Οι γρίφοι του Ντράγκι, οι α λα καρτ συνταγές του ΔΝΤ και το ασήκωτο χρέος

Ύστερα από πέντε χρόνια εφαρμογής Μνημονίων, η ελληνική οικονομία εμφανίζει εικόνα καταστροφής σε όρους εθνικού προϊόντος, απασχόλησης, ευμάρειας και επιχειρηματικότητας. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι δραματική, δήλωσε τη Δευτέρα ο επικεφαλής της ΕΚΤ Μ. Ντράγκι στο πλαίσιο της ακρόασής του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. «Υπάρχει ανάγκη για μια ισχυρή και ολοκληρωμένη συμφωνία με την Ελλάδα και μάλιστα πολύ σύντομα. Μια ολοκληρωμένη συμφωνία είναι προς το συμφέρον ολόκληρης της Ευρωζώνης».

Η αναφορά του σε ολοκληρωμένη συμφωνία έθεσε μερικά ερωτηματικά για το τι ακριβώς εννοούσε. Αυτά τα ερωτηματικά ενισχύθηκαν όταν ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε την Τετάρτη πως οι δανειστές έχουν μεταξύ τους διαφορές που δυσκολεύουν την κατάληξη των διαπραγματεύσεων. Είπε ακόμη πως οι ευρωπαίοι δανειστές χρησιμοποιούν τις προτάσεις του ΔΝΤ α λα καρτ.

Η ΕΕ, κατά τον Μ. Ντράγκι, θα πρέπει να ικανοποιήσει την προϋπόθεση που θέτει το ΔΝΤ προκειμένου να εγκρίνει την καταβολή της δόσης των 5,2 δισ. προς την Ελλάδα, που εκκρεμεί από το καλοκαίρι του 2014. Σύμφωνα με τους κανόνες του ΔΝΤ, η έγκριση προϋποθέτει την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας για τους επόμενους δώδεκα μήνες. Η προϋπόθεση αυτή δεν υφίσταται πλέον και θα πρέπει να είναι μέρος της συμφωνίας της Ελλάδας με τους «θεσμούς».

Αυτό εννοεί όταν αναφέρεται σε «ολοκληρωμένη» συμφωνία. Το ΔΝΤ έχει εγκρίνει την καταβολή 16 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα, τα οποία όμως δεν μπορούν να εκταμιευθούν αν δεν καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό της χώρας.

Για να αντιληφθούμε όμως τι εννοούσε ο έλληνας πρωθυπουργός με την αναφορά σε διαφορές των δανειστών και εφαρμογή α λα καρτ των συνταγών του ΔΝΤ θα πρέπει να ανατρέξουμε στις εκθέσεις αξιολόγησης του Μνημονίου, που συνέτασε το ΔΝΤ προκειμένου να χορηγούνται οι περίφημες δόσεις.

Στην έκθεση αξιολόγησης του πρώτου Μνημονίου υπάρχει μια φράση που δημιούργησε μεγάλη διαμάχη μεταξύ Ευρωζώνης και ΔΝΤ: «Μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους από την αρχή θα ήταν καλύτερη λύση για την Ελλάδα, αν και δεν ήταν αποδεκτή από του ευρωπαίους εταίρους». Επίσης, στην τρίτη αξιολόγηση οι δανειστές και η τότε ελληνική κυβέρνηση άφησαν να περάσει απαρατήρητη η «μικρή» λεπτομέρεια ότι η Ελλάδα το επόμενο έτος (2014) θα είχε ένα χρηματοδοτικό κενό 4 δισ. ευρώ!

Αυτή είναι η υποχρέωση που ανέλαβαν κατά τις διαπραγματεύσεις για το δεύτερο Μνημόνιο το 2012 οι ευρωπαίοι δανειστές και με βάση αυτήν την υποχρέωση ο κ. Ντράγκι -όπως και το ΔΝΤ- ζητά ολοκληρωμένη συμφωνία. Επειδή οι ευρωπαίοι εταίροι αρνούνται να καλύψουν το χρηματοδοτικό κενό και να αναδιαρθρώσουν το χρέος, το ΔΝΤ δεν μπορεί να συμμετάσχει αφού το χρέος δεν είναι πλέον βιώσιμο.

Σε άλλη παράγραφο αναφέρεται ότι αν το πρόγραμμα εκτροχιασθεί ανεπανόρθωτα και οι ευρωπαίοι εταίροι δεν προσφέρουν την αναγκαία στήριξη, τότε η ικανότητα της χώρας να πληρώσει το Ταμείο θα είναι ανεπαρκής.

Με άλλα λόγια, το Ταμείο θα μείνει «κρεμασμένο» και οι υπάλληλοί του αντιμέτωποι με την υποχρέωση να εξηγήσουν στους μη ευρωπαίους μετόχους του πώς προέκυψαν οι απώλειες. Με το ίδιο πρόβλημα είναι αντιμέτωπη και η Κρ. Λαγκάρντ.

Το ΔΝΤ λοιπόν, για να εξακολουθήσει να συμμετέχει στο πρόγραμμα, ζητά αυξήσεις ΦΠΑ και μείωση συνταξιοδοτικού κόστους για να βρεθούν τα λεφτά. Αυτές είναι οι παράμετροι που οδήγησαν στην ελληνική τραγωδία που «σέρνεται» από τον Αύγουστο του 2014. Η προηγούμενη συγκυβέρνηση απεδείχθη πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Ας ελπίσουμε πως θα υπάρξει στην αυριανή Σύνοδο Κορυφής ένα παράθυρο ευκαιρίας για βιώσιμη και όχι εμβαλωματική λύση. Διότι χωρίς ανάπτυξη η Ευρωζώνη θα μετατραπεί σε φυλακή. Οι πολιτικοί θα πρέπει να δώσουν λύση και όχι οι κεντρικοί τραπεζίτες, παραδέχθηκε ο κ. Ντράγκι. Συμφωνεί, άραγε, ο κ. Στουρνάρας;