Ο επικήδειος…

Προηγήθηκαν, βέβαια, τα τελευταία πέντε χρόνια οι μνημονιακές κυβερνήσεις, με προεξάρχουσες εκείνες του Γιώργου Παπανδρέου, του Λουκά Παπαδήμου και του Αντώνη Σαμαρά. Αυτές προλείαναν ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΕΣΤΑΤΑ το έδαφος για τη μεθοδική προέλαση των απογόνων του Χίτλερ και των συμφεροντολόγων συμμάχων τους.

Ο Τσίπρας πίστεψε αφελώς στη χωρίς αρχές και αξίες Ευρώπη. Η οποία, τουλάχιστον από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, το 1992, αν όχι και προγενεστέρως, έπαψε να είναι «η Ευρώπη των λαών». Όσο για το περιλάλητο «ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ», το κλαίνε οι ρέγγες εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Προσθέτω παρεμπιπτόντως, μια και συμπληρώθηκαν την Τρίτη 19 χρόνια από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, ότι η χαρισματική αυτή προσωπικότητα είχε διαβλέψει εγκαίρως πως οι χώρες του κέντρου της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) θα διαδραμάτιζαν δεσπόζοντα ρόλο, σε αντίθεση με τις χώρες της περιφέρειας, πράγμα που το είχα συζητήσει από του βήματος της Βουλής με τον αείμνηστο Παναγή Παπαληγούρα, ο οποίος συμφωνούσε απόλυτα με τη συγκεκριμένη άποψη του Ανδρέα.

Ο Αλέξης Τσίπρας, χαρισματικός και αυτός, θαύμαζε τον Ανδρέα Παπανδρέου και προσπαθούσε να τον μιμηθεί, κυρίως στην πειστική και εντυπωσιακή εκφορά του λόγου. Συνέπεσαν εκ των υστέρων και σε ορισμένα λάθη. Λόγου χάριν, στην ανικανότητά τους να διαλέγουν τους κατάλληλους συνεργάτες. Επίσης, αμφότεροι –ο Ανδρέας ίσως λίγο περισσότερο από τον Αλέξη– ήταν ευεπίφοροι στην κολακεία.

Έρχομαι τώρα στον τίτλο αυτού του άρθρου. Μετά τους επικήδειους προσφέρονται καφέδες, παξιμαδάκια, κονιάκ και κόλλυβα. Ας απολαύσουμε, φρονώ, όλα αυτά και κυρίως τα νοστιμότατα κόλλυβα (που δεν τα γευόμαστε -ευτυχώς- καθημερινά).

Εξηγούμαι: Όλες αυτές οι συγκεντρώσεις στην πλατεία Συντάγματος το τελευταίο διάστημα, 2.000-2.500 ατόμων, ήταν συγκεντρώσεις ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ. Το απέδειξε περίτρανα με τις παραινετικές δηλώσεις του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Τα άτομα αυτά, προφανώς μπουχτισμένα στο χρήμα, θέλουν οπωσδήποτε συμφωνία με τους λεγόμενους –και αθέμιτους– «θεσμούς», όσο σκληρά και απάνθρωπα μέτρα και να χαρακτηρίζουν αυτή τη συμφωνία (που πιθανότατα δεν θα λέει λέξη για διευθέτηση του χρέους).

Ταυτόχρονα, ο παμπόνηρος και ακόρεστος Σόιμπλε –τα περί διαφωνίας της Μέρκελ μαζί του αποτελούν διαφανέστατο τέχνασμα– επέβαλε στους «θεσμούς» να προηγηθεί η ψηφοφορία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο των ψηφοφοριών στα υπόλοιπα Κοινοβούλια της Ευρωζώνης, ώστε να εγκριθούν πανηγυρικά τα επαχθέστατα και ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ μέτρα της συμφωνίας.

Είναι υπερβέβαιο ότι πολλοί βουλευτές, τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, δεν θα θέλουν ούτε θα μπορούν να ψηφίσουν αυτά τα μέτρα. ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ: ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΙ Η ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ. Η δεδηλωμένη, η εμπράκτως δεδηλωμένη, είναι τα (νοστιμότατα και εν προκειμένω ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΑΤΑ) κόλλυβα για τα οποία έγραψα πιο πάνω.

Ας κάνουν, λοιπόν, κόμπο την καρδιά τους ΟΛΟΙ οι βουλευτές της συγκυβέρνησης και ας τα ψηφίσουν. Κανένας από τους οπαδούς τους δεν πρόκειται να τους κατηγορήσει. Το αντίθετο, ακριβώς, θα συμβεί. Θα τους επαινέσουν μάλιστα στο έπακρον. Διότι, εκτός των άλλων, θα έχουν αποδειχθεί πονηρότεροι του Σόιμπλε. Και διότι καραδοκεί ένας νέος Παπαδήμος ονόματι ίσως Αλέκος Παπαδόπουλος ή άλλος τις.

Διατυπώνω τις σκέψεις μου αυτές για προσωπικούς λόγους ήδη την Τρίτη. Προ ολίγου άκουσα σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συζητήσεις ότι ο Αλέξης Τσίπρας αντιδρά εντονότατα στα υφεσιακά και εντελώς αδιέξοδα αυτά μέτρα. Γεγονός φυσικότατο, αφού είναι πρωθυπουργός της χώρας μας και θέλει να πάρει όλη την ευθύνη στους δικούς του ώμους – και μπράβο του!

Ταυτόχρονα γνωρίζει ότι έχει να κάνει με βάρβαρους και αγροίκους πολιτικούς αντιπάλους που προσπαθούν να τον εξολοθρεύσουν. Μέγιστο σφάλμα του ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του είναι ότι δεν επεξεργάστηκε με απόλυτη μυστικότητα ένα δεύτερο σχέδιο ΑΙΦΝΙΔΙΑΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΕΥΡΩ ΜΕ ΑΥΤΟΣΤΙΓΜΕΙ ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ. Αυτό το δεύτερο σχέδιο θα τους γονάτιζε, ενώ εμάς θα μας λύτρωνε.

Δεν ξέρω, ούτε θέλω να ξέρω, αν μετά από τις τελευταίες εξελίξεις –δυσάρεστες και ελαφρώς ευχάριστες μαζί– θα συνεχιστούν οι διαβουλεύσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών. Ή, αν, σε περίπτωση μη συνεχίσεως των διαβουλεύσεων, επιβάλουν οι λεγόμενοι «θεσμοί» διεξαγωγή ψηφοφορίας στη Βουλή των Ελλήνων. Εάν συμβεί αυτό το τελευταίο, γνώμονας ΟΛΩΝ των βουλευτών της συγκυβέρνησης οφείλει να είναι και πάλι Η ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗ. Μια καθαρή, αρραγής και μη αμφισβητήσιμη δεδηλωμένη, ώστε να εξακολουθήσει να μας κυβερνάει η ΔΥΣΚΟΛΗ για τους απέναντι παρούσα κυβέρνηση και όχι τα φιλικά προς τους ξένους αυθέντες τους κνώδαλα της πατρίδας μας, που, σε αντίθετη περίπτωση, θα έσπευδαν να συνεργαστούν.