείας του. Ιδία διά την διατροφήν, ενδυμασίαν, κατοικίαν, ιατρικήν περίθαλψιν, ως και διά τας αναγκαίας υπηρεσίας κοινωνικής προνοίας, έχει δικαίωμα ασφαλίσεως εν περιπτώσει ανεργίας, ασθενείας…» κ.λπ. Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τη 10η Δεκεμβρίου του 1948. Όσα προέβλεπε εκείνη η Διακήρυξη τα κατήργησε η γερμανοευρωπαϊκή ένωση, η οποία περνά πάνω από πτώματα και εκφράζει τη δυστυχία και την εξόντωση των λαών χάριν του άκρατου καπιταλισμού των μεγαλοτραπεζιτών. Έτσι όπως έχει εξελιχθεί ο Γ’ Παγκόσμιος οικονομικός Πόλεμος, η λέξη «Ευρώπη» δίνει αφορμές σε πολλές συγχύσεις. Διότι, παραφράζοντας αυτό που είχε πει ο Saint Just, «Η δυστυχία είναι μια ιδέα καινούργια στην Ευρώπη…». Η Ευρώπη πρόδωσε τις αξίες και τα ιδανικά της κατά τρόπο τραγικό. Δεν αντιπροσωπεύει τίποτε πλέον από όσα ονειρεύονται οι δημοκρατικοί πολίτες. Γι’ αυτό, η εξωτερική μας πολιτική πρέπει να αλλάξει ριζικά. Τον καιρό που οι κυβερνήσεις της Δεξιάς θυσίαζαν πολλά χάριν του ΝΑΤΟ και των δυτικών «συμμάχων», η τότε αντιπολίτευση επέκρινε δριμύτατα την εξωτερική πολιτική της ΕΡΕ. Ο αρχηγός της Δημοκρατικής Ενώσεως Ηλίας Τσιριμώκος είχε τονίσει με έμφαση: «Εξωτερική πολιτική! Ιδού ένας όρος που πρέπει να ανακτήσει την θέσιν του στο λεξιλόγιο, στην σκέψη και την ψυχή των ελλήνων πολιτικών ανδρών…». Η επισήμανση του παλαιού σοσιαλιστή ηγέτη αποκτά τώρα δραματική επικαιρότητα. Διότι αυτός ο όρος πρέπει να αξιολογηθεί εκ νέου στη σκέψη και στη ψυχή όχι μόνο των πολιτικών μας αλλά και των πολιτών εκείνων που έχουν επηρεασθεί από την προπαγάνδα του «συστήματος» -που οργίασε την εβδομάδα που μας πέρασε- για τη «συμφορά» που θα προκύψει αν μας βγάλουν από το ευρώ. Στη δραματική συνεδρίαση της Βουλής του περασμένου Σαββάτου, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 ετών από την ίδρυση του ΟΗΕ, με μια θαυμάσια αγόρευσή της, που ήταν εγκώμιο για τη Δημοκρατία, επεσήμανε ότι τώρα έχουν καταπατηθεί τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτου αλλά και των λαών από τις δυνάμεις του καπιταλισμού. Η αγόρευσή της εκείνη την καθιέρωσε ως ρήτορα υψηλού επιπέδου, κάτι που δεν συναντούμε εύκολα στις μέρες μας. Και ο Αλέξης Τσίπρας με καθαρό λόγο περιέγραψε τους πρωτοφανείς ωμούς εκβιασμούς των ανάλγητων εταίρων (σωστά ο Θανάσης Παφίλης του ΚΚΕ τους χαρακτήρισε «κοράκια»), που έχουν στόχο να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία. Πανικόβλητος ο Σαμαράς, θεώρησε… «πραξικόπημα» την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Η Ευρωζώνη είναι ανάγκη να διαλυθεί. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος όλων των λαών του Νότου. Και εδώ, πέραν οιασδήποτε εξελίξεως, απαιτείται συντονισμένος ανένδοτος αγώνας εναντίον της Γερμανίας, εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο έχει αυτή τη μορφή υπό τον πλήρη έλεγχο του διεθνούς καπιταλισμού.

Ο αντιευρωπαϊκός αγώνας πρέπει να γίνει πολιτική συνείδηση, κήρυγμα, λαϊκή διεκδίκηση. Και κάτω από την πίεση των «ταπεινών και καταφρονεμένων», να υπάρξει η ώθηση προς τη δημιουργία νέων πολιτικών θεσμών, για μια νέα Ευρώπη, όχι των τραπεζιτών, αλλά μια Ευρώπη του προλεταριάτου των εργαζομένων.

Όταν το 1941 έγινε η πρώτη παγκόσμια σύρραξη, η Ρόζα Λούξεμπουργκ έγραφε: «Ο Παγκόσμιος Πόλεμος έβαλε την ανθρωπότητα μπροστά στο δίλημμα: Ή συνέχιση του καπιταλισμού, με άμεση προοπτική έναν νέο πόλεμο και το βύθισμα μέσα στο χάος, ή ανατροπή των εκμεταλλευτών καπιταλιστών…». Το ίδιο δίλημμα επανέρχεται, εκατό περίπου χρόνια μετά, με τον σημερινό Γ’ Παγκόσμιο -οικονομικό- πόλεμο. Και τότε και τώρα, η ανατροπή του καπιταλισμού παραμένει το ζητούμενο, με το λάβαρο του «ΟΧΙ»…