Στις φωτιές του Άη Γιάννη κάηκαν όνειρα, όχι Μνημόνια, και η ελπίδα εθνικής ανόρθωσης

Η σημερινή Ελλάδα (ακόμη) εμφανίζεται αθεράπευτα λειψή και ψυχικά σακατεμένη. Ανίκανη για τις «τρέλες» και ανατάσεις που έγραψαν την ιστορία της. Ικανή, κάποτε, για σμιλευμένο λόγο, που εκπηγάζει ίσως από νοσταλγία αυτής της ιστορίας και στιγμιαία συγκινεί, αλλά ανήμπορη να τον ακολουθήσει και στην πράξη. Ο Αλέξης Τσίπρας το απέδειξε.

Σπαρακτική θα ήταν για τους προγόνους, που διεκδικούμε (αν βλέπουνε από εκεί που βρίσκονται), η καλειδοσκοπική απεικόνιση των επιγόνων τους στο σημερινό ιστορικό τους κάδρο, όπως την παρουσίαζαν οι τηλεοράσεις το βράδυ της Δευτέρας:

«Στους δρόμους της Βιέννης, των Βρυξελλών, του Λονδίνου, του Δουβλίνου, του Παρισιού, της Χάγης, δεκάδες και δεκάδες χιλιάδες ξένων διαδηλωτών, με την Ελλάδα – ιδέα στο μυαλό, με πλακάτ, καρναβαλικές γελοιογραφίες των ηγετών της ”τρόικας”, ελληνικές σημαίες και μεγαφωνικά συνθήματα αλληλεγγύης και ενθάρρυνσης στην ιδεατή ελληνική μάχη με τη ”νομισματική χούντα”», κατά τον ορισμό του οικονομικού σχολιαστή της συντηρητικής «Daily Telegraph». Και αυτά την ώρα που ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας εισερχόταν στο Μέγαρο Μπερλεμόν της Κομισιόν με το σχέδιο της έντιμης… συνθηκολόγησης. Την ίδια ώρα, στην Αθήνα, πολλές χιλιάδες μαχητικών διαδηλωτών, με σφυρίχτρες, σημαίες της ΕΕ και πλακάτ υπέρ του Γιούνκερ και του ευρώ, στην πλατεία Συντάγματος, επιχειρούσαν να ανέβουν στα προπύλαια της Βουλής για να βροντοφωνάξουν την προσήλωσή τους στο ευρώ πάση θυσία… Και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας -μπροστά σε κάμερες και μικρόφωνα της τηλεόρασης- το ίδιο μήνυμα είχε άλλωστε αντιτάξει στο προκαταρκτικό πόρισμα της Επιτροπής της Αλήθειας για το Χρέος, που του εκόμισε η Πρόεδρος της Βουλής…

Δευτέρα, στις 8 μ.μ., την ώρα που στις Βρυξέλλες άρχιζε η τελική αποφασιστική αναμέτρηση με τους «εταίρους» – δανειστές – δυνάστες, έξω μεγαλειώδεις διαδηλώσεις ξένων, με σύνθημα «Αντισταθείτε!».

Μέσα, στο Σύνταγμα, σφυριχτό και κραυγαλέο παράγγελμα: «Τελειώνετε γρήγορα, μέσα στο ευρώ», παραδοθείτε!

Εικόνα απίστευτη, σουρεαλιστική!

Θα πρέπει τα δελτία των 8, του Mega και του ΑΝΤ1, της Δευτέρας 22/6/15, να προστατευθούν από τη φθορά του χρόνου προς χρήση κάποιου ιστορικού, ενός μελλοντικού Edward Gibbon*, λ.χ., ως παραστατική συνθετική απεικόνιση μιας ημερομηνίας – σταθμού στη μεταπολεμική ιστορία της ελλαδικής παρακμιακής κατάπτωσης, από τη συβαριτική κραιπάλη στον αυτοκτονικό ιδεασμό.

Όσα ακολούθησαν την υπόλοιπη εβδομάδα εντάσσονται στην προβλέψιμη πλέον εξέλιξη του αξιοθρήνητου εξάμηνου σίριαλ, με τις συνεχείς μεταπτώσεις του σκωτικού λουτρού, μεταξύ στεναγμών ανακούφισης και νέων κλαυθμυρισμών «αγανάκτησης» και με μόνο σταθερό χαρακτηριστικό τις νέες συνεχώς υποχωρήσεις της ριζοσπαστικής κυβέρνησης μέχρι το έσχατο στάδιο της ταπεινωτικής απογύμνωσης από τα προγραμματικά της χαρακτηριστικά. Με αποκορύφωμα το μέγα τράκο της Τετάρτης και όσων ακολούθησαν… Η υπόθεση είχε βέβαια κριθεί εξαρχής, όταν ο κ. Τσίπρας επιδόθηκε στο εγχείρημα να λύσει το πρόβλημα της Ελλάδος στην Ευρώπη, αλλάζοντας την Ευρώπη από μέσα! Και επισφραγίστηκε όταν με τη μοιραία συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου ουσιαστικά δεσμεύτηκε να σεβασθεί τις υπογραφές των προκατόχων του – η κατακραυγή κατά των οποίων τον είχε φέρει στην εξουσία.

Τώρα, τέλη Ιουνίου πια, μπροστά στον πρόεδρο της «πρώτης αριστερής κυβέρνησης» ορθώνεται τοίχος με επάνω γραμμένο το ερώτημα, το κορυφαίο ίσως της ιστορίας του – της μέχρι σήμερα και της ενδεχόμενης μελλοντικής:Θα επιλέξει να σύρεται σε ένα εξάμηνο ευτελισμού με προφανή μοιραία κατάληξη, καταφεύγοντας σε διαφανή «ισοδύναμα» απόκρυψης των θανάσιμων νέων πληγμάτων σε βάρος των τάξεων που τον εξέλεξαν για να τις προστατέψει και επινοώντας ευφημισμούς ή γλωσσικά μασκαρέματα για το ολέθριο ξεπούλημα του σταθερού εθνικού κεφαλαίου έναντι οποιασδήποτε μελλοντικής ανάπτυξης;

Ή θα εξηγήσει τις συνεχείς υποχωρήσεις του ως σχέδιο αποκάλυψης, στους λαούς της Ευρώπης, ότι τόσο οι θεσμοί της ΕΕ όσο και το ΔΝΤ έχουν λαθραία απαχθεί και μεταποιηθεί σε εργαλεία εκβιασμού, καταπίεσης και λεηλασίας χωρών και κοινωνιών και πως, κατά συνέπεια, είναι υποχρεωμένος να προσφύγει σε δημοψήφισμα ενημέρωσης και ποδηγέτησης της κοινής γνώμης;

Στην περίπτωση που το πρωθυπουργικό περιβάλλον προκρίνει την πρώτη επιλογή -της αγοράς χρόνου (κάποιων μηνών) διακυβέρνησης, δαπάναις του κόσμου που τους ψήφισε και προς τέρψιν των αντιπάλων τους- το δίλημμα μετατοπίζεται σε υπουργούς και βουλευτές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Για όσους δε από αυτούς αρνηθούν πεισματικά να υπογράψουν (ψηφίζοντας) τη δήλωση μετάνοιας και αποκήρυξης των πιστεύω και των λόγων τους, όπως ουσιαστικά θα αποτελεί μια συμφωνία ταπείνωσης και εθνικού αφανισμού, κυρίαρχη επιταγή θα παραμείνει όχι η παραίτηση -εθελούσια ή ζητούμενη- αλλά η εντολή του ψηφοφόρου τους, που τους θέλει στην εθνική αντιπροσωπεία, να «σχίζουν τα Μνημόνια» σε κάθε ευκαιρία, όσα και αν ψάλλουν οι κ. Πανούσης, Σταθάκης και λοιποί αριστεροί καρεκλοθήρες, συνοδεία ορχήστρας οργάνων της διαπλοκής.

Έτσι μόνο θα μείνει κάτι -μια μαγιά- απ’ τον σωρό των ερειπίων…

* Edward Gibbon: Βρετανός κλασικός, ιστορικός της παρακμής και της πτώσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.