Με βοήθησε η Παναγία Σουμελά…
// Την περίμενες αυτή τη νίκη;
Όχι. Και το λέω με ειλικρίνεια. Με βοήθησε η Παναγία Σουμελά! Το πιστεύω ακράδαντα αυτό που σας αποκαλύπτω. Για μένα αυτή η πρωτιά είναι νίκη της ελληνικής μουσικής παράδοσης. Είναι η δικαίωση της δημοτικής μουσικής. Πιστεύω ότι έβαλε το χέρι της η Παναγιά Σουμελά και σύντομα θέλω να ταξιδέψω κοντά της αλλά και να κάνω μια στάση και στην Κωνσταντινούπολη, στο Φανάρι. Πριν το «Τhe voice», όταν έδινα στις ακροάσεις ανάμεσα σε χιλιάδες υποψήφιους για να περάσω στις «τυφλές οντισιόν», είχα επισκεφτεί το περιβόλι της, το Άγιο Όρος, και είχα εξομολογηθεί στον πνευματικό μου.
// Στα Αλωνάκια δεν θʼ ανέβεις; Θα σε περιμένουν πώς και πώς οι συντοπίτες σου. Εδώ, στην είσοδο του χωριού σας έχετε ως γλυπτό την ποντιακή λύρα…
Μέσα στο καλοκαίρι σίγουρα θα τραγουδήσω στα χωριά μου. Οι γονείς μου -με καταγωγή από Τραπεζούντα- έχουν τριπλάσια χαρά από μένα και με περιμένουν πώς και πώς γιατί ζω οκτώ χρόνια στην Αθήνα και θέλουν να ανέβω σύντομα στην Κοζάνη. Νιώθω ότι μέσα από αυτό το τάλεντ σόου θύμισα στον κόσμο τους αγώνες των Ποντίων και το υψηλό φρόνιμα και ηθικό τους. Έχουμε υποστεί πολλούς διωγμούς αλλά επιβιώσαμε ανά τους αιώνες. Οι γονείς μου ήξεραν από τον ημιτελικό και μου το έλεγαν στο τηλέφωνο ότι οι άνθρωποι που αγαπάνε την παράδοση θα με στήριζαν.
// Ήταν τελικά σωστή η απόφασή σου να πας στο «The voice»; Γιατί πολλοί είναι αυτοί που επικρίνουν αυτά τα σόου ότι ουσιαστικά δίνουν στους νέους μια σύντομη δημοφιλία και αναγνωρισιμότητα και με το που κλείνουν τα φώτα και οι κάμερες ακόμη και οι νικητές εξαφανίζονται.
Η απόφασή μου να πάω στο «The Voice» ήταν σωστή. Το τάλεντ σόου είναι ένα σκαλί, μια ευκαιρία. Όπως είπε και η Δέσποινα Βανδή, από εκεί και πέρα θέλει πολύ δουλειά με στιχουργούς και συνθέτες. Θέλει πολύ κόπο και ιδρώτα. Θα συμβούλευα τους νέους να κυνηγούν τα όνειρά τους, όπως έκανα και εγώ. Πάντως, για μένα, πέραν του ότι κατάφερα να διασκεδάσω τους νέους με παραδοσιακή μουσική και να τους δώσω μια άλλη οπτική, η νίκη μου έχει και μια δεύτερη ανάγνωση.
// Ποια είναι αυτή;
Ότι οι Πόντιοι αντιδρούν, αγωνίζονται. Έτσι και η Ελλάδα μας δεν πρέπει να σκύψει το κεφάλι της με την «τρόικα» και το ΔΝΤ αλλά να μάχεται με πυρρίχιους χορούς, που είναι ο αρχαιότερος χορός πάνω στη γη και χορεύεται μια με το κεφάλι κάτω και μια με το κεφάλι ψηλά.
// Στο χέρι σου έχεις κάνει τατού την ποντιακή λίρα. Αλήθεια, τι σημαίνει για σένα;
Είναι η προέκταση του χεριού μου. Και να σκεφτεί κανείς ότι μικρός ήθελα να γίνω ντράμερ. Αλλά, τελικά, η επαφή μου με τους ποντιακούς γάμους, στους οποίους τραγουδούσε ο πατέρας μου, μου ξύπνησε τη φλέβα της παράδοσης. Η λύρα έγινε η ψυχική μου έκφραση -αν και τα τελευταία πέντε χρόνια τραγουδώ και λαϊκά τραγούδια- και να που στα 26 μου χρόνια δικαιώθηκα με μια πανελλαδική νίκη.
// Η νίκη σου στο «The Voice 2» ήταν μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής σου;
Ναι, είναι μια δικαίωση για την πίστη μου στην ελληνική παραδοσιακή μουσική. Η πιο καταλυτική στιγμή για μένα όμως είναι το video clip που γύρισα στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα για το τραγούδι «Ξενιτεμένη Παναγιά». Εκεί είχα ανατριχιάσει ολόκληρος. Έκλαψα. Βέβαια, από τις πιο ωραίες στιγμές της ζωής μου, αφού έχω σπουδάσει ηχολήπτης και εργάζομαι και επιβιώνω μέσα από αυτή τη δουλειά, ήταν η ηχογράφηση της τελευταίας δουλειάς του αξέχαστου Αντώνη Βαρδή και του Γιάννη Βαρδή με τίτλο ο «Ξεριζωμός», το τραγούδι της Θωμαής Απέργη «Τζαζ και συρτάκι» με το οποίο πήγε στον εθνικό τελικό της Eurovision και το γράψαμε στο στούντιο, αλλά και η πρόσφατη συμμετοχή μου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στην παράσταση «Αυτή η γη έχει φωνή» με τη Μελίνα Ασλανίδου σ’ ένα αφιέρωμα για τον Πόντο.
// Τι σημαίνει η προσφυγιά και ο ξεριζωμός για τους Πόντιους;
Είναι η ιστορία μας. Το νόημα της ζωής μας, η ύπαρξή μας. Ένας Πόντιος, όταν ακούει την «Ξενιτεμένη Παναγιά», δεν γίνεται να μη νιώσει τα λόγια. Δυστυχώς, όμως, η μετανάστευση συνεχίζεται ακόμη και σήμερα…
// Ο πατέρας σου έλεγε με καμάρι στην τηλεόραση ότι έχεις δουλέψει σκληρά στη ζωή σου. Είναι στάση ζωής η τίμια δουλειά;
Και το κομμάτι ψωμί που τρώμε το σεβόμαστε στην οικογένειά μου. Δεν μεγαλώσαμε στις πολυτέλειες. Είμαστε βιοπαλαιστές, άνθρωποι του μεροκάματου. Ο πατέρας μου είναι της άποψης να ζούμε λιτά αλλά με χαμόγελο. Όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα, για να σταθώ οικονομικά στα πόδια μου, εργαζόμουν σε οικοδομές το πρωί και στα μπουζούκια το βράδυ.
Οι ώρες του ύπνου ήταν ελάχιστες, αλλά δεν με πείραζε καθόλου γιατί τη νύχτα θα τραγουδούσα.
// Οι Πόντιοι παντρεύεστε μικροί. Πώς έχεις ξεφύγει;
Έχω πολλές προτάσεις για ραντεβού από τις θαυμάστριές μου στο facebook, αλλά εγώ προτιμώ κορίτσια από τον τόπο μου. Όταν θα έρθει η ώρα να παντρευτώ, θα επιλέξω μια καλή και όμορφη κοπέλα που θα μεγαλώσει σωστά και με παραδόσεις τα παιδιά μας και θα κρατά με δύναμη το σπιτικό μας και όχι μια δημοφιλή συνάδελφό μου. Η μητέρα μου μου έχει μιλήσει σοφά και για τα θέματα της προσωπικής, οικογενειακής ευτυχίας.