Ιστορία μιας αναμονής στο ΑΤΜ…

Πραγματικά, δεν θα μπορούσα να μη μιλήσω με αυτόν τον κόσμο και, πολύ περισσότερο, να μην προσπαθήσω να «πολιτικοποιήσω» περαιτέρω αυτήν την κατάσταση, ώστε αυτό το «Όχι» να γίνει «Όχι» σε όλα τα Μνημόνια, δεξιά και αριστερά, «Όχι» στη λιτότητα! Τα 20 λεπτά που έμεινα στην ουρά ήταν πραγματικά αποκαλυπτικά για το πώς ένας λαός μπορεί να αντιστέκεται ακόμα και όταν δέχεται τη μεγαλύτερη οικονομική επίθεση από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και μάλιστα με όλο το οικονομικό, πολιτικό και μιντιακό σύστημα να τον βομβαρδίζει με προπαγάνδα φόβου και τρομοκρατίας.

Γιάννης Π.

Τώρα θα σκύψουμε το κεφάλι;

Μόλις γύρισα από ΑΤΜ. Γύρω στα 20 άτομα ουρά. Πλακίτσα, πειράγματα, αυτοσαρκασμός και πανηγυρισμοί όταν το μηχάνημα έβγαλε λεφτά, γιατί για λίγο είχε μπλοκάρει. Και σχόλια όπως:

«Εμείς, μωρέ, περάσαμε Κατοχή. Τώρα θα σκύψουμε το κεφάλι;», από τον γηραιότερο της παρέας.

«Πάντως, εγώ αν είχα να βγάζω 60 ευρώ κάθε μέρα, θα ξαναπαντρευόμουν».

Ένας περαστικός κύριος κοντοστάθηκε για λίγο, μας κοίταξε και κούνησε επιτιμητικά το κεφάλι: «Και πολλά σας δίνει, όρνια, που τρέχατε όλο το Σαββατοκύριακο να βγάλετε τις πενταροδεκάρες σας, μη χάσει η Βενετιά βελόνι».

Μόνο μια 70χρονη, με ξανθά εξτένσιον και ντυμένη στο ροζ της Bibi-Βo, είπε: «Τσίπρα δεν θέλατε;», για να εισπράξει την απάντηση: «Εσύ κοίτα να περιμένεις τη σειρά σου, που έσπρωχνες πριν για να περάσεις πρώτη, κι άσ’ τον Τσίπρα».

Επιστρέφοντας, μια μικρή πλατεία δίπλα από το πάντα γεμάτο και τώρα μισοάδειο καφέ ήταν γεμάτη κόσμο που έπινε καφέ και λιαζόταν στα παγκάκια.

Ολυμπία Γ.

Σημ. «Π»: Τα παραπάνω κείμενα είναι από το μπλογκ «Ξεκίνημα».