Έφυγε πριν τον σταυρώσουμε…

ΕΦΥΓΕ, κι έτσι ο σπουδαγμένος, ο ξερόλας, ο κουτοπόνηρος, ο δήθεν νοιαζόμενος για τα εκκλησιαστικά, επειδή είναι από μικρός στην εκκλησία και έχει γνώμη, ο τυπολάτρης, ο δήθεν έχων καλή πρόθεση, ο δήθεν γνωρίζων την ιστορία και την παράδοση του τόπου, δεν θα έχει την ευκαιρία να του πει για τις αδυναμίες του και τα λάθη του και με την πρώτη ευκαιρία να τον κατηγορήσει.

ΕΦΥΓΕ πριν τον σταυρώσουμε εμείς, ο λαός ο εύστροφος, ο έξυπνος, ο αεικίνητος, ο πολυμήχανος, ο ιστορικός (Σ_ _ _ Α στα μούτρα μας).

ΑΥΤΟΣ δεν μας έπρεπε, ΑΥΤΟΣ δεν μας άξιζε… γιατί έγινε ΠΑΠΑΣ και ΔΕΣΠΟΤΗΣ για τον άρρωστο, τον αδύναμο, τον γέροντα, τον ανήμπορο, τον καρκινοπαθή, τον ναρκομανή και όχι για τα μικρά, ασήμαντα, καθημερινά μας ρουσφετάκια.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΦΩΚΑΣ: Έτσι πρέπει. Τη νύχτα να κάνω τις προσευχές, τις μετάνοιες και τους σταυρούς και τη μέρα να τρέχω για φαγητό, φάρμακα και παρηγοριά όπου χρειάζεται. Τη νύχτα πρέπει να είμαι με τον Θεό και τη μέρα με τον άνθρωπο. ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ; ΕΥΧΗΘΕΙΤΕ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΠΡΟΒΛΗΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ, ΗΜΩΝ ΔΕ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΟΥ… ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ… όχι ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ; Μήπως έγινε κάποιο λάθος; ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕ…